Tadaaa, dit is Louca dan. Hier vlakbij zijn mammie. Hij is inmiddels al ruim anderhalve maand oud. En hij begint nu écht te etteren
(= je achtervolgen door de wei, soort van 'wegjagen' dus, bijten enz) en hij mag nu dus ook niet meer in de 'gewone' wei staan ivm kleine kinderen.Maar hij ziet er nog steeds zooooo schattig uit
Mjammie, broodkruimels
Beetje rare lichtinval, maar wel een mooie foto, met een mooi beestje
Meer foto's van Louca heb ik niet kunnen maken omdat ie de eigenschap heeft om achter je aan te rennen, dus als ie op 1 cm afstand va je staat, pas stil te staan en dan foto's maken is erg moeilijk
Dit is de mama van Louca, Anita sr. Het is echt een schatje, ze kijkt (bijna) altijd (als ze zin heeft
) zo lief in de camera Zij heeft jammer genoeg ontzettend slechte hoeven en loopt nu kreupel. Vandaag of morgen komt de hoefsmid en hopelijk weten we dan wat er nu precies fout is dit keer (ze heeft al vaker last gehad van haar hoeven, ivm hoefbevangenheid)
Dit is Anita jr. het halfzusje van Louca (zelfde mama). Ik wilde van haar ook een foto maken, maar dat ettertje is zo 'verliefd' op mij (of op mijn broekzak die altijd vol zit met brokjes
) dat ze alleen maar op 1 cm afstand van mij wilde staan. Dan is het erg moeilijk om een foto te maken . Dus ben ik maar naar de andere kant van het hek geklommen en heb daar van een afstandje een foto gemaakt. Maar Anita was het er écht niet mee eens dat ik nu van haar wegging, ze begon heel erg hard te balken. Deze foto is net gemaakt voordat ze ging balken. Het is jammer dat ik geen geluid kan opnemen en op bokt zetten, want ezelgebalk is zo'n debiel, lachwekkend geluid
Dit is Petra, de 'vervangster' van Annie. Het is een 4 jarige Blaarkopkoe en de naam hebben wij niet zelf verzonnen, maar zo heette ze al op papier (Petra 13, logisch want haar mama heette Petra 9
). Het is wel een lieve koe, maar ik vertrouw haar nog niet zo erg, als Annie 
.
En als laatste Remi, een klein flessegeitje (dat inmiddels de fles niet meer krijgt
) dat altijd stiekem door de ruif heen naar de andere wei, met vééél groener gras kruipt. En dan na een uur wordt ze er weer uitgejaagd door Louca die in die wei staat . Maar na 5 minuutjes staat ze er al weer. Het ziet altijd heel lief uit, echt zo'n klein zwart hoopje geit, dat in die grote groene wei aan het eten is Zo dat waren de foto's (en de te lange stukken tekst bij iedere foto) weer
maar ja!
Trotse mama van 
