Bokt.nl

raffelie schreef:

ja die vage instructeurs altijd.. beetje zwak excuus natuurlijk
verder heel vervelend met je slappe achterhand..
wat vind je vriendje dr van?

joyce B schreef:

Ik herken een gedeelte van jouw probleem, dat zelfde heb ik met mijn eigen pony.
De lessen van mijn clubinstructeur gingen op dezelfde manier als jij beschrijft en ik ben toen op zoek gegaan naar een andere instructeur met manier van trainen die beter bij mij en mijn pony past.
Ik heb een instructrice gevonden die begint met de ontspanning.
Het paard mag eerst langzaam lopen, met kleine pasjes en je vraagt het paard om de hals te laten zakken. Dat mag eerst met langere teugel, als je maar wel contact houd met de mond.
Als je paard ontspannen je hand naar beneden volgt in stap en draf, dan ga je de achterhand steeds meer activeren, maar je paard mag niet harder lopen (grotere passen maken) met de voorbenen, dan de achterbenen kunnen bijhouden. Doordat je nu het paard meer activeert, zal hij zich ook meer op gaan richten en merk je vanzelf dat je teugels een stukje korter moeten om contact te kunnen houden. Doe je dat niet dan hangen ze in een boogje en heb je geen aanleuning en controle meer (en kan hij gelijk zijn neus alle kanten uitsteken waar hij niet heen moet )
Een stijf of slap paard kan van achter nog geen grote passen maken, dus moet je het meer bij je houden zodat het in balans blijft lopen en niet op de voorhand valt. Dan ga je oefeningen doen waardoor je het paard sterker maakt en langzaam aan wordt het paard leniger en sterker en kan je meer voorwaarts met grotere passen rijden zonder dat het paard uit elkaar en op de voorhand valt.

Als ik mijn pony erg voorwaarts moest rijden, ging ik boven wat hij in ontspannenheid aan kon. Hij kon zijn achterhand er niet genoeg onder krijgen waardoor hij zijn rug wegdrukte in plaats van bol maakte en dus ook zijn onderhals er op zette.
Hij werd erg sterk van voor, tegen de hand en steeds slechter voor het been.

Vanuit het ontspannen rijden kon ik hem juist steeds beter aan het been krijgen en bleef hij de juiste spieren gebruiken. Soms ging ik over de grens en dan werd het even moeilijk, maar ik kon altijd weer een stapje terug doen om opnieuw vanuit die ontspanning te vragen.

Het verschil is dat mijn pony niet zwaar in de hand is als ik hem zo laag rijd. Hij loopt dus wel in balans en op eigen benen, ik kan de teugels met twee vingers vasthouden. Als ik hem meer aan het werk zet wordt het contact wel steviger, maar dat komt omdat ik er dan van achteren meer druk op zet die naar voren door loopt, waardoor hij meer opgespannen wordt. Bijvoorbeeld: Als je de ene kant van een boog meer aantrekt, wil de andere kant omhoog gaan, houd je dat tegen (zoals met het paard met een ophouding of met je zit) dan zal de boog sterker doorbuigen (spieren bovenlijn moeten meer oprekken) En de spanning op het koord wordt groter (aanspannen van de spieren van het paard met kans op meer druk in je hand via de teugel)

Als je paard met lange teugel als zwaar in je hand is, dan hangt hij en loopt op de voorhand. Probeer hem dan eerst op eigen benen te laten lopen, zonder dat hij zijn gewicht gaat lopen dragen... Been en Halve ophoudingen of even stelling vragen en weer recht stellen werkt daarvoor in mijn ervaring beter dan een constant stevig contact houden, bij dat laatste kan je paard makkelijker op je gaan hangen...

Succes!