Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
MysticTinker schreef:Loopt ze wel mooi ontspannen, of blijft het wat gespannen aanvoelen?
Hoe zit het met de achterhand, zit die goed eronder?

In het begin dacht ik, dit wordt hopeloos. Hij is de periode voor hij bij mij kwam door verschillende mensen gereden en bovendien is hij stijf, onzeker en eigenwijs. De bocht kon hij niet zo makkelijk om. En als ik dan wat ontspanning had, schrok hij wel ergens van zodat we opnieuw konden beginnen. Maar nu, zonder dat ik veel anders doe dan veel gymnastieken met hem (voltes en wendingen rijden, soms wat wijken, tempowisselingen) komt hij steeds sneller vanzelf naar beneden. En soms zoekt hij zomaar mijn hand op en is hij plotseling subtiel, terwijl hij eerst hard en lomp was. Eerst in stap, nu ook steeds sneller in draf en al een klein beetje in galop, als ik doorgaloppeer. Ik moet er wel op blijven letten dat ik mijn hulpen zacht blijf geven, ondanks dat hij niet altijd even snel reageert en hard in de mond kan zijn. Als je eens wat harder doorkomt, dan moet die hulp duidelijk en kort zijn, dus niet duwen en trekken. Het is dus toch een kwestie van geduld geweest bij ons. Ik hoop dat je er wat aan hebt! MaiMai schreef:Ik rijd ook zo'n fjordIn het begin dacht ik, dit wordt hopeloos. Hij is de periode voor hij bij mij kwam door verschillende mensen gereden en bovendien is hij stijf, onzeker en eigenwijs. De bocht kon hij niet zo makkelijk om. En als ik dan wat ontspanning had, schrok hij wel ergens van zodat we opnieuw konden beginnen. Maar nu, zonder dat ik veel anders doe dan veel gymnastieken met hem (voltes en wendingen rijden, soms wat wijken, tempowisselingen) komt hij steeds sneller vanzelf naar beneden. En soms zoekt hij zomaar mijn hand op en is hij plotseling subtiel, terwijl hij eerst hard en lomp was. Eerst in stap, nu ook steeds sneller in draf en al een klein beetje in galop, als ik doorgaloppeer. Ik moet er wel op blijven letten dat ik mijn hulpen zacht blijf geven, ondanks dat hij niet altijd even snel reageert en hard in de mond kan zijn. Als je eens wat harder doorkomt, dan moet die hulp duidelijk en kort zijn, dus niet duwen en trekken. Het is dus toch een kwestie van geduld geweest bij ons. Ik hoop dat je er wat aan hebt!

MaiMai schreef:O ja, wat ik ook vaak doe is lang losrijden, met de teugel zo lang dat je paard zijn hals moet strekken. Werkt bij Vlim heel goed, de eerste keren liep hij dan lang met zijn neus omhoog en ik natuurlijk met waslijnen, maar uiteindelijk komt hij wel naar beneden. Nu snapt ie wat de bedoeling is
Sally1987 schreef:Heb een fjordje gereden die het ook moeilijk vond en daarom steeds harder ging lopen zodra je de teugels oppakte. Ik reed veel overgangen, volte's, slangevoltes en eerst een tijdje lekker lang en dan steeds iets meer oppakken.
En zachtjes spelen en niks overhaasten. Na een tijd lukte het ons om in draf nageeflijk te lopen en met stelling.
Het heeft wel een hoop tijd gekost.
mick75 schreef:Ik heb ook een eigenwijze Fjord, die moeite heeft/ had met nageven (soms heeft ze er gewoon geen zin in). Gewoon blijven proberen. En wat Sally schrijft werkt bij mij ook. Veel slangenvoltes rijden, stelling vragen, tempowisselingen rijden (gangen verruimen/ verkorten) en vooral: Bezig houden! Bij de meeste Fjorden die ik ken moet je ze bezig houden en verrassen. Zodra ze zich gaan vervelen gaan ze ook met je spelen. Je moet de aandacht zien te krijgen en ook vast te houden.
shagya schreef:Zo'n Ford is dat dressuurgedoe niet zo gewend dus je moet 'm wat tijd gunnen.
mick75 schreef:@Goldynf, als je paard echt niet achter een ander vandaan wil, ga dan achter eentje rijden die uithaalt. En telkens wanneer ze proberen te "kleven" een figuur gaan rijden. Kost in het begin heel wat kracht, maar ook manegepaarden weten dondersgoed wie er op hun rug zit en wat ze kunnen proberen en wat niet. En geef je een gemiddelde manegeFjord een vinger, dan neemt ie je hele arm.