Zo heb ik hier ook wel een verhaal
Mn paardje stond vroeger bij een handelaar, die zijn paarden elke zomer en paasvakantie verhuurde aan een paardenkamp, Leignon. Die handelaar had het zaakje slim bekeken, amper zadelmakke paarden stuurde hij naar het kamp, en ze kwamen min of meer doorgereden terug, dus kon hij ze voor meer geld verkopen. Zo kwam dus ook Noah drie jaar geleden daar te staan, hij heette toen Grappa en was 2,5 jaar ongeveer. Duidelijk dus nog véél te jong om te berijden, dus hebben ze hem op kamp wat aan het zadel laten wennen, en is er 1x een groom even op geweest, maar dat was het dan ook. Wel stond hij bekend als een rotkarakter in de stal, voor je het wist trapte hij je naar buiten.. Hij was dus helemaal niét populair, ik vond hem toen ook maar
een lelijk beestje
Grappa werd dus niet verkocht (dit was tijdens de paasvakantie) en in de zomervakantie was hij terug, nu als Rumba! Hij had al wat meer 'body' gekregen, maar helaas was hij ook nog 'gemener' op stal geworden, met als resultaat dat hij mijn nicht (zo'n beetje heel onze familie vrijwilligerswerkt daar) totaal verplettert had in de stal en we haar eruit moesten trekken
Was niet zo'n leuke situatie. Dus begrijpelijk, Rumba werd ook niet verkocht, want hij was nog steeds niet echt iemands favoriete paardje
En toen kwam de paasvakantie er weer aan, en Rumba kwam terug als Noah. En toen heeft hij dus mijn hart gestolen
Hij was toen 4 jaar, en eigenlijk vooral bang van en boos op iedereen. De twee jaar dat hij bij de handelaar had gestaan, was op een enorme wei met een hondertal andere paarden, en hij had daar goed van zich leren afbijten. Maar hij deed toch zo z'n best voor je onder het zadel, enge balkjes werden na wat lieve woordjes gelopen,... hij voelde gewoon goed aan, en ik dacht: die gaat geen derde keer meer terug! Dus na dat kamp zijn we nar de handelaar toegegaan, samen met een bevriende dierenarts, om nog eens een kijkje te nemen. We kwamen aan bij een gigantische wei vol paarden, met maar één lange voederbak, en wie stond daar alle paarden woest van de etensbak weg te houden? Juist ja, Nowie
Toen hadden we eigenlijk al moeten weten dat het niet zo simpel ging worden
Hij was goedgekeurd door de DA, dus ging hij mij naar huis. De eerste weken ging het best goed, hij trapte wel nog steeds als je hem eten wou geven, maar ach, de band moest nog komen dacht ik. Toen ik een weekje wegging, en een vriendin hem samen met mijn zus zou rijden, kreeg ik na één dag al telefoon: "wat een gestoord beest heb jij gekocht?? Hij heeft ons er net alletwee afgesmeten, die steigert als en gek!" Bleek dus dat hij de tweede week van die paasvakantie had ontdekt dat als je steigert, de mensen je met rust laten.. en nu hij bij ons lekker te eten kreeg, en veel meer energie had, ging hij daar gebruik van maken ook! Eerst geloofde ik niet dat hij zo kon omslaan, dus toen ik terug thuis was, ben ik er meteen naartoe gegaan, gelongeerd, en hop erop. Jawadde, een kwartier lang heeft hij zowat alles geprobeerd om mij eraf te gooien, bokken, steigeren, door de bak vliegen, kort draaien, nog meer steigeren.. Ik zat zo'n beetje als een hulpeloze meelzak op zn rug, maar door een wonder lag ik er niet af
Toen hij merkte dat ik er niet afvloog, draaide hij opeens de knop om, en was terug het brave paard van daarvoor. Nog geen wimpertje knipperde hij verkeerd, erg vreemd..
Helaas bleef hij vanaf dan lastig doen en steigeren als het hem niet zinde, tijdens het rijden, longeren, wandelen,... Een DA kwam zn rug nog eens nakijken, zn tanden,... niets aan de hand. Het was dus duidelijk dominant gedrag (hij is wel dominant aangelegd). Vanaf toen zag ik het even "niet meer zitten", van mn eerste paardje had ik wel iets anders verwacht, penny-achtige dingen bv
Door omstandigheden moest ik hem een tijdje op een pension plaatsen, waar ik dan ook les nam. De instructeur zag wel dat ik wat 'probleempjes' had, en bood aan te helpen. Vanaf toen is echt alles verandert! Hij leerde me duidelijk en correct te zijn, en het lijkt zo onwaarschijnlijk, maar vanaf toen deed hij niet meer lastig met rijden, longeren,...Hij was het droompaard geworden dat ik dacht dat ik had gekocht
We gingen heel veel aan de hand wandelen, en hij was echt dapper zo in de buiten, tussen het verkeer,... de eerste keer dat we naar het meer gingen, en ik erin stapte, aarzelde hij geen seconde en stapte doodleuk achter me aan het water in *trots* Ook toen we terug naar zn wei verhuisden, bleef hij braaf, ik kon alleen opstappen, hij was zo braaf, we konden buitenritten gaan maken. En ook het vreselijke trappen tijdens het voeren stopte, ik heb als bewijs voor de mensen van dat paardekamp een paard foto's getrokken hoe ik aan zn poepje omhoog kon springen en hij daar gezellig bijstond, ze wisten niet wat ze zagen! Een instructrice van dat kamp kwam ook eens langs, en ze zei dat hij enorm verandert was, ten goede dan vond ze
Ik moet nog steeds erg consequent zijn, maar de verhoudingen zitten goed. Elke keer als ik op hem kruip en hij is gewoon braaf, ben ik nog steeds zo blij als een kind
Zeker omdat er veel mensen waren die nogal op hem neerkeken, hem een tweedehands handelaarspaardje vonden met een rotkarakter, wel, ze zaten fout. Het is echt een superpaard geworden!
Haha, tis een heel verhaal geworden, maar om maar te zeggen: als het moeilijk verloopt met je paard, weet dan dat de aanhouder wint! En je krijgt er zoveel voor terug