Geplaatst Na alles wat ik de laatste tijd heb meegemaakt is me nog duidelijker dat je alles uit het leven moet halen, want je weet nooit hoe lang dat kan. En dus heb ik gisteren mijn laarzen afgestoft en ben op Veronia gaan zitten.
Dat deed verrekte veel pijn maar de wil was sterker en ik ben zo blij dat ik een paar rondjes heb kunnen maken. Die pakt niemand me meer af, wat er ook gebeurt.
Voorlopig ben ik wel weer genezen want ik heb geen oog dicht gehad en kan nu met een kruk van mn stoel naar de wc en terug strompelen, maar dit is in the pocket.
Geen hoogstandjes want ik had anderhalf jaar niet op een paard gezeten maar deze plaatjes zijn me super dierbaar
In plaats van rijden, mennen we tegenwoordig en ik vind dat heel leuk, maar het is wel heel anders dan rijden en soms mis ik dat nog vreselijk. De komende tijd ga ik wel weer gewoon op de bok zitten, dat is echt beter voor mijn lijf. Dit waren we afgelopen week:
wat een fijne fotos! Snap dat ze je heel dierbaar zijn! 
. En mijn vrolijke gezicht was heel oprecht maar wel met "kiespijn" eruit geperst. Ik kan mijn linkerbeen niet meer aanleggen, dat viel me zelf op. Dat been is behalve pijnlijk ook enorm stijf geworden.
