Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-24 19:25

Vluchten bij schrik omzetten in iets anders

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-24 19:25

Hoi allemaal,
Mijn 5 jarige is paard is een schat eersteklas maar nog groen. Hij is sinds 3,5 jaar oud onder het zadel maar omdat ik naarmate ik wat ouder word ook voorzichtiger/onzekerder/meer bewust van gevaar ben straal ik dat denk ik ook wel uit. Waar ik als tiener alles durfde zie nu veel beren op de weg en scan ik de omgeving de hele tijd op mogelijk "gevaar". Hier werk ik aan met een instructrice want uiteraard wil ik daar wat aan doen.

Nu mijn vraag, mijn paard valt bij schrikken (fight, flight, freeze) duidelijk onder de categorie flight. Zodra hij schrikt (tot aan op hol slaan) gaat hij echt in standje 'ik ren en niks houd me tegen'.
En dan ben ik als onzekere ruiter natuurlijk niet heel geschikt omdat ik hem dan niet goed help weer rustigte worden.

Kan ik dit gedrag ombuigen naar een andere reactie (het liefst meer Freeze). Dan word ik weer wat stoerder en kan hij ook op mij vertrouwen.
Wie heeft tips?
Wees aardig voor me

**Geplaatst**: 25-09-24 19:37

Re: Vluchten bij schrik omzetten in iets anders

Geplaatst: 25-09-24 19:37

Als eerste is het handig als hij de one-rein-stop kent
https://www.paardnatuurlijk.nl/nl/onereinstop.html

Verder kun je wat 'sacking-out' met hem doen in een omheinde omgeving.

**Geplaatst**: 25-09-24 19:48

Geplaatst: 25-09-24 19:48

TS, dat is heel logiisch, en heel menselijk.

zelf vertrouwen opbouwen door kennis en kunde gaat helaas niet snel en je eigen onzekerheid omzetten in zekerheid kost ook tijd en geduld.

probeer met schriktrainingen samen met je paard te ontdekken dat jij de leider van de kudde bent,

kijk naar het orenspel dan zie je hoe hij met je communiceert

je zegt zelf al dat je de omgeving goed "scant" zodat je ziet wat hij ook ziet,

zeg je dan wel eens met een klein kriebeltje op de nek: oke makker dank je wel, ik heb het ook gezien,
en jij kunt vanuit de ontspanning aangeven dat het niet spannend is

zulke communicatie is voor een paard belangrijk, zeker jonge dieren die nog veel op hun "leider" vertrouwen

laat het paard tijdens een buitenrit voelen dat jij de leider bent.

leuk deze leerprocessen, kost ffff tijd

**Geplaatst**: 25-09-24 20:00

Geplaatst: 25-09-24 20:00

Ik heb dit meegemaakt met mijn 4 jarige en dat is nu als 5 jarige een ' oke dit is wel het andere uiterste, loop eens door' pony :')

Wat ik heb gedaan is op alle mogelijke vlakken dit triggeren, met zoveel mogelijk herhaling waarbij ik steeds iets veranderde.

Je kan elk klein stukje van het rijden pakken en dat helemaal plat oefenen en generaliseren.

Bijvoorbeeld opstappen: met kruk, zonder kruk, van rechts, van links, met skippyballen op de rug, met paarden eromheen dravend. Tijdens het rijden op en af op de meest gekke momenten. Terwijl er iemand met een zeil staat te wapperen, terwijl iemand aan het hoofd grondwerk oefeningen vraagt, met elke dag een andere stagiaire, met 2 stagiaires om en om, met een Engels zadel, met een westernzadel, met een barebackpad....

Nouja, enz enz. Ik pakte zeg maar een stukje en gooide haar op alle vlakken plat met het oefenen van dat onderdeel. En dan oefende ik dus niet 'het onderdeel' ( mijn pony had geen opstapprobleem) maar het: 'je reactie als je iets eng vind is dit' , dus je geeft bij elke spannende situatie aan wat de gewenste reactie is.

Die van mij stopt nu als er een onzekere ruiter op zit, dat heb ik er een jaar ingetraind want ze moet kinderpony worden

Ik heb haar daardoor ook juist in het afgelopen jaar laten werken door 10 verschillende mensen, van een zachtaardige jonge meid tot 1 die opstapte en zonder nadenken haar been naar voren gooide 'want ik moet mijn beugel verstellen' . Ik schatte uiteraard steeds in wat kon en was erbij, maar mijn pony is heel mak geworden van generaliseren en verschillende ruiters.

Rijtechnisch loopt ze daarom uiteraard achter, maar daar kan je een stuk beter aan werken als ze eenmaal mak zijn

**Geplaatst**: 25-09-24 20:07

Geplaatst: 25-09-24 20:07

Klinkt heel goed Ruitje.

Ts, ik pak even een andere invalshoek. Om dit gedrag bij jezelf en het paard te herkennen is het belangrijk om te voelen wat er gebeurd en wanneer.

Wat er vaak gebeurd is: paard schrikt, vind iets eng. Ruiter houdt de teugels goed vast, liever nog iets strakker want je weet maar nooit. En bevestigd zo het paard onbewust dat het inderdaad eng is waardoor het alleen maar meer spanning opbouwt.

Dat kan al doorbroken worden door: paard schrikt, ruiter zegt. Stel je niet aan, geeft been en laat de voorkant bewust los. