Joelle was wat later op stal, gelukkig wist ik Fiësta nog wel te vinden en ben ik haar alvast gaan poetsen. Kon ik mooi meteen zadelen toen ze aankwam.
Fiësta was gelukkig rusitg dus ik had mooi de gelegenheid om aan haar te wennen. Mijn eerste gedachte toen ik erop zat: Wat is ze smal! Haha, ik ben natuurlijk die dikkie van mij gewend. Nou ja, dik, hij is veel breeder. Lekker rustig rond gestapt om te kijken of ze een beetje om m'n been wilde buigen en m'n hand wilde volgen. Dat ziet er dan ongeveer zo uit:
Uiteraard hebben we ook geraafd
:Ze is wel een fijn paardje om te rijden, alhoewel ze bij mij wel wat onrustig was met haar hoofd. (Soms sluit ik mijn handen wat te veel, dat weet ik, dus ga daar nou geen commentaar op geven) Verder probeerd ze echt wel haar best voor je te doen, maar soms is dat wat er om je heen gebeurt toch echt wel veeeel intressanter!
Met galoperen heeft ze me eerst even lekker uitgeprobeerd: Ik kan ècht níét aan de teugel in galop en dan moet ik echt hard, anders kan ik het niet. Nadat Joelle me had overtuigd dat ze dat best wel kon hebben we nog netjes gegallopeerd, maar dat doe je dan uiteraard als het baasje net weg loopt
Ik kan alleen maar zeggen dat ze goed haar best doet voor zo'n jong paardje. Voor mij zijn haar gangen echt heel fijn, Roof geeft heel hoog op en dat zit niet zo makkelijk, op Fiësta kan ik tenminste fatsoenlijk stil blijven zitten
Na het rijden hebben we even een warme douche genomen (ik niet hoor!) en als je fris en schoon bent mag je natuurlijk aan tafel. Dus even naar het parkje gewandeled om wat gras te eten:
Fiësta op haar charmantst
Even om te bewijzen dat ze echt wèl heel mooi is:
en dit is mijn favo!
Zo, dat was dan mijn verhaal over een rondje knol-hobbelen met Fièsta. Het was voor mij voor herhaling vatbaar, ik vind haar een fijn paardje!


