heidi80 schreef:Ik vind het behoorlijk moeilijk om als Z combinatie weer opnieuw te beginnen bij de B..... ik probeer het wel om heel simpel te gaan rijden maar ik merk gewoon dat ik vind dat hij toch gesloten en bij elkaar moet blijven en nette overgangen moet maken...
Ik denk ook niet dat je weer terug naar de B hoeft te gaan. In feite is B tm Z de basis (daar ZZ-licht tm GP gevorderd is). Als je niet kan spellen hoef je toch ook niet weer opnieuw te leren schrijven?
Als je nooit gaat oefenen op bijvoorbeeld het verzamelen of overgangen gesloten te rijden etc. dan leert hij het ook nooit. Mijn ervaring is ook dat als je in de Z beland sommige eenvoudige dingen zoals overgangen, gesloten halthouden, rechtuit gaan ineens een hele opgave lijken. Dat wil niet zeggen dat wat je eerder hebt gedaan verkeerd was hoor. Zeker niet gezien het gegeven dat je met dikke punten door de klassen heen bent gevlogen. Jij gaat namelijk ook steeds ongemerkt je grenzen verleggen. Jij bent nu niet meer tevreden met bijvoorbeeld een overgang waar je eerder misschien wel nog tevreden mee was. Vanaf Z begint het rijden eigenlijk pas echt.
Waar je alert op moet blijven tijdens het rijden is dat je tact, impuls, rechtgerichtheid, ontspanning, aanleuning, losgelatenheid etc. behoudt in je oefeningen. Dat is het belangrijkste. Als je basis in orde is, kun je deze aspecten ook zonder al te veel moeite behouden in allerlei oefeningen. DAT is basis. B-niveau is geen basis, dat is het begin van het begin. Jij moet nu leren de basis voor elkaar te krijgen op Z-niveau. Dus alle aspecten van het skala te behouden in de oefeningen die worden gevraagd op Z-niveau. Zodra je merkt dat je een van deze aspecten verliest, moet je die eerst weer herstellen. Om verder te komen moet je eigenlijk iedere keer dat punt op zoeken dat je voelt dat het moeilijk wordt, en er dan uit rijden. Dan verleg je je grenzen.
Door weer voltetjes en overgangen op B-niveau te gaan rijden schiet je niks mee op. Dat is voor jou niet bevredigend en je paard leert er ook niets van. Je moet de moeilijkheden en de grenzen juist opzoeken, dan ga je wat leren, dan kom je verder.
Bijvoorbeeld verzamelen: als een paard dat moeilijk vindt, zal hij poberen door scheef te gaan er onder uit te komen. De oplossing is dan hem in die verzameling weer recht te richten, dus toch door te gaan met verzamelen (weliswaar dan kleine stukjes en er dan weer uit rijden, maar er pas uitrijden als je hem iig een paar passen recht hebt) Als je niet gaat verzamelen omdat hij dan scheef gaat los je niks op. Dan blijft het probleem. Dan kun je wel 1000 rondjes prima rechtgericht in arbeidstempo door de baan gaan, maar daarvan leert hij niet verzamelen.
De 'basis' is niet iets wat je even voor elkaar fikst, dat is en blijft op ieder niveau een aandachtspunt. Terug naar de basis is niets meer dan de aspecten van het skala weer herstellen. Soms moet je inderdaad dan weer even helemaal terug naar lang/laag, maar soms is even uit een oefening rijden, even toestaan, of juist even doorsluiten ook voldoende. Dat zal waarschijnlijk per dag verschillen.
Dus als je paard in een overgang compleet uit elkaar dondert in een Z proef is dat niets om je voor te schamen. Een paard gesloten houden tijdens van die progressieve overgangen als in een Z proef is gewoon moeilijk en niet te vergelijken met een overgang die je op B of L niveau maakt.
Verder begrijp ik je gevoel maar al te goed: Mijn paard heeft nu 21 wp in het Z2 (binnen een jaar tijd en heeft ook alle klassen met 20 wp uitgelopen), maar ik heb nog regelmatig momenten dat ik mij afvraag hoe dat mogelijk is? Dat ik het na al die jaren kennelijk nog steeds niet snap. En andere momenten vind ik het weer fantastisch gaan en denk ik de hele wereld aan te kunnen. Dat is het mooie van paardensport: elke keer als je denkt dat je het redelijk kan, blijkt dat je nog ontzettend veel moet leren