Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-08-05 17:53

angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst door de TopicStarter : 07-08-05 17:53

ik ben een tijd heel erg bang geweest om paard te rijden. nu ben ik alweer bijna een jaar hard aan het oefenen om die angst weg te krijgen en ik heb het gevoel dat het echt beter wordt. maar nog steeds ben ik geregeld bang, op zo´n moment wil ik niets liever als heel snel van mn paard afstappen, terwijl er meestal helemaal niets aan de hand is. nadeel hiervan is dat het paard voelt dat ik gespannen/onzeker ben en dat dus overneemt. en dat idee maakt me dus alleen maar banger. (in mijn gedachten wordt ik dan al van de paarderug af gelanceerd).
hoe houd ik daar mee op? bang blijf ik waarschijnlijk altijd wel, maar als ik dat gevoel onder controle kan houden blijft het paard ook rustig.

tips?

**Geplaatst**: 07-08-05 18:57

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 07-08-05 18:57

Ik ben ook een superangsthaas. Wat bij mij nog weleens helpt is om een liedje te gaan neuriën of zingen. 't lijkt heel belachelijk, maar als je bang wordt ga je anders ademhalen en verkramp je, als je gaat zingen ontspan je meer en ga je ook weer normaler ademhalen, tenminste, zo werkt het bij mij. Succes. 'T is een kwestie van doorzetten en toch steeds doen, dan wordt het minder hoop ik voor je.

**Geplaatst**: 07-08-05 19:16

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 07-08-05 19:16

Zorg ervoor dat je rijdt op ervaren pony's. Een brave manege pony is gewend aan bange kinderen en zal hier dus ook minder snel/ heftig op reageren. Zo kun je de negatieve spiraal doorbreken.

**Geplaatst**: 07-08-05 19:37

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 07-08-05 19:37

Angst heeft heel vaak te maken met de angst voor verlies van controle over een situatie. Vaak is de situatie minder erg dan de angst voor die situatie en vaak hoeft de angst ook niet specifiek te zijn.

Er zijn ook ruiters die een ongeval hebben gehad en dan het paardrijden na lange tijd weer willen oppakken. Ze worden dan in hevige mate met dit probleem geconfronteerd.

Op een aantal rijscholen zijn angsttherapeuten, mensen die je daar specifiek in begeleiden. Ik los het probleem op door iemand prive les te geven, weg bij andere mensen en dan veel longeerlessen, dus het paard longeren en dan de angstige ruiter erop.

Angst kun je op twee manieren overwinnen, dat is er doorheen gaan, dus het gevecht tegen angst aangaan of vertrouwen opbouwen. Iemand met veel zelfvertrouwen heeft minder snel last van angst, reageert kordaat. Dus wat ik doe is het gevoel weghalen dat we bezig zijn om angst te bestrijden of te overwinnen. We zijn bezig met paardrijden en naarmate dat beter gaat, krijg je als ruiter meer vertrouwen. Ik ga met ervaren ruiters terug naar de kleuterklas aan de longeerlijn. De meeste meiden/vrouwen vinden dat kinderachtig (angst wat anderen er van vinden). In zeer korte tijd kun je bij kinderen, jonge kinderen (meestal) meiden en volwassenen vertrouwen opbouwen met zitoefeningen. Als iemand echt het gevoel heeft controle te hebben over een paard, ook in situaties waarbij je beugels kwijtraakt, een teugel niet in de hand hebt en paard plotseling wat anders doet dan verwacht wordt, dan wordt de reactie een positief automatisme, wat teruggekoppeld wordt naar je hersenpan en waardoor je meer zelfvertrouwen krijgt. Het resultaat moet zijn dat je niet het gevoel hebt dat je de angst overwonnen hebt (dat bewijst dat je een gevecht tegen angst gevoerd hebt), maar dat je zonder na te denken op een paard kan stappen en daar plezier aan kan beleven.
Je werkt dan aan iets, wat je graag wilt. Het stapje terug aan de longeerlijn, is de beste investering die je kan doen voor je paardrijden. Het geheim van goed rijden zit toch in een onafhankelijke en bevestigde zit. Het leuke is dat iemand die met angst op die manier het rijden weer oppakt, vaak heel snel het oude niveau weer oppakt en er zelfs beter mee doorgaat. Waarom: er is aan de basis van paardrijden gewerkt, het zelfvertrouwen van de ruiter wordt enorm opgevijzeld. Vaak worden het nog goede ruiters ook. Mensen met angstklachten die niets met paardrijden hebben, heb ik ook via paarden van hun angsten afgeholpen. Niet door de angst te bestrijden, maar door er iets anders voor in de plaats te stellen dat sterker is dan angst.

