Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Citaat:Daarnaast zie ik niet in waarom je je moet aanpassen aan een paard terwijl het paard veel gelukkiger gaat zijn bij een baasje wat er wel 100% blij mee is. Ik ben er van overtuigd dat een paard aanvoelt dat je hem eigenlijk niet leuk vindt. Dan kun je er wel mee rijden, maar is dat je enige doel als ruiter?
Citaat:Paardrijden is een hele mentale sport, je paard is een spiegeltje van jezelf, en je wordt keer op keer met je neus op de feiten gedrukt, soms wat hardhandiger als de andere keer. Bij paardrijden leer je jezelf heel goed kennen, maar je moet ook je paard leren kennen en daaruit kunnen halen wat je aan jezelf moet veranderen/verbeteren.
) Mahitri schreef:Ik probeer duidelijk te maken dat je wel die 'klik' zou kunnen krijgen als je bereid bent om jezelf aan te passen.
Ik was bijvoorbeeld heel ongeduldig en wilde het liefst zo snel mogelijk. Mijn paard reageerde daar heel gestresst op en we 'klikten' dus totaal niet. Nu ben ik veel geduldiger en doe alles in babystapjes en nu zou ik haar voor geen goud willen missen omdat we nu wel samen door één deur kunnen.
Urielle schreef:Jij bedoelt dat een paard jouw gedrag spiegelt in zijn gedrag? Dat is toch nog iets anders dan echt karakter imo.
Als ik dat paard van die vroegere vriendin even neem: geen idee waarom ik die niet leuk vond. Het was een heel normaal paard verder, maar de blik in de ogen zei mij al dat wij geen vrienden gingen worden. Ik ben ook de enige (bij mijn weten) die dat paard ooit gebeten heeft, niemand anders had er problemen mee. Ik zag dat paard en dacht: Wat een rotbok... Zij zag mij en dacht: wat een *****, anders kan ik het niet omschrijven.
Daarentegen heb ik ook weer paarden in handen gehad waar anderen weer niks mee konden maar die bij mij uitzonderlijk braaf waren. Niet omdat ik zo'n geweldige ruiter/verzorger ben, maar omdat hun karakter me helemaal lag, er was een soort onderbewust begrip voor elkaar.
En dat is weer anders dan een paard wat een beetje heter of flegmatieker is dan je graag ziet. Maar mensen vind je ook niet allemaal leuk.
die blik in zn ogen stond me echt niet aan, na een tijdje op stal is dit paard echt heeeeeel erg veranderd, en keek hij ook veel vriendelijker en ging het vrij goed, maar die eerste indruk doet dan toch veel. 
Citaat:Niet mee eens. Paardrijden is hobby en hobbies zijn bedoeld leuk te zijn. Dus waarom zou je enorme inspanningen gaan verrichten om een combinatie te proberen te vormen met een paard waar je in eerste instantie al meteen geen klik mee hebt?
Prrrr schreef:Als je jezelf in een bocht moet wringen om een combinatie te vormen met je paard, doe je dan jezelf recht? Is dat niet vergelijkbaar met alleen maar dressuren met een paard dat veel liever springt?
Je kunt natuurlijk beargumenteren dat dat karaktervormend is, maar is dat het doel van je paardrijden?
) toch een goede ruiter. Patriciak44 schreef:Je kan bepaalde paarden wel anders behandelen als je ze eenmaal kent, maar je kan nou eenmaal niet met iedereen vrienden zijn.
In jouw ogen moet je je dus altijd aan kunnen passen aan een ander (ik vergelijk het even met mensen, m.a.w. zou je dus met ieder persoon een vriendschap of relatie moeten kunnen hebben, als je je maar karakterloos opstelt)
Ik denk dat juist het karakter van een ruiter en paard het samen zo'n geweldige combi maakt en niet het aanpassingsvermogen..