Geplaatst Ik was het vandaag echt helemaal zat, ging doorzitten, ging ie uit zichzelf stappen, dus kreeg hij een knal met de zweep en been, om weer aan te draven, ik bleef doorzitten, deed voor zover ik weet niets met mijn handen en ineens was ie angeeflijk, geen idee wat ik nou gedaan had. Toen kwam hij te diep (letterlijk kin op de borst, en nee ik deed niets met mijn hand), dus ik geef been om zijn neus wat meer weer naar voren te krijgen, nageeflijkheid weg
dus ik denk dat gaan we nog een keer doen, terug naar stap, aandraven, blijven doorzitten en hij was weer nageeflijk...
Als iemand weet hoe ik het nou voor mekaar heb gekregen mag diegene het zeggen...
Nog wat anders
Hij is niet erg lekker aan eenzijdige kuithulp, wil nog wel eens naar binnen vallen op de volte en ook buigen gaat niet helemaal lekker. Ik heb, toen ik hem net reed, een paar keer met sporen gereden om hem beter aan mijn algemene kuithulp (voorwaarts) te krijgen, dat heeft heel goed gewerkt en ik rijd nu zonder sporen. Ik zit heel erg te twijfelen om toch weer even die sporen te pakken om hem daarmee beter aan die eenzijdige kuithulp te krijgen, of het gewoon op blijven lossen zoals ik dat nu doe, dus steeds bijtikken met de zweep (wat ik toch wel vervelend vind, is nl niet echt goed voor mijn teugelvoering...) Mijn sporen zijn trouwens de kleinste van de kleinste knopjes, maar mijn mening is eigenlijk dat je alles zonder sporen moet kunnen oplossen... 
