Geplaatst 
hij ging voor de herkansing van zijn ruiterbewijs. Twee jaar terug was hij gezakt voor het praktijk gedeelte. Hij had een niet bijster betrouwbaar paard uitgekozen 
naja, Chuck is een heel lief beestje, maar zodra het ook maar een beetje raar word kan hij ook de meest rare dingen doen.Zo ook met de oxer van 60 cm. Vlak voordat mijn vader dacht nou springen we, zei Chuckie doei, en vloog m'n pa er met een mooie boog vanaf.
Tja paps, gezakt.
Mijn vader is begonnen op zijn 46ste, is inmiddels 52, dus vind dat hij het zo slecht nog niet doet.
Dit jaar had hij Farao. Lieve, soms wat lompe knol. We hadden hem de avond ervoor gewassen, stal gemest, haranchement schoongemaakt, kwamen we zondag aan; paard onder de mestvlekken.
Grom.naja, opgepoetst en gaan met die banaan. Godzijdank was het mooi weer; alle voorgaande zondagen kwam het met bakken uit de lucht, maar nu scheen het zonnetje. Ik als fotografe was er helemaal niet ontevreden over.
Schietgebedje gedaan, paps op Farao het land in. En hopen maar dat hij nou wel zou blijven zitten!
Toen ik zag wat voor nummer mijn vader had gekregen wist ik gewoon dat het goed zou komen...
Ze zijn klaar om te beginnen.
Alles rustig en kalm...
Bukken pap, bukken! Faartje vind het allemaal wel best.
Yeah geslaagd voor het landgedeelte!
We zijn al verder dan de vorige keer!
Lekker buitenritje.
Volgens mij dreef hij net aan.Omdat het wekenlang had geregend was het land dat we zouden gebruiken door en doornat. Voeg nog eens toe dat je in de Betuwe zit met lekkere glibberige kleigrond, en concludeer dat dat geen veilige plaats is om te gaan springen.
De binnenbak was wel een erg makkelijke oplossing, dus werd de buitenbak aangewezen als springterrein. Daar was het ook nat, maar alsnog een stuk veiliger.
Pap helemaal in de stress, hij vond alles best, als hij maar over die hindernis heen kwam en bleef zitten.
Daar had hij zoveel op geoefend.
Nerveus wachten zij tot ze de bak in mogen...
Een zeker Haflingertje (de mijne) begreep niet waar al die commotie voor nodig was op de zondagmorgen.
Opperste concentratie terwijl het terrein onderzocht werd.
Net drafje. Zit best rechtop, niet?
Inspringen, Faartje is zo ijdel. Zie dat achterbeentje.
Hier nam pap de bocht wat te ruim, waardoor hij Farao een beetje onbeholpen de bocht door trok en op het laatste nippertje Farao over de hindernis wist te krijgen. Aan m'n vaders gezicht is wel te zien dat dat niet zijn bedoeling was.
Examinator vroeg hem nog eens te springen.
Jaaa dat ziet er beter uit! Go Pap!
Chuck hield zich angstvallig stil na de blamage van twee jaar terug.
En ze waren geslaagd!
Mijn vaders eer was in ere hersteld, hij is nu eindelijk ook in het bezit van het felbegeerde (naja) papiertje.
Ik vind het heel niet slecht van m'n 'ouwe' vader. Hij moest alleen nog wel wat gaan oefenen van de exainator, maar hij snapte zelf ook wel dat alles op die leeftijd niet meer zo soepel ging.
Je had m'n vaders gezicht eens moeten zien.
Commentaar mag altijd, maar hou er rekening mee dat m'n vader natuurlijk niet op z'n vierde is begonnen.
En hij heel erg zijn best doet in de les.Maar dat springen
daar zijn we allebei niet gek op, dus dat laten we nou maar achterwege. 
en GEFELICITEERD!!! 
