Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Apple schreef:Als ik nu kijk naar enkele discussies die momenteel lopen op Bokt en naar trainingsmethodes die toegepast worden dan denk ik dat met een aantal methodes het paard in een toestand van "learned helplessness" wordt gebracht.

Erg triest.


Apple schreef:Vraag is dan ook in hoeverre een paard in een dergelijke situatie nog iets kan opnemen/leren/zich kan ontwikkelen. Ik denk namelijk dat enige training bij een paard dat in een dergelijke toestand is totaal geen enkel nut heeft.
* . De keuze voor het paard is dan gewoon te doen wat de Parelli-er vraagt. Of dit learned helplessness is? Denk het niet, er is immers nog steeds een positieve keuze (en in de kudde werkt het ook).
. jasmijn78 schreef:ZKD schreef:Ik denk dat dit juist het doel is van de huidige rollkur methode; het paard 'leert' dat het niets anders kan dan zich onderwerpen aan de ruiter en te doen wat gevraagd wordt, ongeacht of het uit balans is, zich ongemakkelijk voelt of ergens blokkeerd is, het kan tenslotte geen kant meer op als het met stang en trens met de neus op de borst gereden wordt.
.
Ik weet zeker dat dit niet het doel van Rollkur, of liever gezegd LDR is wanneer de methode door een ruiter met gevoel wordt toegepast. Dus wanneer de methode verantwoord wordt toegepast. Zoals ik al zei denk ik dat de traningsmethode an sich niet het belangrijkste is, maar wel hoe de ruiter dit toepast.
Een goede ruiter zal aanvoelen wanneer zijn paard zich ongemakkelijk voelt, uit balans raakt of blokkeert en daar in zijn traning rekening mee houden. Stress staat goed leren in de weg, dat geldt voor mensen maar ook voor paarden. Wat heb je aan LDR als de ontspanning en takt daarbij verloren gaan? Niets dus. Dan wordt LDR een doel op zich en is het geen trainingsmethode meer.
LDR is niet bedoelt om het paard te onderwerpen of te breken. Dan moet je meer denken aan die western opbind-methode vind ik. LDR is bedoelt om het paard te gymnasticeren, niets meer niets minder.



misschien dat we nog eens kunnen proberen met clickeren dat ze een snoepje krijgt als ze mijn paard aanraakt met haar snuit. Yamcha schreef:Ik weet niet of het met de een of andere methode te maken heeft, maar ik geloof wel dat het veel met het "paardengevoel" (of zoals Parelli het noemt "savvy" ) te maken heeft van de ruiter.
En juist op dat punt kunnen veel ruiters en trainers een hoop leren, zowel professioneel als amateurs.



Yamcha schreef:Maar om even terug te komen op extreem LDR: welke uitweg heeft het paard dan, als het met de kin op de borst gereden wordt?
Yamcha schreef:(vind persoonlijk niet dat LDR ook maar IETS toevoegt aan welke methode ook, gebruik het dus niet).
Yamcha schreef:Ik heb wèl een probleem met mensen die protest van een paard willen onderdrukken met hulpteugels, en sporen en zwepen, onder het mom van: had ie maar geen paard moeten worden, of: hij moet gewoon luisteren.... Het protest is er niet voor niets, lijkt me.
Apple schreef:Ik denk inderdaad dat veel paardenleed voortkomt uit onwetendheid en niet zozeer uit moedwillig een paard in zo'n positie brengen. Mensen weten vaak niet beter.
jasmijn78 schreef:Yamcha schreef:Maar om even terug te komen op extreem LDR: welke uitweg heeft het paard dan, als het met de kin op de borst gereden wordt?
Tsja, dat is aan de ruiter. Vaak zie je dat ruiters die LDR goed toepassen continu in lengte diepte en rondheid varieren en echt niet een uur lang met de kin op de borst rondscheuren. Dus dan is er zeker een uitweg. De uitweg kun je ook zien in de vorm van ontspanning, beloning, verminderen/af laten vloeien van druk. Of een paard nu LDR loopt of in de oprichting met de neus op de loodlijn maakt op zich niet uit zolang het paard daarbij ontspannen en los door het lijf loopt. En om dat te realiseren, dat vraagt om ruitergevoel. Geen enkele hoofd/halshouding mag met dwang/geweld gerealiseerd worden. Maar dat zien tegenstanders wellicht niet. Je kunt een paard ook in de oprichting dwingen zonder uitweg. Kijk bijvoorbeeld naar tuigpaarden die met een opzetteugel lopen. Zij worden feitelijk zo gewongen in de oprichting, met zo'n teugel is er dan ook geen uitweg. Ook een dressuurruiter kan de kop erop trekken, zogenaamd in de oprichting, en verder geen uitweg bieden. Dus mensen; focus je in deze discusie nu niet meteen op LDR, want LH kan dus in alle takken, met vele methoden worden veroorzaakt. Het is dus maar hoe je te toepast.
LDR is natuurlijk een actueel onderwerp, maar het is te makkelijk en te kortzichtig om LDR aan te wijzen als DE oorzaak van LH.

jasmijn78 schreef:Yamcha schreef:(vind persoonlijk niet dat LDR ook maar IETS toevoegt aan welke methode ook, gebruik het dus niet).
Je moet ook over verschrikkelijk veel gevoel en een hoge africhtingsgraad beschikken om deze methode goed en verantwoord toe te passen en daar dan dus de voordelen van te kunnen ervaren. Om bijvoorbeeld een L proef goed af te kunnen leggen heb je nog niet de lenigheid en kracht nodig die nodig is om een GP proef succesvol af te leggen. Sjef Janssen zegt niet voor niets 'dont try this at home'. Hun bekijken ook per paard of en in hoeverre ze dat toepassen en passen het pas toe bij de oudere/verdergevorderde paarden. Als mens wordt je ook niet leniger als je in een spagaat wordt gedwongen, terwijl het voor een topturner dagelijkse kost is en die er wel de voordelen van ervaart.
jasmijn78 schreef:Yamcha schreef:Ik heb wèl een probleem met mensen die protest van een paard willen onderdrukken met hulpteugels, en sporen en zwepen, onder het mom van: had ie maar geen paard moeten worden, of: hij moet gewoon luisteren.... Het protest is er niet voor niets, lijkt me.
Voor hulpmiddelen geldt hetzelfde; mits goed en verantwoord en met gevoel toegepast kan het voordelen opleveren. Over overdadig/verkeerd gebruik van deze middelen hoeven we niet te discussieren. Ik heb nog nooit een bokker horen zeggen: ik ben voor het slaan van een paard zonder reden.
Overigens denk ik niet dat veel mensen bewust het paard willen onderdrukken. Het probleem ligt in onwetendheid. Veel mensen kunnen reacties van een paard (nog) niet goed interpreteren en nemen daarom de verkeerde beslissingen. Soms is het ook heel moeilijk te beoordelen waar een bepaalde reactie door wordt veroorzaakt. Dus je kunt wel afgeven op mensen die die middelen verkeerd gebruiken, maar je schiet er niks mee op. Hoeveel ruiters zullen dat nu echt bewust alleen maar doen om hun paard te treiteren?