Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-02 14:27

schuldig voelen bij rijtechnisch tekortschieten?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-02 14:27

Hoe voelen jullie je daarbij? Dat je je paard 'verpest' omdat je rijtechnisch niet ver genoeg bent; dat je je paard blesseert omdat je rijtechnisch niet goed genoeg bent; wat moet je daarmee? Je grenzeloos schuldig voelen of lering eruit trekken en het beter proberen te doen?

Zelf heb ik met Fab het volgende meegemaakt;
eigenlijk loopt ze al jaren niet fijn; vaak in stap teugelkreupel, in draf soms licht onregelmatig, maar zo weinig dat de meesten het niet eens zien, maar ik voelde het altijd wel. Ik ben in de loop der jaren verschillende keren naar diverse paardenspecialisten geweest, omdat ik voelde dat er 'iets' was. Nooit werd er wat gevonden, niet zemelen, niks aan de hand, gewoon rijden! Jarenlang heb ik trouwens n.a.v. haar soms onregelmatig stappen gedacht dat ik haar teugelkreupel reed. Het vreemde was alleen dat ze het bij anderen NOG erger deed.......achteraf gezien heb ik dus geleerd om haar zo goed mogelijk te helpen, waardoor ze bij mij regelmatig liep, meestal.........

Vorig jaar gingen we de wissels oefenen. Op een gegeven moment werd ze ZO onregelmatig dat ik met de handen in het haar weer stopte met rijden en haar weer heb laten onderzoeken. Ze bleek lichte ataxie te hebben.
Alle puzzelstukjes vielen op hun plek......het af en toe onregelmatig zijn....wat dan versterkt werd omdat je voorzichtiger gaat rijden; het feit dat ze haar staart altijd net wat scheef naar links draagt; dat ze linksachter vaak een beduidend kortere pas maakt, wat nu dus veel duidelijker was geworden, maar wat ik dus altijd al voelde!

Er is een skyline foto gemaakt van haar doornuitsteeksels en deze lagen netjes regelmatig op een rijtje, wat aangeeft dat er in ieder geval niks dramatisch aan de hand was. Ik kreeg het advies mee om haar lekker te rijden en haar spieren sterk en soepel te houden.

Ze loopt stukken beter nu weer, laatst opperde mijn instructrice het idee dat, als ze zo doorging en zo fijn aan het been kwam, dat we misschien toch nog wel eens aan de wissels toekomen.......voorlopig is dat dromen Haha!

Om op bovenstaande vraag terug te komen: hoe zijn jullie ervaringen met de problemen die je tegenkomt?

**Geplaatst**: 05-12-02 14:45

Geplaatst: 05-12-02 14:45

Fabienne, als je al voelt dat je paard niet helemaal zuiver loopt dan ben je al een heel eind. Zodra je dat beseft dan kun je ook maatregelen treffen om je paard te helpen.
Er zijn ook mensen die niet weten en ik weet niet of je die iets kwalijk moet nemen.
Er blijft nog een groep over, namelijk mensen die wel weten dat er iets mis is, maar die toch doen. De laatste groep zou hun paarden beter kunnen helpen denk ik. Naar mijn mening kun je dus niet eerst dingen doen tegen beter weten in en later zeggen 'had ik maar...'.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-02 14:51

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-02 14:51

Lov dat is niet echt een antwoord op mijn vraag. Mijn vraag was: wat je eigen ervaringen daarbij zijn, je eigen gevoelens bij wat je bent tegengekomen........niet in het algemeen!

**Geplaatst**: 05-12-02 14:59

Geplaatst: 05-12-02 14:59

Je komt verder doordat je dingen leert en doordat je fouten maakt, zodra je die fouten overwint, dan heb je weer wat bijgeleerd en zo blijft het gaan zolang als je rijdt.
Als iemand tegenwoordig tegen me zegt dat ik iets zus of zo moet doen, terwijl dat volkomen tegen mijn gevoel in gaat, dan doe ik het dus niet meer. Ooit probeerde ik dan wel buiten mijn gevoel om iets te doen, maar dat had dus nooit het gewenste resultaat. In die gevallen lukte het me ook niet om het te beredeneren, logisch te maken.

