Suziej schreef:Ik vind het er ongecontroleerd uitzien. Ik heb het idee dat je paard ontzettend scheurt naar de hindernis toe, waardoor jij de tijd niet hebt om boven de hindernis fatsoenlijk mee te geven. Ik kan het verkeerd hebben hoor.

Je hebt een leuk paard.
Nouja ik wil je niet afkraken maar dat heb je toch écht mis!
Dat ziet er inderdaad ook erg uit zo op foto 1, maar laatst met het oefenspringen had ik zelfs zoveel balken en weigeringen omdat hij gewoon niet actief was waardoor hij dus ook niet omhoog kon. (wantja, zonder snelheid kom je ook niet omhoog). En dan was dat nog maar 80 cm.
En aangezien ik zelf ook een hele springangst heb moetten overwinnen spring ik vooral niet als hij niet nageeft. En over dat meegeven, als hij meer ruimte wil pakken kan hij dat ook handig. Maar als hij zo laag springt hoeft hij ook niet zo'n ruimte te maken, ik kan mn handen bwvs in z'n oren leggen maar dan heb ik zo'n knik in mn teugels en ik moet natuurlijk nog wel contact houden.
Vroeger had ik hem inderdaad niet onder controle en toen ben ik er dus ook vaak genoeg afgevallen en heb ik teveel schrik gekregen, toen sprong het paard met de ruiter, maar nu is dat gelukkig andersom.
Ik kan ook heel profecioneel in z'n nek gaan liggen maar daar zie ik het nut niet van in als hij niet meer ruimte maakt dan dat ik hem geef

.
Laats sprong ik een vrij brede oxer van wel 1.10m en ik moet zeggen dat ik toen wel vond dat zijn oren steeds dichter bij mijn armen kwamen

.
En ik probeer ook altijd mee te geven, soms springt hij nog zo onverwachts, dan doe ik als onverwachte reactie (ja dat is voortaan een automatisme) ik doe m'n handen open zodat hij zoveel mee kan nemen als hij wil.
Anders zal hij het de volgende keer niet nog een keer doen

Er zijn ook wel enkele foto's bij waarvan ik zelf ook denk, ja hier mocht ik wel wat meer meegeven, maar daar zijn de hindernissen ook wel zo laag dat ik hem daar niet zoveel heb gehinderd dat hij er een heel trauma aan over heeft. Ik vind zelf gewoon, hoe hoger je springt, hoe meer je automatisch meegeeft.
Kortom, ik zal niet springen als ik er niet van verzekerd ben dat ik hem ten alle tijden in een keer stil kan zetten, want daar heb ik zelf nog teveel schrik voor
