Een (jong) paard gaat zelf nooit achterwaarts, soms ontdekken ze het bij toeval. Een (jong) paard leert heel snel (goede en verkeerde dingen). In de training komt er soms een moment dat er dingen minder goed gaan en dat het paard onder het werk uit wil komen. Als het paard op dat moment weet dat hij achterwaarts kan gaan, kan het paard het achterwaarts gaan als machtsmiddel tegen de ruiter gebruiken. De kiem van problemen is dan gelegd, zeker als daarna verkeerd gereageerd wordt om het probleem van dat moment snel en effectief op te lossen. Paarden die te vroeg achterwaarts gaan en in een situatie van verzet of staken komen zullen dit steeds vaker gebruiken. Vanuit ongevraagd achterwaarts gaan ontwikkelt zich heel snel ander verzets - en stakingsgedrag wat eigenlijk door de ruiter wordt opgewekt. Om die reden leer ik een paard pas achterwaarts gaan, als het paard onvoorwaardelijk aan de hulpen en gehoorzaam is. Het oplossen van de problemen die ontstaan is moeilijker (achteraf) dan het op het juiste moment leren achterwaarts te gaan.
Als dit bij jou nooit problemen heeft gegeven en een paard op de manege problemen geeft, dan is de kans groter dat de problemen door de manegeruiters veroorzaakt worden. Het is de taak van de instructie om dit soort problemen binnen de grenzen te houden. Ik zou me daarom van verwijten achteraf niets aantrekken. Je kan er in de toekomst gewoon rekening mee houden. Je hebt er iets van geleerd (heel positief), maar een verwijt aan jouw adres is niet op zijn plaats.