**Geplaatst**: 05-12-02 15:08

Geplaatst: 05-12-02 15:08

Het schuld gevoel ken ik wel degelijk.

Mijn vorige paard liep ook niet echt lekker. Ook regelmatig andere mensen op laten rijden, maar die voelde niets. Maar de voltes 10 meter kon hij gewoon weg niet maken en lekker voorwaarts was hij zeker niet. Wat werd eerst het advies, scherpere sporen, zweep, ander bit, noem maar op. Het was mijn eerste paard en zo groen als ik was deed ik het allemaal. Wat had ik daar achteraf spijt van. Hij had zulke afwijkingen in zijn voorbenen dat hij de oefeningen gewoon weg niet kon doen en wat hij deed eigenlijk tekenen van goede karakter was. Achteraf dus het gevoel van, had ik maar eerder de goede veearts ingeschakeld, enz, enz. Hij heeft het niet gehaald en heb hem vorig jaar moeten laten inslapen omdat de pijn voor hem echt teveel werd (had 3 x standaard dosis pijnstillers nodig om beetje te kunnen lopen).

Nu weer. Door mijn angst voor Pablo heb ik verkrampt gereden wat uiteraard zijn effect had op Pablo. Nu zit ik met een tweedeling, de angst is nog niet voor 100% weg, maar kan nog steeds voor problemen voor Pablo zorgen dus probeer toch rijtechnisch mijn best te doen en daar waar ik ban voor ben nog even uit te weg gaan.

Mijn ervaringen zijn wel dat de oorzaak van het probleem een rol speeld in hoe je het beleefd. Als het paard iets niet kan omdat hij het door zijn gebreken niet aan kan leef je beter mee dan als het iets is wat door mij wordt veroorzaakt. Bij Pablo heb ik te maken met beide, maar dat maakt het gevoel niet beter van.

**Geplaatst**: 05-12-02 15:11

Geplaatst: 05-12-02 15:11

Ik herken het héél goed. Maddox had nu last van geirriteerde gewrichtskapsels en dat wordt deels veroorzaakt doordat ik hem teveel uit elkaar liet lopen. Nu longeer ik hem veel en rijd ik fanatieker en nu gaat het beter.

Bolivia had artrose in haar voorbenen en ook haar heb ik altijd op haar voorhand laten sloffen en dat heeft ook zeker niet voor verbetering gezorgd.

Ik heb het al in meerdere topics gezegd. Je paard kapot rijden is echt niet zo moeilijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-02 15:17

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-02 15:17

Haha Manon maar dat geldt ook voor heeeeel veeeeel ruiters die DENKEN dat ze kunnen rijden!!!!!! Daar heb ik er ook al een paar van langs zien komen helaas!

**Geplaatst**: 05-12-02 15:23

Geplaatst: 05-12-02 15:23

Citaat:
Hoe voelen jullie je daarbij? Dat je je paard 'verpest' omdat je rijtechnisch niet ver genoeg bent; dat je je paard blesseert omdat je rijtechnisch niet goed genoeg bent; wat moet je daarmee? Je grenzeloos schuldig voelen of lering eruit trekken en het beter proberen te doen?

Toen ik mijn paard kocht heb ik met mezelf een afspraak gemaakt: paardrijden moest zowel voor mij als voor haar leuk zijn EN blijven. Oftwel, ik probeer het zo in te richten dat ik geen verzet oproep en doe afwisselende dingen. Ik heb grote periodes dat ik geen les heb, en toch probeer haar (en mij Haha!

) soepel te houden. Ook dat doe ik met de intentie: we gaan gymnastieken en als het dan een keer niet zo lukt, gaan we balkjes lopen ofzo. Tenslotte kunnen we allebei een off-day hebben. Konsekwentie is wel dat ik vaak in de periode dat ik wel les hebben, de touwtjes strakker moet nemen, omdat ik te makkelijk ben. Maar liever zo, dan dat ik iets forceer.

Wat gezondheid betreft probeer ik op m'n gevoel af te gaan. Ik heb nu al een paar keer gehad dat ik er perse een arts bij wilde hebben, waar andere zeiden; nou is dat wel nodig. Ja, bleek later. Ik blijf het lastig vinden om een vee-arts te roepen als anderen dat niet nodig achten, maar als het blijft knagen dan doe ik dat nu toch maar.

