ik rijd op een merrie die scheefgericht is naar rechts (ze draait dus liever naar rechts dan naar links).
uit voorgaande topics over het onderwerp scheefgerichte paarden heb ik afgeleid dat ik op de linkerhand (dus haar zwakke kant):
- haar moet rechtrichten met binnenbeen tegen buitenteugel (veel schoudervoor)
- veel buigingsoefeningen moet rijden, maar zonder te veel aandacht te besteden aan de linkerstelling
De bedoeling is gelijke aanleuning te bekomen op de twee teugels. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar tot hier is voor mij alles duidelijk.
Maar hoe moet het nu op de rechterhand? Moet ik dan verder rijden in een lichte vorm van schouderbuitenwaarts om die gelijke teugeldruk te behouden? Of rijd ik ook rechter/binnenbeen tegen linker/buitenteugel, met als gevolg dat we in de kortste keren verzanden in een "teugeltjetrek" van jewelste? Het probleem is dat de merrie toch een beetje hevig is, zich sterk gaat maken en dan is een kordate halve ophouding volgens mij wel noodzakelijk om haar terug tot de orde te roepen. maar met welke teugel dan? of met beide teugels?
En in galop? In galop valt ze heel snel uit elkaar en dan wordt haar galop heel onregelmatig, hard en bijzonder onaangenaam om uit te zitten. Ik probeer haar daarom met halve ophoudingen op de linkerteugel zo rond en kort mogelijk te houden, maar dan gaan we onmiddellijk allebei weer sleuren aan die teugel... momenteel galoppeer ik slechts enkele pasjes, sleur ik haar terug in stap, probeer haar terug wat licht in de mond te maken en vertrek dan opnieuw, maar ik heb niet de indruk dat dat de juiste oplossing is...
samengevat, hoe kan ik op de rechterhand een lichter contact bekomen op die dekselse linkerteugel???