Bij de rijtechnische zaken speelt het leren ademhalen vanuit de buik een belangrijke rol (iemand heeft dat al aangegeven). Als iemand angstig is, kun je op die manier angst verminderen of voorkomen. Echter voor goed rijden is een ontspannen ruiter nodig en dat maakt paardrijden veel gemakkelijker en prettiger. Als je jezelf aanleert om door de buik te ademen in alle omstandigheden, dan gaat dat dus vanzelf. Je hoeft dan niet meer speciaal op je ademhaling te letten.
Tijdens de longeerlessen maken we altijd geintjes, doen gekke dingen, praten over van alles en nog wat, we laten gepland dingen even fout gaan om de goede reactie van de ruiter erin te krijgen en te houden, dus lol. Maar ook steeds korte correctie signalen. De reacties moeten automatisch gaan als reflex, zonder nadenken. Vanuit een manage of prive is deze aanpak financieel misschien niet aantrekkelijk. In dezelfde tijd kun je 6-10 ruiters op paarden in de bak rond laten gaan. Dus is men is er niet zo gek op. Voor de ruiter, zeker als je een eigen paard hebt is dit de beste oplossing. Het heeft geen zin om dit met iemand te doen die longeren beschouwt als een paard aan een touwtje rondjes laten lopen. De longeerder moet in staat zijn probleem situaties te voorzien, te voorkomen, als ze optreden daadkrachtig op te lossen en zo snel mogelijk weer gewoon met de les door te gaan en daarbij de ruiter de zekerheid geven dat zij/hij het goed doet en dat alles onder controle is.

Het verstandigste is om op een betrouwbaar paard te beginnen. Als je eigen paard of het paard waar je het liefste op rijdt, misschien wat onstuimiger is, kun je beter op een ander paard beginnen. Neem een longeerder die je vertrouwt, waar je commando's van accepteert, niet mee in discussie gaat.....

Succes het zal je zeker lukken!

**Geplaatst**: 07-08-05 22:46

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 07-08-05 22:46

Ik kan daar weinig aan toevoegen, maar wil je wel 1 ding op het hart drukken:
Het is belangrijk om niet van het ergste uit te gaan en steeds maar "wat als" te denken. Je moet juist het ideale plaatje in je hoofd nemen wat je zou willen bereiken (rustige draf bv). Je gedachten beinvloeden nl je handelingen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-08-05 19:10

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst door de TopicStarter : 08-08-05 19:10

Dankjewel voor jullie tips

ik ga het morgen proberen

**Geplaatst**: 09-08-05 00:28

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 09-08-05 00:28

Ik blijf dit topic even volgen aangezien ik hier zelf ook last van heb...het is gelukkig al wel een stuk minder geworden maar af en toe schiet ik helemaal in de vlekken als mijn paard het "op een lopen" zet.

Goofy44: waarom sta jij niet bij mij op stal anders had ik je hulp allang ingeroepen, want zoals jij jouw hulp beschrijft klinkt het heel aannemelijk en ervaren....

**Geplaatst**: 09-08-05 00:41

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 09-08-05 00:41

In het blad Amazone van augustus/september (nr.3) staat een artikel over angst. En een aantal websites van mensen die hier speciale cursussen voor geven.
Misschien ook leuk om te lezen of op die site rond te neuzen?