Zo heeft ze vorig jaar een griepvirus gehad met verlammingsverschijnselen (mocht het geen Rhino noemen). Nu heb ik het vermoeden dat ze daar toch iets ataxies van is gebleven. Los achterwaarts gaat wat onbeheerst, en met kort draaien zet ze haar staart een beetje scheef. Niemand ziet iets, paard loopt zuiver en toch... het zit me niet lekker. Dus binnenkort heb ik daarvoor een afspraak.

**Geplaatst**: 05-12-02 15:29

Geplaatst: 05-12-02 15:29

Och jeetje....Brek my de bek net iepen!

Arme [naam verwijderd] heeft pijn in haar rug, lendenen en broekspier...en hoewel ik altijd mijn uiterste best doe om haar niet in de weg te zitten bij het rijden, denk ik toch...zou het misschien door mij komen? Twijfel alom, maar toch wil ik nog wel rijden...
Het is zo dubbel allemaal....

Zeker als ik terug denk op mijn vorige paard. Dat arme beest kon niet zo heel goed lopen, maar achteraf...had ik hem wel het meest optimale geboden? wat als.... en als.....

Helaas merk je de meeste dingen pas als het heel duidelijk aan het worden is...en dus eigenlijk al te laat om nog te voorkomen...
En altijd voel ik me dan weer een botte worst, een domkop die beter had moeten weten. Elke keer voel ik me dan schuldig...
Maar ik kan toch ook niet alles weten, ik doe mijn best toch?

**Geplaatst**: 05-12-02 16:09

Geplaatst: 05-12-02 16:09

Toevallig stond ik gisteren bij een pensionstal te kijken naar de ruiters die aan het rijden waren. Er kwam een meisje binnen met een paard dat begon te stappen. Haar moeder vroeg aan mij of ik verstand had van paarden en of ik kon zien of het paard onregelmatig liep omdat haar dochter gisteren niet zo'n goed gevoel had, zelf had zij het idee dat haar dochter te verkrampt reed. Het paardje liep in mijn ogen niet echt lekker. Kwam achter aan 1 kant niet goed door en liep af en toe een pas onregelmatig. Als het mijn paard was geweest had ik hem zeker een aantal dagen op staprust gezet. Echter het meisje haar instructrice was erbij en die vond dat het paard er doorheen gereden moest worden Verward

dus zo geschiede. Daar snap ik nou niets van. Als het voor het paard de vorige dag al niet goed voelde en de tweede dag weer slecht begint dan ga je toch een aantal dagen op rust. Ik geef in dit geval de instructrice (bekende dressuuramazone) de schuld die blijkbaar meer aan haar centjes dacht (lesgeld) dan aan het belang van het paardje.

Zelf ken ik het 'schuldig' gevoel wel maar dan meer in de zin van als ik mijn paard een keer op zijn donder heb gegeven of boos wordt uit frustratie. Ik heb gelukkig (afkloppen) weinig lichamelijke problemen met mijn paarden maar als er even iets niet goed voelt ben ik wel meteen in de stress ook al zegt iedereen om me heen dat er niets te zien is. Een flegmatiek paard zou niets voor mij zijn omdat ik altijd zou denken dat hij/zij niet zoveel zin heeft of spierpijn heeft oid en prompt heb ik dan ook geen zin meer.

Laatst bijgewerkt door happy worker op 05-12-02 16:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-12-02 16:12

Geplaatst: 05-12-02 16:12

Happy, op dat soort momenten moet de ruiter dus ook niet tegen haar gevoel in gaan, ongeacht wat de instructrice zegt. Want van die voorbeelden ken ik ook, niet van mezelf met mijn paard, maar van anderen en meestal werden de paarden er niet beter van.

**Geplaatst**: 05-12-02 16:20

Geplaatst: 05-12-02 16:20

Ik voel me soms zo ontzettend stom dat ik een jong paard heb gekocht.. ik vind het heerlijk zo met haar aan de slag te gaan, maar ik ben doodsbang dat ik haar verpest.

Nou heb ik dus goede instructie, en word zeker wel op mijn fouten gewezen, maar kan me soms zo schuldig voelen omdat ik niet goed genoeg kan rijden voor Fleur. Aan de andere kant weet ik dat ik goed voor haar zorg en er altijd mensen bij zijn die een seintje geven als het echt niet gaat.

Maar voel me dus inderdaad wel eens schuldig..

**Geplaatst**: 05-12-02 16:27

Geplaatst: 05-12-02 16:27

Ha, Lovely, dat zeg je nu wel, maar ik weet uit ervaring dat het niet meevalt om je poot stijf te houden. Zeker niet als je zelf ook nog eens twijfelt. Doettie 't nou niet goed, of valt het allemaal wel mee.
Als het duidelijk is, is het niet zo moeilijk (paard op 3 benen enzo), maar als het allemaal wat in het vage blijft...
En achteraf voel je je schuldig als het toch wat blijkt te zijn, en je niet naar je eiegn gevoel hebt geluisterd.

**Geplaatst**: 05-12-02 16:37

Geplaatst: 05-12-02 16:37

yep, ken ik zeker weten wel..
Heel erg: 1 foutje en ik ben al boos op mezelf.
=bijv. ik rij een cross met 25 sprongen.. als ik er 1tje verkeerd inschat qua afstand ben ik echt al onwisj boos op mezelf..

qua blessures hetzelfde. als ik er ook maar een dag telaat bij ben kan ik mezelf wel voor me kop schieten.. Maar meestal ken ik de paarden zo goed, dat ik precies wie, wat pijnte heeft...

Probleem hiervan is dat ik wel van mensen verwacht dat ze zich ook 100%inzetten en niet te snel tevreden zijn. Met me grooms heb ik heel erg dat ik iets vertel en dat ze het dan wel moeten onthouden en dat ik niet ieder stap die ze zetten moet gaan vertellen hoe en wat.. Is wel moeilijk om dan begrip te hebben dat het voor sommigen niet zo vanzelfsprekend is allemaal. Maar meestal hou ik me mond, en aan het einde van de dag denk je erover na en bedank je iedereen en tussendoor zorg ik gewoon dat het gezellig is. Maar ik moet er ook begrip voor opbrengen dat ik iedere week op concours ga, en zei bij. niet altijd met me meegaan. Mar ben aant einde van de dag wel trots op me groompjes hoor, ze doen het maar wel allemaal voor me!
.. Maar bij mezelf ben ik echt boos als ik iets fout doe, kan het echt niet uitstaan. En dan roept iedereen: merel, je bent pas 16 hoor,fdan kun je nog eens een foutje maken..

**Geplaatst**: 05-12-02 16:48

Geplaatst: 05-12-02 16:48

Ik voel me niet schuldig, ik word alleen witheet op mezelf!
Jaike is eigenlijk zo groen als gras en al verpest door de
vorige eigenaresse.
Nu baal ik er heel vaak van dat ik niet de rijtechnische
bagage bezit om haar verder te krijgen dan dat we nu
zijn. Hopelijk gaat het helemaal goed komen met lessen Haha!

**Geplaatst**: 05-12-02 17:39

Geplaatst: 05-12-02 17:39

Ja heb me er behoorlijk klote om gevoeld.
Maar wat is gebeurd kun je niet veranderen, hoe erg het misschien is.
Ik kan me nu wel verbeteren en het paard ook, dus dat is de toekomst voor mij.

Het nadeel ervan dat je het nu misschien ziet en soms je mening over andere geeft en dat gelijk een kop krijgt vabn: weet je het nu alweer beter.
Gelukkig weet ik vanmezelf dat ik het weet, anders zou ik het niet zeggen.

