Zo kwam ik eind oktober terecht bij een familie in een dorp vlakbij met Friezen.
Hun dochter zocht iemand erbij om te helpen met het verzorgen en trainen van de paarden omdat ze er wel erg veel hadden staan om alleen in beweging te houden. (drie 2,5 jarigen, twee 3,5 jarigen en 2 fokmerries waarvan 1 betuigd en onder het zadel was, en de ander een stermerrie die nooit beleerd is.)
Het leek hun wel heel leuk als de 3,5 jarige dochter van hun stermerrie uitgebracht zou worden in de wedstrijden, maar ze moest nog wel eerst beleerd worden...
Haar naam was Fardau en ik schatte haar zo tegen de 1,55.
Zij werd dus mijn nieuwe uitdaging
Ze was al gelongeerd en ze hadden er al eens opgezeten met oogkleppen op, maar verder kende ze nog niets.
Gelijk toen ik haar de eerste keer zag voelde ik me tot haar aangetrokken. Het leek een heel aanhankelijk en vriendelijk paardje.
De eerste keer poetsen en longeren was heel spannend. Met longeren was draf haar basistempo. En ook nu heeft ze daar nog wel een handje van

De eerste keer ben ik er met oogkleppen op geklommen, maar de tweede keer heb ik haar gelijk een gewoon hoofdstel in gedaan. Stapje voor stapje zijn we (dochter van de eigenaar en ik) toen alles op gaan bouwen en inmiddels rijd ik de tweede helft van de tijd los door de bak in stap en draf.
Helaas is die nog erg nat, maar met een beetje geluk kunnen we straks overdekt rijden, zodat we wat meer gericht kunnen gaan rijden.
Stiekem begint het gevoel van lesnemen al te kriebelen...
Tijd om haar eens aan jullie voor te stellen dus
1 van de eerste keren longeren...
1 van de eerste keren los stappen
En 6 december...
En tenslotte nog even haar lieve koppie...
Het stelt natuurlijk nog niet veel voor, maar ik vind dat ze het ontzettend goed doet. Elke keer dat ik er op heb gezeten heb ik het gevoel dat we er weer wat bij hebben geleerd. Ik krijg steeds meer vertrouwen en durf haar steeds meer te gaan rijden.
Ik ben in elk geval heel blij dat ik bij deze familie terecht ben gekomen, en denk dat er genoeg mogelijkheden zijn om weer meer ervaring op te doen.
Moenira probeer ik in elk geval komend seizoen zo lang mogelijk te blijven rijden en uitbrengen
Want dat is natuurlijk een schat van een pony waar ik ondertussen helemaal vertrouwd mee ben en ook alleen veilig mee op stap kan...
Die pony zou ,ook voor kinderen, een hele fijne wedstrijdpony zijn volgens mij!
Jullie zien in de toekomst vast nog wel eens wat van ons!




succes met rijden!!!