Geplaatst Ik heb een paar weken geleden het terrein al een beetje kunnen verkennen tijdens een trainingsrit met Karin en zie erg op tegen de rit, het zand is mul, op het ruiterpad liggen stenen en boomwortels.
Salty staat zoals gewoonlijk zich druk te maken op de trailer. Terwijl mijn grooms met haar over het terrein stappen, ga ik naar het secretariaat om hesje en vetkaart op te halen.
Op naar de voorkeuring!
Salty is nog niet tot rust gekomen, haar HF is 44 en ze loopt een beetje te snuiven. De vet valt het op dat ze onregelmatig ademhaalt (dan weer snel, dan weer rustig) dus luistert ze even naar haar longen. Ik bedenk me opeens dat het wel eens zou kunnen zijn dat we helemaal niet mogen starten! Gelukkig is er niks abnormaals (slijm) te horen, dus na een A voor locomotie, mag ik van start.
Bij de start staat Salty rustig in de groep, dat valt me meer. Als de paarden eenmaal vertrekken ga we meer zijwaarts dan voorwaarts van start. Salty heeft er zin in!
Hoezo druk bij de start ?
Salty wil graag naar voren, maar ik probeer haar toch een beetje tegen te houden, we hebben immers 56 km. voor de boeg over een zwaar terrein.
In het eerste rondje loopt ze vrij veel te trekken en alhoewel ik een paar keer blijf “hangen” bij een andere combinatie, vinden we niemand die echt in het tempo van Salty (of in mijn tempo) loopt.
Deze foto is genomen door mijn moeder..."waar blijft ze nou ?"
Enge kabouters tussen de struiken bij de vetgate
De eerste ronde gaat vrij snel en we komen aan in de vetgate. Na 9 min. Heb ik haar aangeboden en met een erg goed resultaat, want de HF was wederom 44!
De turgor viel me niet tegen (2) en ook de andere waardes waren prima. Van de vet bij het rennen, zoals ze het zelf noemde
, kreeg ik een compliment….”Kijk dat is een schoolvoorbeeld, 44 bij de voorkeuring en 44 in de vetgate!” Ook het “rennen”ging ons goed af trouwens, want we hadden wederom een A. Eten wou Salty eigenlijk niet in de vetgate, een paar hapjes gras en een paar worteltjes in water. Dat viel me tegen, maar haar darmgeluiden waren normaal, ze had onderweg ook wel wat gegeten en ze zag er nog fris uit, dus grote zorgen maakte ik me niet.
Weer op weg dus met een tevreden gevoel!
Het tweede gedeelte van de route ging voor een groot deel door erg mul zand. Er zaten ook verraderlijke stukken in waar boomwortels bedolven waren onder het mulle zand, waar de paarden makkelijk tegenaan tikten. Ook Salty raakte zo’n boomwortel en ik zag een stukje hoef wegvliegen. Even gekeken hoe erg de schade was, maar het bleek een stukje te zijn dat al los zat, ze had hier absoluut geen last van dus konden we onze weg vervolgen.
Na ongeveer 40 km. gereden te hebben, dook ze bij het groompunt zomaar met haar hoofd in de emmer en begon te drinken! Ik was helemaal blij, want dit was de eerste keer dat ze onderweg dronk! Toen ze genoeg gedronken had, besloot ze de rest van het water maar over Yvana heen te gooien die de wateremmer vast had. Achteraf vertelde deze dat het toch wel een aangename verkoeling was geweest
We reden weer verder en ik zette Salty nog even in een galopje, lekker rustig galoppeerde ze de kleine heuveltjes op en af en vooral bij het bordje “50 km.” kreeg ik een warm gevoel van binnen. Zo fris als ze was, tijdens de rit waar ik zo tegen op had gezien!
Ook de stenige paden waren geen groot probleem, natuurlijk liep ze wat gevoelig over het grind, maar ze lette goed op en luisterde ook prima naar mijn hulpen.
Ja, het laatste stuk was eigenlijk wel het meest ontspannende stuk van onze rit!
Op 1 km. voor de finish ben ik gaan stappen, met een heel tevreden gevoel kwam ik moe, maar voldaan over de streep.
Yvana met Salty voor de nakeuring
Bij de nakeuring telde de vet een hartslag van (jawel) 4 x 11 = 44! Sterker nog, we hadden exact dezelfde waardes als bij de voorkeuring!
Ook voor het rennen kregen we weer een A en het compliment dat ik erg goed gereden had.
Op mijn vetkaart staat ook als opmerking “Heel erg netjes!”, jullie begrijpen vast dat ik super, supertrots ben op Salty!
Uiteindelijk hebben we 13,108 km / uur gereden en zijn als 23e geëindigd.
Thuis stond Salty nog heel erg vrolijk te kijken en ook vandaag is ze goed te pas, ze draafde met ruime passen de wei in. Al met al dus een zeer geslaagde rit, mijn dag kan niet meer stuk!
Salty's dank gaat uit naar mijn grooms (Bertus, Jacqueline en Yvana) en de organisatie die deze geweldige dag mogelijk hebben gemaakt!
. 
. 