Jolienn schreef:Vooral niet overhaasten. Lekker rustig aan doen. En als er verhoogd wordt en je durft niet, zeg het gewoon en vooral niet doen. Als jij onzeker wordt geef je het door aan je paardje. In het begin niet over je grenzen gaan. So what dat je met een paard van 1.80 40 cm springt. Als jij het kleine beetje vertrouwen wat nog in je zit maar behoudt. Als het altijd goed gaat en je op die hoogte niet meer bang bent rustig omhoog en zo verder gaan. Je vertrouwen komt echt wel weer terug!
Ik weet niet wat voor ongeluk het was, maar misschien kun je ook in het begin iemand anders op je paardje laten springen (als die bij het ongeluk betrokken was en daardoor misschien ook een beetje angstig is) Die persoon kan dan eerst je paard vertrouwen geven, en dan weet jij zeker dat je alleen nog over je eigen angst heen moet. Dat je paardje het doet, en durft. En als jij ziet dat je paardje leuk kan springen, dat ie er plezier in heeft, en geen angst helpt dat jezelf ook al weer een stukje.
Het komt wel goed, geloof me!
(Mijn pony wilde in het begin niet springen en ik viel telkens, ik durfde niet meer, en daardoor werd mn pony ook onzeker, toen is mn broer er op gaan springen want die durfde wel, toen zag ik dat mn pony vertrouwen kreeg, dat hij het kon, en vertrouwen in de persoon moest hebben, en daarna de persoon hem kon gaan vertrouwen, terwijl ik zelf eerst vertrouwen wilde hebben in de pony, en hij daarna mij kon gaan vertrouwen. Dat werkte dus niet. Maar toen ik zag dat het goed ging, wilde ik zelf ook weer. In het begin ging het nog vaak genoeg fout. Maar omdat ik wist dat ie het kon heb ik doorgezet. Nu gaat het super en we vertrouwen elkaar. Daar gaat het om!)
Heel veel succes, en vooral plezier!!
Het was niet met me eigen paard. Was gewoon met een manegepaard dus dat heb ik in ieder geval niet.
Wat er gebeurde tijdens dat ongeluk... we gingen dus springen maar het ging niet goed en het paard viel en daardoor viel ik natuurlijk ook en toen lag hij dubbel met zijn nek en toen ie zichzelf weer goed kreeg landde hij met zijn kont op mij. Resultaat: 5 dagen ziekenhuis met gekneusde longen, maag en een gebroken sleutelbeen. En uiteraard een angst voor springen. Toch heb ik daarna wel weer gesprongen. Wel heel laag hoor. Heb nooit hoog gesprongen, en kan me ook niet voorstellen dat ik ooit hoog ga springen. Denk niet dat ik dat zou durven.
Ze zeiden dat ik wel veel geluk heb gehad... als ik me niet 5 seconden voordat het paard op me landde op me rug had gedraaid was ie op me rug gekomen en dan had ik mijn rug gebroken. Daar waren ze nu al bang voor maar dat was gelukkig niet het geval.