Een aantal weken terug ben ik van het paard gevallen wat ik nu ongeveer een jaar rijd en ook uitbreng in de dressuur.
Afijn opgestaan, naar paard gestrompeld (had wat last van mijn been) en weer erop.
Zo'n 2 weken later val ik van een ander paard waar ik voor het eerst op zat.
Vol op m'n rug gevallen, en ook behoorlijk bont en blauw, maar gelukkig niks gebroken!
Daar ook weer opgestaan, en naderhand weer even op dat paard gezeten, paard begon weer te stuiteren dus toen ook gelijk afgestapt.
Daarna nog een ander paard gereden, wat dan weer best fijn ging.
Eigenlijk nergens last van gehad tot vorrige week woensdag...
Ik had les met m'n paard, maar die lette niet echt op mij, beetje aan het werk gezet en het ging steeds wat beter, totdat er een trekker langs de weg reed, paard schoot ervan door en blokkeerde.
Het was dat m'n instructrice riep dat ik z'n hoofd omhoog moest houden, anders had ik er geheid weer naast gelegen.
sindsdien dat mijn vertrouwen toch wel wat kwijt is. Die zondag erna nog wedstrijd gehad, waar tijdens het losrijden en de 1e proef een trekker op het veld reed, ik was meer bezig met die trekker dan met m'n paard, was zo bang dat hij er weer vandoor zou gaan, terwijl ik weet dat ik er eigenlijk niet op moet letten en m'n paard gewoon aan het werk moet zetten!
Afgelopen woensdag weer les gehad, kwamen ze pakken kuil brengen met een loader...
Ik schiet in de stress, paard in de stress dus maar afgestapt en aan de hand gestapt, toen het paard rustig was is mijn instructrice erop gegaan (loader reed nog steeds) ook bij haar probeerde hij er van te gaan en stuiderde hij wat heen en weer. Maar op een gegeven moment kreeg ze hem er wel doorheen.
Maar nu telkens als ik op een vreemd paard (van de week op een heel braaf manege paard gereden) of op m'n paard rij heb ik ontzettende zenuwen, bang dat ze ervan door gaan en dat ik weer naast lig.
Ik heb dit ook alleen met rijden! Zo in de omgang vertrouw ik m'n paard helemaal. Ook met longeren is er niks aan de hand.
Maar ik wil gewoon weer lekker kunnen rijden, zonder te zitten stressen wat m'n paard gaat doen, waar hij van zou kunnen schrikken en er vandoor zou kunnen gaan.