Hebben jullie misschien tips/ideetjes/suggesties/advies/ervaring, etc. voor het volgende probleem.
Ik rijd af en toe een paard bij van iemand bij ons op stal, daarnaast heb ik 1x in de week les met dat paard. Het is een hartstikke lief, maar wel eigenwijs beest.
Een prima merrie die enorm verkeersmak is en in principe nergens van schrikt, behalve als ze alleen naar buiten moet. Of dit nu onder het zadel is of gewoon wandelen aan de hand. Tot op een bepaald punt loopt ze & daarna wilt ze niet verder.
Nu ligt er ook een enorm enge zwarte badkuip langs de kant van de weg

Als ik ga wandelen aan de hand is ze kijkerig, beetje nieuwsgierig, wil niet verder, maar zonder dwingen krijg ik haar wel over de streep om verder te lopen. Alleen loopt ze dan zo tergend LANGZAAM... Maar ze loopt mee. Op de terugweg is ze erg vrolijk & voorwaarts. Leuk, jippie, weer naar stal... lijkt het wel. De veilige haven.
In een groep op stap gaan naar buiten is geen probleem. Zelfs niet wanneer zij een kilometer ergens voor of achter de groep rijdt?
Het kan zijn dat haar vertrouwen in mij er nog niet echt is en het niet aandurft? Het kan zijn dat zij liever op stal blijft en enorm plaatsgebonden is? Stelt ze zich aan? Wat zijn andere opties?
Ze vindt het heerlijk om buiten te rijden & ik ook. Ik vind het gewoon zonde als ik niet met haar 'alleen' op stap kan gaan, ook al is het alleen maar om na het rijden ff uit te stappen. Ze is superverkeersmak, alles kan gebeuren, etc. Ze zal nooit bokken, steigeren of naar huis toe racen. Maar soms denk ik dat ik wel eens te lief ben misschien? Terwijl ik vrij 'streng' en consequent in alles ben. Misschien weer te?
Toch veel gaan wandelen aan de hand, misschien met de fiets of met iemand op de fiets of te paard erbij? Kan je dit opbouwen/uitbouwen.
Ik ben benieuwd: Heeft iemand tips/ervaring/suggesties, etc?

In de bak rijden is prima, maar wat afwisseling lijkt mij ook wel belangrijk, toch? THX!
B)
Wat een vragen...