Het zingen van een liedje werkt idd, ik ga ook wel eens en deuntje fluiten als het me even te veel wordt.
Ben er voor mezelf wel achter wat ik doe als ik het eng vind: beetje voorover zitten en mijn hakken optrekken (tot bijna achter m'n oren)
Handig om te weten want dan ga ik mezelf corrigeren en heb ik geen tijd meer voor m'n angst

**Geplaatst**: 09-08-05 06:45

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 09-08-05 06:45

Deze grote angsthaast gaat dit topic ook volgen

**Geplaatst**: 09-08-05 07:12

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 09-08-05 07:12

Ik heb angsttherapie gehad na een onverwacht ongeval (paard kwam als laatste redmiddel bij me en ging toen ik na het longeren erop ging zitten direct - terwijl ik nog lange teugel aan het wegstappen was - omhoog en achterover op me liggen waardoor ik met een ambulance werd opgehaald en 10 maanden in het gips zat. Een ongeval op een moment waarbij je het dus niet verwacht. Ik was (bleek achteraf) al de 6e die hij op die manier naar het ziekenhuis had getorpedeerd en toen ik na die maanden weer ging rijden merkte ik een lichte blokkade waarvoor ik dus in therapie ben gegaan, omdat ik bang was dat die blokkade de 15 jaar ervaring zou overschaduwen.
Mijn toenmalig therapeut leerde me om me af te vragen waarom het optrad en er niet tegenin te gaan maar ermee te gaan praten.

Voorbeeld: je stapt op en voelt je adem stokken. Op dat moment moet je jezelf de vraag stellen "waarom adem ik anders, wat is er aan de hand, wat ben ik aan het doen nu, is de situatie wel bedreigend?"...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-08-05 19:15

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst door de TopicStarter : 09-08-05 19:15

Mireille1970 schreef:
Ik heb angsttherapie gehad na een onverwacht ongeval (paard kwam als laatste redmiddel bij me en ging toen ik na het longeren erop ging zitten direct - terwijl ik nog lange teugel aan het wegstappen was - omhoog en achterover op me liggen waardoor ik met een ambulance werd opgehaald en 10 maanden in het gips zat. Een ongeval op een moment waarbij je het dus niet verwacht. Ik was (bleek achteraf) al de 6e die hij op die manier naar het ziekenhuis had getorpedeerd en toen ik na die maanden weer ging rijden merkte ik een lichte blokkade waarvoor ik dus in therapie ben gegaan, omdat ik bang was dat die blokkade de 15 jaar ervaring zou overschaduwen.
Mijn toenmalig therapeut leerde me om me af te vragen waarom het optrad en er niet tegenin te gaan maar ermee te gaan praten.

Voorbeeld: je stapt op en voelt je adem stokken. Op dat moment moet je jezelf de vraag stellen "waarom adem ik anders, wat is er aan de hand, wat ben ik aan het doen nu, is de situatie wel bedreigend?"...

wow, wat lijkt dit op mijn situatie! bij mij was het wel n stuk minder erg (geen verwondingen ofzo) maar ik ben ook na een onverwachte val bang geworden. wel al na een dag weer gaan rijden maar vanaf dat moment ging het niet meer goed omdat ik zo bang was en het paard dat doorkreeg en er misbruik van ging maken. nu rijd ik op een ander paard dat geen vlieg kwaad doet maar dat krijg ik mezelf gewoon niet aangepraat op zo´n angstmoment... het is bij mij ook zo erg dat ik eigelijk nooit zin heb om paard te gaan rijden. als ik eenmaal het rijden ben en ik heb een goede dag vind ik het best leuk, maar ik zou zo graag weer lekker onbezorgd en vrolijk paardrijden zoals eerst.

en wat sandra1977 ook al zei.. volgens mij is goede begeleiding een van de belangrijkste dingen om eroverheen te komen. op dit moment heb ik vooral mijn moeder en zij past nogal de ´stapjevoorstapje´theorie toe. ontzettend vervelend wat het is zo doorzichtig dat ik door al haar opmerkingen heen kijk. haar manier van helpen is wel lief maar helpt me helemaal niet..
ik denk dat dit is wat goofy44 bedoelt met een foute manier?

vinden jullie het trouwens ook zo eng om paard te rijden als het waait?

