Hallo,
Ik heb een serieus probleem wat me enorm dwars zit. Ik hoop dat iemand van jullie me kan helpen.
Het probleem is het rijden van wedstrijden. Ik heb nu een 8 jarige ruin die ik reeds 3 jaar uitbreng in de dressuurwedstrijden. Ik heb het paard ca. 4 jaar. Zelf rijd ik al zo'n 12 jaar wedstrijden. Ik heb nu een geweldig fijn, braaf en werkzaam paard om thuis te rijden. Staakt nooit, en heeft ook echt potentie maar op concours mislukt het steeds:
- Ik krijg spanning. Faalangst. Ik weet bij het starten van de proef al dat het niet gaat lukken.
- Het paard gaat zich spannen in zijn lijf. Laat geen hulpen meer doorkomen en voelt aan als een bom die ieder moment kan springen. Nul punten voor keertwendingen, stap-galop onderdelen, loopt de hoeken niet door en ga maar zo door. Het paard neemt het heft in handen, ik wacht te veel af (denk ik).
- Mijn vader wordt ontiegelijk boos als dit gebeurd. Het gaat nu al geruime tijd mis op wedstrijden. En mijn vader coacht me vaak. Ook thuis, maar ik heb ook les van iemand anders. Iedere pas die ik met het paard zet wordt door mijn pa gecontroleerd en daar wordt altijd commentaar op gegeven. Doe dit, doe dat. Ik wordt zowat afgemat als het niet wil lukken. Een meisje van stal die laatst mee ging wist niet wat ze meemaakte toen mijn vader zo te keer ging. Mijn pa erkent wel dat het stress is van mij, maar doet hier niks mee. ‘gewoon niet zeuren, maar rijden’ maar dat werkt bij mij niet. Die knop kan niet op.
Ik weet wel dat dit met spanning heeft te maken. Als ik nu al aan het woord ‘wedstrijd’ denk, sta ik al helemaal stijf van de stress met klamme handjes.
Middeltjes van het Kruidvat of tegen mezelf zeggen dat ik maar gewoon moet rijden, boeien als het fout gaat, werkt niet. Ik krijg deze spanning gewoon niet weg. Thuis loopt het paard 10x beter en is er eigenlijk niks aan de hand. Alleen op concours gaat het faliekant mis.
Ik hoop dat iemand me met dit probleem kan helpen want ik ben echt ten einde raad.
Alvast bedankt.
Groetjes
Ramona