Geplaatst 
Het gaat over mijn 4-jarige ruin. Laat ik voorop stellen dat hij uitstekend in zijn vel zit en hem lichamelijk niks mankeert. Hij laat zich goed zadelen en gaat altijd graag met me mee. Het werk wat ik met hem doe is afwisselend en met de verhouding werk-rust zit het ook wel goed.
Wanneer we buitenrijden en Zico ziet iets engs, gaat eerst het hoofd omhoog, beetje aarzelend lopen, en als ik niks overtuigends doe, draait ie op zijn achterbenen om. Althans, zo ging het eerst. Het ging vrij rustig allemaal, ik had wel tijd om hem vooruit te drijven of weer terug te draaien en verder te rijden. En het gebeurde niet zo vaak. Ik kon vaak zelf wel zien wat er zo eng was (een koe, een bergje zand
), en daar vast op anticiperen.Nu heeft meneer echter een nieuw 'trucje' toegevoegd aan dit gedrag. Het is mij de laatste tijd namelijk echt een raadsel wat er zo eng is
En dan draait Zico vanuit het niets zo ontzettend snel om, dat ik hem met geen mogelijkheid bij kan houden. Hij is ook mega sterk, het lukt me niet meer om hem 'terug' te draaien, meestal maken we wel een rondje of drie de andere kant op, voordat ik kan beginnen hem weer voorwaarts richting het 'enge' te krijgen. Vaak moet ik met 2 handen 1 teugel vastgrijpen om hem te kunnen draaien en dan nog lukt het me maar net. Ik weet natuurlijk dat dit helemaal niet zo hoort
Het probleem is echter, dat de meeste paden in ons bos voorzien zijn van allerlei gevaarlijke 'zijkanten' zoals prikkeldraad, sloot/greppel, gaten, kuilen, boomstronken enz. De paden zijn wel lekker breed en recht, maar aangezien Zico's draaicirkel vrij groot is scheelt het vaak maar een paar centimeter voor we in het draad of iets anders gevaarlijks zijn beland. Ik ben dus eerst druk bezig onszelf te redden van akelige verwondingen voordat ik echt tegen Zico op kan treden. Ik twijfel dan ook, of ik hem daarna nog wel voor zijn gedrag moet straffen, of dat het daar eigenlijk al te laat voor is.
Zico heeft nog nooit zijn zin gekregen, we zijn altijd gewoon langs datgene wat ie eng vindt doorgereden, en als we eenmaal het hele riedeltje van rondjes draaien, weer opnieuw wegspringen enz hebben afgewerkt gaat ie er ook vrij normaal langs.
Ik ben absoluut niet bang voor mijn paard, hij is niet gemeen of vals, ik val er niet af en ben allang blij dat ie niet bokt of eruit naait. Eigenlijk is het voor een 4-jarige een onwijs braaf dier.
Ik vind het wel eng, dat we door zijn acties serieus in gevaar komen. Als we rakelings langs het draad schieten flitsen er allerlei beelden van nare vleeswonden aan me voorbij.
En omdat ik niet meer weet waar hij van schrikt, kan ik me niet voorbereiden. Het is natuurlijk onmogelijk om een hele buitenrit lang op m'n hoede te zijn voor elk grasje en blaadje wat we tegenkomen. Maar erg ontspannen gaat het op dit moment dus niet... Tijdens een ritje van 20-25 minuten doet ie het wel 5 tot 10 keer.
Het komt niet omdat ie 'gewoon' fris is, want dan gaat ie met z'n hoofd schudden, dribbelen en bokjes geven. Het komt ook niet omdat ie wil omdraaien om snel thuis te kunnen zijn, want hij doet het zowel op de heen- als de terugweg. Een aantal keer langs de enge plek laten lopen heeft trouwens geen zin, want de 2e keer kijkt ie niet meer op of om.
Wie herkent dit verhaal, en heeft tips? Ik wil dit gedrag graag kwijt, en kunnen blijven buitenrijden
Ik rijd Zico met een gecombineerde neusriem en een enkelgebroken bustrens en ik geloof niet dat een andere optoming en/of hulpteugels dit probleem kunnen verhelpen.
Alvast bedankt
Jaaah dat mag natuurlijk niet he!