Naar mijn idee bestaan er geen luie paarden. Natuurlijk is de één wel meer werklustiger dan de ander.
Luie paarden worden gemaakt doordat ze niet goed getraind worden en/of doordat de ruiter niet consequent genoeg is.
Laatst las ik in een ander topic een hele mooie uitleg over een paard iets leren. Het was een ander probleem maar het kan ook bij jouw probleem toegepast wordt.
Kijk, het probleem bij jou is dat je pony niet aan je been is. Ze heeft (waarschijnlijk) nooit goed geleerd om op been voorwaarts te gaan. Dus jij geeft been (lees: zegt duidelijk "been").
Pony begrijpt je niet.
Je geeft duidelijker been (lees: iets duidelijker "be-heen").
Pony begrijpt je nog steeds niet.
Jij schopt de pony (lees: schreeuwt "BEEN!")
Pony begrijpt je écht niet.
Moraal van het verhaal: je kan zo hard roepen wat je wil, maar als je pony je niet begrijpt dan heeft het geen zin.
Hetzelfde idee is als een buitenlander (bv. een Duitser) je de weg vraag en je antwoord hem in Nederlands dat het om de hoek is. Hoe hard je ook roept, gilt en schreeuwt, hij zal je niet begrijpen.
Dus je zal ervoor moeten zorgen dat je pony je begrijpt.
Hoe doe je dat?
Als je been geeft (ná de ophouding om hem erop attent te maken dat er wat komt) dan moet hij reageren. Zo niet, dan mag je bijtikken met je zweep. Reageert hij door voorwaarts te gaan, belonen! Dat oefen je en als je 't goed doet (consequent blijven, 1X been = voorwaarts) dan gaat het telkens makkelijker. Bij het draven hoef je niet telkens bij elke pas te drijven. Daardoor worden paarden alleen maar 'dood' voor het been. Dit moet je bij elke gang doen van het paard, dus ook in galop.
En dat ze crosst naar andere paarden toe is logisch. Als jij ergens alleen loopt en je ziet vrienden lopen, ga je ook een pasje harder lopen.
Hopelijk heb je hier wat aan. Succes ermee!