**Geplaatst**: 05-12-02 18:05

Geplaatst: 05-12-02 18:05

toch nog wel veel paarden met ataxie hier....
gelukkig ben ik er pas geleden achtergekomen dat min paardje vroeger t rinho-virus heeft gehad, en zn ataxie weer over is....
zelf nog nooit echt schuldgevoelens gehad. Bij mijn verzorpaard.... de eigenaren deden er helemaal niks mee, zelf toen ze een hele erge koliekaanval had, geen va er bij halen, beessie heeft 100 tikken met de zweep gehad, heeft toen 1 pasje gedraaft, endan was t gelijk van, oh ze heeft niks anders zou ze ook niet meer draven. Ik heb toen 5!!! uur lang met haar gewandeld (helaaas had ik zelf geen geld om er een va bij te
halen) en toen ging het wel beter.
Maar ik was wel heel kwaad op de eigenaren!!!
Alleen voel ik me nu wel schuldig omdat er met har helemaal niks meer wordt gedaan, omdat ik nu een eigen paard heb, maar wat doe je eraan???

**Geplaatst**: 05-12-02 18:52

Geplaatst: 05-12-02 18:52

Ik heb het nu ook met Amadeus, die heeft rug problemen gehad en moet dus over zijn rug gereden worden om te voorkomen dat het weer gebeurt. Bij Jacky kreeg ik het wel voor elkaar, met Amadeus lukt het me niet. Daar voel ik me dan ook meteen heel erg schuldig over, omdat ik niet wil dat ik zijn rug verkloot...

**Geplaatst**: 05-12-02 18:53

Geplaatst: 05-12-02 18:53

weet je, ik voel me soms zo dom. Dan loopt Codex niet lekker en dan ben ik zo bang dat ik hem verpest. Omdat ik het dan gewoon niet weet. Maar van de andere kant denk ik het volgende, ik probeer er alles om goed te rijden en het voor het paard ook plezierig te houden, maar ik ben ook maar een mens. Mijn instructeur zegt altijd dat mensen pas echt kunnen rijden als alle vingers even lang zijn. Nou dat houd ik dan maar in mijn achterhoofd. En ik blijf me ervoor inzetten. Ik denk dat dat het belangrijkste is, dat je wilt leren

**Geplaatst**: 05-12-02 18:56

Geplaatst: 05-12-02 18:56

Ik rij nog niet zo heeel lang, en als ik dit allemaal lees, dan durf ik al niet meer!!! Knipoog

Dat je je auto in de prak rijdt is tot daar aan toe...maar je paard!!!!

En dan te bedenken dat je door eigen rijtechnisch falen ook nog eens je eigen lijf kunt benadelen...(zie topic "schouders") Scheve mond

Het is ieg iets waar ik mij ook erg schuldig onder zou (zal Verward

) voelen.

**Geplaatst**: 05-12-02 19:30

Geplaatst: 05-12-02 19:30

Ik ken het gevoel ook, maar dan meer in de vorm van twijfel...
Ynse is jong en ik ben vrij onervaren, we krijgen supergoed les zonder ook maar 1 pas te snel te gaan.
Ik krijg steeds van mijn superinstructeur te horen dat het goed gaat, dat hij verbetering ziet, dat Ynse steeds fijner gaat lopen, maar de twijfel blijft...
Het laatste wat ik wil is een paard dat verpest is door mijn eigen toedoen, door mijn eigen fouten.

**Geplaatst**: 05-12-02 22:59

Geplaatst: 05-12-02 22:59

Tsjaa, jammer genoeg ook voor mij e4eerg herkenbaar.. Vlak nadat ik mijn paard kreeg begon de ellende. In draf loopt ze net niet helemaal regelmatig, vooral in kleine wendingen..Veel mensen zien er niets aan maar ik voel het dus wel (mijn instructrice ziet het trouwens ook). Ben ook meermalen naar de kliniek gereden en naar de manueel therapeut geweest maar er wordt niets gevonden (bij DA) en niets helpt. Heb al 1000 keer gedacht dat ik haar gewoon rijtechnisch verprutst heb, en me daar dus ook al 1000000 keer schuldig over gevoeld. Voel me schuldig als ik rijd, en voel me schuldig als ik niet rij, want rust doet haar geestelijk maar dus ook lichamelijk geen goed...Kortom nogal handen in het haar gevoel...Nu ik Fabienne's berichtje lees denk ik meteen dat ze dan vast ook ataxie heeft (heeft een nakomeling van haar ook in lichte mate..) en voel me daarna weer schuldig omdat ik vrees dat ik dat denk zodat ik mezelf niet meer de schuld hoef te geven van haar manekmenten..(door gebrek aan rijtechnisch vermogen..)..Schuldgevoel genoeg dus...ookal lost dat duidelijk niets op...

