Geplaatst Ik denk dat ik met geen woord kan omschrijven wat dit met me doet!
Een jaar geleden uit de sport getrokken omdat ze graatmager werd en cushing bleek te hebben. Pijn in der voetjes, geen spieren meer, mager en zichzelf helemaal kwijt.
Plan van aanpak gemaakt en zo kwamen we met ups en downs door de dagen. De downs maakte me onzeker als ruiter. Hoe kon het dat ik haar zoveel spanning gaf terwijl we vanaf moment 1 een topcombinatie waren. Ik was niet meer stabiel waardoor zij nog minder stabiel werd en we in een neerwaartse spiraal kwamen. Ik wilde niet meer rijden omdat er niks is waar ik meer van baal dan een paard wat duidelijk aangeeft dat er iets mis is. Ondanks dat ik al haar ontploffingen prima handelde riep het verdriet en emoties bij me op die ik helemaal niet wilde voelen.
De mensen om me heen maakte ik wijs dat het beter voor haar was dat ze gewoon lekker stilstond, maar eigenlijk leek het alleen maar beter voor mij zodat ik dit allemaal niet onder ogen hoefde te komen. Het leek alsof ik faalde als ruiter en mijn paard niet meer het vertrouwde gevoel kon geven om met mij te willen werken. Pijnlijk en helemaal als je dit moet gaan toegeven!
Wat gaan we doen?
Ik weet het niet. Het enige wat ik wist was dat ik er niet meer op wilde. Toch kriebelde het omdat de ritten met haar voelde als vanzelfsprekend en er was voorheen nooit iets aan de hand.
En nu een halfjaar later cross ik ieder pad met haar af en genieten we weer als nooit te voren. Als zij spanning heeft, durf ik te ademen en haar het vertrouwen te geven dat het goedkomt. Waar ik eerst mijn been afzette durf ik hem weer aan te leggen en haar de ruimte van voren te geven die zij nodig heeft om er doorheen te komen. Tegenhouden en been is geen goede combinatie.
Ik ben me weer bewust van al het moois wat wij kunnen en wat we al 2 jaar lang doen! Genieten van alles wat we doen!
21 jaar en nog steeds gaande!
Filmpjes van wat we nu doen:
https://www.facebook.com/share/r/1CLH7GPKim/
https://www.facebook.com/share/v/1CBVAWn4R4/
https://www.facebook.com/share/r/1G8xHNhTxY/
https://www.facebook.com/share/r/1BQBy2Qn2B/
En dan gisteren
Ze mist nog spieren en kracht en ik laat haar veel te veel gaan omdat ik wil dat ze weer gaat lopen met plezier, zit in een iets verlichte (helpende) zit zodat ze die rug weer optimaal kan gebruiken. Is het dan het perfecte plaatje? Zeker niet, maar voor mij is dit een heleboel waard. Dat we hier weer staan na alles. Eerst weer de balans vinden en vanuit daar kunnen we weer gaan zitten en rijden
https://boktimg.nl/img/m/FnAdGn.jpg
Wat mooi dat je haar zo nog een oude dag kunt geven nadat haar vorige eigenaar het zo ver heeft laten komen. Sommige mensen zouden echt geen paarden moeten hebben. 