**Geplaatst**: 09-08-05 19:30

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 09-08-05 19:30

luvvel schreef:
vinden jullie het trouwens ook zo eng om paard te rijden als het waait?

Tja, dan zit ik niet te popelen van enthausiasme nee

Maar het rare is dat ik nog een ander paard rijdt, een 5jarige en hierbij heb ik het dus niet....als die eens gek doet of begint te bokken dan schiet ik in de lach ipv in de vlekken

De angst heb ik puur bij mijn eigen paard....op eigen terrein want op concours is hij heel erg op mij gericht en erg lekker te bewerken...
Rare emotie..die angst

**Geplaatst**: 09-08-05 19:42

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 09-08-05 19:42

hmm hier zit nog een angsthaas achter de comp ...

ik ben vooral bang om er af te vallen want ben al vaak afgevallen soms ook wel 2 keer achter elkaar. stap dan wel weer op maar heb dan gewoon geen controle meer over het paard en mezelf. ga dan echt zitten shaken en na lopen denken van straks val ik weer... tis vreemd maar ik heb het maar bij bepaalde paarden.. vooral degenen die ik goed ken.. vreemde paarden heb ik geen problemen mee als ze bokken of raar gaan doen..

**Geplaatst**: 11-08-05 16:20

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 11-08-05 16:20

Ik ben vorige week maandag van mijn paard afgedonderd en heb de hele week met een lichte hersenschudding op bed gelegen. Ik heb gisteren weer voor het eerst gereden maar heb er nog nooit zo bang opgezeten. Ze is net onder het zadel en vindt alles nog eng en nu maak ik het ook nog eens zelf erger

Hoop dat het snel weer beter gaat...

**Geplaatst**: 11-08-05 18:23

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 11-08-05 18:23

heey ik ben anne en ik heb wel wat goede tips voor je

het is belangrijk dat je bij je eigen denk van

waar ben ik bang van,
als ik er afval dan val ik maar,
en dat als ik niet rustig ben dan is mijn paard/pony dat ook niet,
en er is geen reden om voor iets bang te zijn .

Je moet maar bij je eigen denken ik kan het en ik zal eens even hier aan iedereen laten zien wie ik ben en hoe goed ik wel niet kan rijden en als je dan niet bang ben geweest kan je trots op je zelf zijn !!!!

IK HEB VERTROUWEN IN JE DAT JE HET KAN

;);)

hopelijk heb je er wat aan doeg kussjes anne

**Geplaatst**: 14-08-05 11:43

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 14-08-05 11:43

zoals al genoemt, zingen en vooral goed opletten dat je niets gaat verkrampen ofzo, lekker ontspannen zitten, want dat heb ik altijd

**Geplaatst**: 14-08-05 12:16

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 14-08-05 12:16

Hier een ex-angsthaas

. Sinds kort noem ik mezelf niet meer bang

.

Vorig jaar in april ben ik van mijn verzorgpaard gevallen. Drie maanden mocht ik niet rijden. In augustus vorig jaar ben ik weer vanaf het begin begonnen. Aan de longe met privéles. Nu durf ik op de meeste paarden wel te kruipen en ik rijd wedstrijden met m'n verzorgpaard en ga buiten rijden

. En ik ben echt weer van het begin begonnen. De gedachte: stoppen met paardrijden was toen zelfs in mij op gekomen.

Ik ben dus begonnen met privélessen. Nadien ging ik vaak ergens anders rijden met Olga, de gedachte dat ik met Olga ergens anders moest rijden vond ik echt doodeng! Het hielp me wel als de er eerst een ander op ging, zodat ik kon zien van hé, ze doet daarbij neit vervelend, dan moet dat bij mij ook niet

.
Kimie261 heeft mij ook enorm veel geholpen. Ik neem nu les bij haar en zij heeft mij een tijd terug op verschillende paarden gezet, zodat ik een ander paard ook niet meer eng vond. Dat was het gekke bij mij, ik was bang van Olga, maar nog banger van een ander paard

.