**Geplaatst**: 05-12-02 23:14

Geplaatst: 05-12-02 23:14

Helaas maakt iedereen dat soort dingen mee, denk ik. Mijn voorbeeld, waar ik nog steeds me voor schaam, maar ik ga het gewoon hier neer zetten. Huilen

In het tweede jaar van de opleiding in Deurne, had ik een Upperten bij me, deze kon ik in bruikleen gebruiken, omdat mijn eigen paard in een konijnehol was gestapt. En daar nooit meer goed van is geworden.

Deze ruin die liep best redelijk, en was superfijn te springen, na een maand of 2 ging hij steigeren, en niet een klein beetje maar rechtovereind. Zo uit het niets. Ik moest hem vooruit slaan van de leraren, die kende het desbetreffende paard, en zeiden de eerste dag dat ze hem zagen al: ow mijn god, heb je die etterbak meegenomen, wil je langer leven dan vandaag? Breng die knol dan weg, die is alleen fijn te rijden in het parcour, verder kun je er niets mee! Het steigeren ging door, en ik heb meerdere malen gezegd, volgens mij heeft ie ergens last van. De instructuers, zeiden alleen: ja van ontzettende rotbok zijn!!! Nadat ze zelf er eens op waren gestapt, hadden ze nog niet zoiets van, hij heeft ergens last van. Uiteindelijk ben ik eigenwijs geworden, en heb ik aan de stalmeester gevraagd of hij zijn kiezen een keer kon vijlen, toen hij begon ( na het platspuiten van het dier), bleef de vijl ineens steken, en kon hij niet verder, we hebben in zijn mond gekeken, en wat bleek: er was ooit een kies getrokken, en de bovenste was doorgegroeid en volledig in de onderkaak gegroeid!!

Het enige wat ik daar heb gezegd was: Wie had het hier nou over een rotbok, met zoveel pijn, nog zo fijn te rijden ( op steigeren na, maar dat went) Eigenlijk is het de braafste van stal! Ik heb de eigenaren opgebeld, en hun verteld, dat ik het ronduit belachelijk vond, dat ze zo met hun paarden omgingen. De eigenaren zijn mensen die proffesioneel de sport beoefenen.
Nog steeds heb ik spijt, dat ik niet eerder naar mijn gevoel heb geluisterd!!!

**Geplaatst**: 05-12-02 23:40

Geplaatst: 05-12-02 23:40

fabienne schreef:
Hoe voelen jullie je daarbij? Dat je je paard 'verpest' omdat je rijtechnisch niet ver genoeg bent; dat je je paard blesseert omdat je rijtechnisch niet goed genoeg bent; wat moet je daarmee? Je grenzeloos schuldig voelen of lering eruit trekken en het beter proberen te doen?

oh, ik heb rijtechnisch ook genoeg fouten gemaakt. ik heb wel elke week controle met mijn instructrice om te kijken of er geen nieuwe insluipen. dus nee, schuldig voelen, dat heb ik niet, maar ik zeg erbij dat ik nooit mijn paard een blessure gegeven heb met rijden. ik doe er alles aan om er voor te zorgen dat ik die fouten binnen de perken blijven.

fouten maken - erkennen - oplossen - leren - controle.

dat is mijn rijtje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-12-02 01:29

Geplaatst door de TopicStarter : 06-12-02 01:29

Lovely schreef:
Happy, op dat soort momenten moet de ruiter dus ook niet tegen haar gevoel in gaan, ongeacht wat de instructrice zegt. Want van die voorbeelden ken ik ook, niet van mezelf met mijn paard, maar van anderen en meestal werden de paarden er niet beter van.

Maar dat is juist het moeilijke! Toen ik bij Fab alleen maar op mijn gevoel afging werd ze alleen maar slechter. Juist toen ik haar toch maar goed aan het werk ging zetten is ze weer stukken beter geworden.......zie bovenstaand verhaal.

Dus je gevoel zegt niet altijd iets over de te volgen lijn! Wel dat er iets is, maar niet hoe je het moet oplossen!