Voor mij is nagefelijkheid, dat een paard ontspannen door zijn lijf lopend aangespannen voorwaarts is (dus zonder angst voor de ruiter) met hoofd op de loodlijn lopent op twee teugels, hals rond gevormd tot de schoft, lekker loopt te zwingen door zijn lijf via binnen been en buiten teugel, zeker door de wendingen.
Aan de teugel loopt hij wanneer je met twee teugels contact hebt en op die manier alles kan doen wat je maar wild, al loopt hij met zijn hooft in de lucht of waar dan ook als de teugels maar de zelfde druk houden, als hij dan ook ontspannen gaat lopen, gaat hij na verloop van tijd vanzelf nageven, via binnen been en buiten teugel