Ik zelf heb een draver waar ik met veel plezier heel wat kilometertjes mee af leg. Maar daar gaat het nu niet over

Mijn zusje heeft sinds 3 maanden een eigen paard. Een volbloed arabier. 6 jaar jong. Profesioneel ingereden, maar daarna nooit meer wat mee gedaan. Nou ja, wij dachten, dat is geen problemen, we hebbenheel ons leven al paarden en ervaring genoeg. In de eerste instantie was het ook geen probleem. Je moet even wennen aan het paard en de juiste knoppen zien te ontdekken. Een arabier rij je heel anders als een draver. Ze was behoorlijk stijf, geeft geen buiging en rijdt niet naar mijn hand.
Ze loopt wel netjes aan de teugel, maar zoekt mijn hand niet op. Wat ik wel gewend ben van mijn draver. Na 3 keer gereden te hebben begon ze sjagerijnig te worden. Vooral met benen aandrukken en galopere. Als ik mijn zusje aansprong begon ze nijdig te bokken. Dus mijn zusje durfde niet meer in de bak te rijden. Dan maar naar buiten. Natuurlijk niet slim dat je met een paard die in de bak niet goed te rijden is naar buiten gaat. Maar er was een boel engs in het bos en na een paar keer flink op hol te zijn geslagen durft mijn zusje nu helemaal niet meer. Dus nu rij ik dit paard en zij op mijn lieve draver. Er is al een tandarts en een dierenarts geweest om uit te sluiten of ze zo sjagrijnig is door lichamelijke gebreken. Dit was niet het geval. Maar wat is het dan. ik ontdekte dat ze nog erg slecht in evenwicht loopt en het dus heel moeilijk vind in de bak. Vooral dus het galoperen. Dus rustig oefenen. Haar op de hand krijgen en laten buigen gaat steeds beter. De eerste week heb ik haar nog niet laten galoperen. Nu laat haar kleine rechte stukken galoperen. Maar ze is nog steeds net zo sjagrijn ig.
Vooral aan het been is ze erg sjagrijnig. Dus zoveel mogelijk zonder benen proberen te rijden. Maar het verbeterd niet. Ik ben ook al lekker met haar buiten geweest en rij veel afwisseling en beloon veel, omdat ik wil dat ze het toch wel leuk gaat vinden. buiten rijden gaat nu prima. maar hoe zorg ik er nou voor dat ik haar nog beter naar de hand krijg en dat ze niet meer zo sjagrijnig doet en zo gemeen bokt.

Mijn zusje ziet het niet meer zitten en wil eigenlijk wel een rustiger en eravrener paard. Maar ik wil het nog niet zo snel opgeven.