Hallo bokkers,
Sorry, dit wordt een wat lang verhaal....
Vandaag ben ik snoeihard van mijn paard gelanceerd toen ik aan het instappen was op het terrein van stal. Dit doe ik altijd en het gaat over het algemeen goed. Mijn paard is dan wel gespannen en heel kijkerig, maar ik krijg dit met lieve woordjes en een kriebel op haar manen wel redelijk goed. Vandaag voelde ze zich blijkbaar in levensgevaar toen ik op het pad een meisje met een klein wit hondje tegenkwam. Het hondje wilde niet meelopen en werd door het meisje meegesleurd waardoor de nagels op het pad schraapte. Mijn paard (4 jaar) stopte en lieve woordjes en kriebelen werkte niet, ze draaide om en rende over het natte asfalt weg. Ik heb haar nog in het gras naast het pad kunnen sturen, daar ging ze bijna onderuit en vervolgens bokte ze me met een bol ruggetje eraf. Ik kwam op mijn stuitje neer en dat deed PIJN! Ik ben er vervolgens wel weer opgeklommen en samen met iemand die haar aan de hand meenam weer het pad afgelopen, dit ging goed en ik ben de bak in gegaan en heb daar verder nog heel fijn gereden. Nou ben ik buiten al een angsthaas (ik heb in het verleden een nare val gemaakt van een ander paard waardoor ik naar het ziekenhuis moest). Het probleem is nu dat ik steeds banger wordt om met haar naar buiten te gaan onder het zadel. Ik vond het al knap van mezelf dat ik op het terrein van stal kon stappen en mijn angst beperkte zich alleen tot buiten, maar nu gebeurde dit op het terrein en dat is nieuw. Mijn paard is blijkbaar geen held, maar ik dus ook niet. Wanneer ik naast haar loop geef ik haar een blijkbaar wel het vertrouwen, maar als ik er op zit niet (maar dat vind ik dus niet zo gek, want ik kan haar dat ook niet geven ivm mijn eigen angst) Ik zou wel graag met haar naar buiten gaan, want alleen maar dressuur in de bak vind ik niet leuk voor haar. In de bak ben ik er niet van onder de indruk als ze eens bokt of wegrent, maar buiten is dat totaal anders omdat ik me zo bewust ben van wat er allemaal kan gebeuren (ze is al eerder een keer bijna onderuit gegaan, toen lag ik er ook af). In de bak gaat het rijden wel heel erg goed. Ik moet van mijn angst afkomen anders kan ik haar nooit het vertrouwen geven dat het buiten niet eng is, maar het feit dat ik nu weet hoe ze reageert wanneer ze bang is, maakt dat ik nog minder vertrouwen in haar heb.
Met haar aan de hand wandelen doe ik al en dat gaat goed, wanneer ze bang is kan ik haar wel geruststellen, maar onder het zadel is het totaal anders. Ze heeft gewoonweg geen vertrouwen. Met een ander paard mee heb ik ook al gedaan, hetzelfde verhaal. Toen ze bang werd kon ik haar geen vertrouwen geven met als gevolg dat ze heel snel omdraaide en ik gelanceerd werd.
Een schriktraining heb ik aan zitten denken, maar dan nog moet ik mijn angst buiten leren overwinnen anders kan ik haar nog geen vertrouwen geven.
Hebben jullie tips of weten jullie een cursus " omgaan met angst" of zo iets? Het begint een beetje een visueuse circel te worden.... zucht.
Groetjes,
Saskia