Ik wil graag even reageren op het commentaar wat er wordt gegeven. Ik zal het zo goed mogelijk proberen uit te leggen.
Romijn is mijn pony. Toen we hem kochten, was hij M2 klaar en had hij een vreselijke onderhals. De enige manier om hem naar beneden te krijgen was zagen/trekken of een strakke slof erom heen. Zodra je iets van hem vroeg, gooide hij zijn hoofd in de lucht. Halsstrekken kon hij niet. De oude eigenaar reed hem met een scherp bitje en hij had daar een mond van beton van gekregen. Ik kon hem niet rijden met een normaal trensje, het leek wel alsof hij het niet voelde.
Ik heb van veel mensen les gehad, op verschillende methodes. Als eerste had ik les van iemand die eigelijk iets te lief en afwachtend was, in te trant van: 'Hij komt echt wel een keer naar beneden'. Dat was wachten totdat je een ons weegt, want Romijn ging gewoon echt niet uit zichzelf. Hoe goed ik ook los reed, hoe soepel ik hem ook maakte.
Daarna kreeg ik les van een meisje die een opleiding volgde bij NHB Deurne. De slof ging er (strak) om en hij moest zijn 'kop' maar naar beneden doen. Romijn pikte dit niet en kwam steeds omhoog. Hij trok dat gewoon lichamelijk niet, logisch natuurlijk. Ik stopte met lessen bij dat meisje, want zo schoot het ook niet op. Romijn was niet alleen met het rijden tegendraads, maar ook in de omgang. Het is een hele dominante pony en kan flink zijn zin doordrijven. Als ik hem dan uit het weiland haalde, keerde hij zich halverwege om op zijn achterbenen en galoppeerde weer terug. Trailerladen lukte ook niet, op welke manier dan ook. Ik begon er steeds minder plezier in te krijgen, omdat er gewoon niks met hem te beginnen was. Met rijden niet en dus in de omgang ook niet. Ook 'hing' ik nog steeds heel erg aan mijn C-ponytje Tara, ik reed gewoon veel liever op Taar dan op Romijn. Dit voelde Romijn natuurlijk ook. Hij is zo sterk, hij gooit echt zijn kracht in de strijd.
We besloten Romijn te stallen op een stal dichterbij mijn huis. Het was maar 3 minuutjes fietsen. Mijn ouders (en ik) hoopten dat het beter zou gaan, omdat hij dan misschien meer aandacht zou krijgen. Romijn was in het begin heel gestresst op zijn nieuwe plekje en ik heb toen met rijden ook niet veel van hem gevraagd, alleen een beetje rondjes gehobbeld. Op die nieuwe stal werkte iemand die een opleiding bij Antoine de Bodt volgde en het leek haar wel een goede rijmethode voor Romijn. Ik kende de AdB-methode al, omdat ik een keer les heb gehad van Antoine met Tara. Ik kreeg elke week les op Romijn van haar en ze reed hem zelf ook. Het hielp wel wat bij hem, hij werd er ontspannen van en zijn hoofdje zakte iets. Maar nog steeds wilde hij niet naar beneden komen. Natuurlijk weet ik ook wel dat het een tijdje duurt voordat een paard de nieuwe rijmethode door heeft.
Ik had inmiddels echt geen plezier meer met Romijn. Hij was nogsteeds tegendraads in de omgang. Op een gegeven moment wilde hij niks meer. Hij wilde de poetsplaats niet meer in: de stapmolen, de poetsplaats, de rijbak, de longeerbak, zijn stal... Er was niks te beginnen met hem. En dan was er natuurlijk ook nog die trailer. We hebben hem op trailercursus gezet, want ons een hoop geld en bloed, zweet en tranen kosten.
Degene die mij lesgeefde op de AdB-methode, kondigde aan dat ze zou verhuizen. Hier waren wij natuurlijk helemaal niet blij mee, dan stonden we er weer alleen voor met Romijn. Maar ze verhuisde naar een huis met stallen, weide en een bak en ze bood aan om Romijn in training te nemen. We zouden dan kijken of ik hem na die training wilde houden of dat we hem zouden verkopen. Hier gingen we mee akkoord en hij is daarheen verhuisd. Het is helaas misgelopen. Hij stond daar in de wei met een paar paarden en er was een paard wat hem vreselijk toe takelde. Ook kregen ze hooi op de wei en datzelfde paard jaagde Romijn steeds weg bij het eten. Hierdoor zat hij helemaal onder de wonden en was heel mager. We snappen nog steeds niet waarom de vrouw er niks aan veranderd heeft. Romijn kwam in een vreselijke dip terecht en ze belde ons op dat het niet meer ging met de training. Terwijl ze zei dat Romijn met rijden de goede kant op ging. Er zat dus niks anders op dan hem weer op te halen. Toen ik mijn zadel en pakte, zat het helemaal onder de schimmel. Daar was dus lange tijd niks mee gedaan. We schrokken helemaal toen we Romijn zelf zagen, echt een zielepootje was hij. Tot onze verbazing liep hij in 1 keer de trailer in, hij sprong er nog net niet in. Het was voor ons echt een teken dat hij daar weg wilde, omdat hij altijd zo slecht laadde. Hij heeft in totaal 4 maanden bij haar op stal gestaan en heeft het totaal niet naar zijn zin gehad.
Nu staat hij bij mijn moeders paard op stal (ik sta op een andere stal met Tara) en Diana rijd hem dus nu. Omdat er (waarschijnlijk) niks mee gedaan is bij die vrouw en hij echt in een enorme dip zat, moet alles weer helemaal opgebouwd worden met hem. De altijd zo energieke Romijn was nu een slome, zielige pony. Hij leek minstens 10 jaar ouder dan hij werkelijk was. Hij had totaal geen spier meer en was heel mager. De eerste paar weken dat hij weer terug was, is er niks met hem gedaan, zodat hij een beetje kon bijkomen en aansterken. Daarna zijn we rustig aan begonnen met longeren en grondwerk. Hij heeft een paar weken geleden ook zandkoliek gehad en mocht toen weer niks doen. Sinds kort wordt er weer op hem gereden en er wordt nog niet zoveel van hem gevraagd. Hij begint tijdens het rijden weer te halsstrekken, wat hij voorheen nooit deed of kon. Ik heb er twee weken geleden zelf weer voor het eerst op gereden en hij was echt heel ontspannen. Hij ging in alle gangen steeds met zijn neusje over de grond en ik was echt verbaasd. Ik ken alleen een Romijn die niet kan halsstrekken.
Ik hoop dat ik nu een beetje Romijn z'n verhaal duidelijk heb gemaakt. Er wordt dus nog niet zoveel van hem gevraagd, alleen maar ontspannen. En dan doet hij goed! Ik vind het overigens ook een beetje vreemd om dingen te zeggen als 'het zadel is te klein' en 'hij loopt niet van achter naar voren'. Ik bedoel het niet persoonlijk, maar het zijn momentopnames.
Wauw, lang verhaal 
Geplaatst 
Ik kom snel een keer kijken bij jullie! 
leg voor sommige ruiters wel eens een knoop in de martingaal zodat hij de teugel wel onderbreekt,normaal doet een martingaal dat niet als het goed is.zo kan een ruiter die het net nog niet helemaal lukt een beetje helpen om een paardje wat beter aan de teugel te krijgen. 
wat een onzin alleen een teugel laten onderbreken door een martingaal paardonvriendelijk of onverantwoord 
