Ik zit dus met een onwijs dilemma.
Mijn Ulster x legaat ruin, is zo onwijs vervelend dat t soms gewoon gevaarlijk is. Steigeren (denk aan errug hoog), wegrennen, noem maar op. Er zit dan op dat moment geen rem of geen stuur op.
Ik heb hem nu 2 jaar en al die tijd was er nooit echt een probleem.
Sinds een 5 of 6 weken.
Zouden nu toch de ulster-trekjes naar boven komen?
Het probleem is dus dat (o.a. door training) hij steeds sterker wordt.
Misschien wel TE sterk voor mij.
We zijn geen gekke combi om te zien hoor daar niet van.
Maar volgens sommigen is het geen "damespaard", d.w.z. dat hun denken dat een kerel hem wel aan kan.
Maar paardrijden is toch (als t goed gebeurd) geen kwestie van kracht????
En hij krijgt van mij ook wel een klap op zn flikker hoor als ie loopt te klooien. Maar hij gaat gewoon door.
Niemand die ik het gevraagd heb durft te zeggen of het wel of niet goed komt. Ik weet het echt niet meer.
Nu heeft mijn moeder er dus een beetje het vertrouwen in kwijt. En ik begin te twijfelen.
Het is echt een (ik wil niet opscheppen omdat het 'mijn' paard is hoor) onwijs mooi beestje, en als ie zich 'overgeeft' loopt ie super en dan zou ik er nog veel meer uit kunnen rijden als wat er nu uit is gekomen (L2).
En ook al krijg ik hem thuis weer redelijk aan t lopen, hoe reageert ie dan weer op wedstrijden, want als ie dan aan de haal gaat op zo'n groot outdoor concours.......

Ik word hier echt lichtelijk gestoord van, aan de ene kant wil ik hem niet kwijt omdat ie nog veel meer kan, maar aan de andere kant heb ik geen zin in ongelukken en wil ik niet weet ik t hoelang door gaan klooien hier mee.
Mijn instructeurs zien er aan de ene kant ook wel wat in maar durven dus ook niet goed te zeggen dat t er helemaal uit gaat.
Kan ik hem dan idd niet goed genoeg aan?

Wie kent er een soortgelijke situatie

Wat is daar toen mee gebeurd?
Wat vinden jullie van het geval "dames" of "heren" paard?, geloven jullie daar in?
Greetzzz
Graag jullie meningen, opmerkinen, reacties of wat dan ook.