Vorige maan dheb ik mijn eerste echte wedstrijd met Olga gereden en de week erna ben ik voor het eerst met haar echt naar buiten geweest. Ook ben ik op een vreemd paard gaan buitenrijden vorige maand. Sindsdien vind ik mezelf schrikvrij

.

Soms heb ik nog wel eens even angst. Maar zoals eerder gezegd: ook ik ga naar voor zitten. Dan ga ik dus overdreven naar achter zitten en leg mezelf enkele oefeningen op en dan vergeet ik de angst heel vlug

.

Dat is even mijn verhaal, hoop dat je er wat aan hebt

. Veel succes iig!

**Geplaatst**: 14-08-05 17:16

Re: angst doorgeven aan paard...(hoe hiermee ophouden?)

Geplaatst: 14-08-05 17:16

Toen Mel 4 was ben ik zo hard op mijn rug van haar afgevallen dat er eerst gedacht werd dat ik mijn wervels gebroken had. Gelukkig was dit niet zo en na 4 mnd reed ik weer maar viel weer op mijn rug

Vanaf toen is de angst begonnen. Mel kon zomaar ineens als een rodeopaard gaan bokken. Niet alleen bij mij maar ook bij mijn bijrijdster. Je wist nooit wanneer of waar ze "los" zou gaan. Daarbij kwam ook nog dat iedereen zei dat [***]'s allemaal rotbokken zijn. Ik heb vaak op het punt gestaan om haar weg te doen maar wist diep van binnen dat zij geen rotbok is. Ze is eigenlijk een grote knuffelkont.

Zadelmakers en DA's erbij gehad niemand die iets aan haar zag. Dus maar gestopt met rijden op haar en haar een paar keer laten dekken. Ik reed ondertussen wel gewoon op Caatje m'n andere paardje want op haar was ik niet bang alleen op Mel.

Toen ik besloot om weer met Mel te gaan beginnen en mijn zadel liet opvullen kwam de aap uit de mouw er zat een miniscuul klein bobbeltje in mijn zadel en daar reageerde "sensibel" Mel heftig op. Ander zadel gekocht en Mel heeft nog nooit zo goed én braaf gelopen.

Ben deze week voor het eerst sinds 8mnd weer met Mel naar buiten geweest, m'n man er naast op de fiets. Ging echt super, heb zelfs een stuk alleen door het ruiterpad gereden terwijl mijn man via de weg om moest fietsen. Mel was denk ik in geen 3 jaar in dat pad geweest.

Vond mezelf echt zo'n SUPERHELD!

Maar de eerste 5 minuutjes blijven nog steeds spannend en als ik ook maar denk dat Mel niet goed in d'r velletje zit is dat gelijk een excuus om niet te rijden. Of als ik ff moe ben of zo. Moet mezelf soms echt een schop onder m'n kont geven maar de voldoening is super als het dan toch weer goed gegaan is.

Ik rijd nu wel met bodyprotector en dat geeft een veilig gevoel. Ben tijdje terug van een ander paard gevallen met dat ding aan en dat is zó raar. Viel op m'n rug en je verstand zegt dat moet pijn doen maar ik voelde helemaal geen pijn en stond gewoon vrolijk weer op. Dat geeft psychisch je wel een opsteker hoor. Zo van: "Ïk kan vallen maar het hoeft geen pijn te doen". Lekker om te weten.
Ben tenslotte geen 20 meer dus de kans op blessures bij het vallen wordt steeds groter

Sorry lang verhaal maar de tip hieruit is: trek een bodyprotector aan misschien voel je je dan veiliger. En laat je niet dwingen, ook niet met de zachte hand om erop te gaan. Als je er aan toe bent ga je er van zelf weer op.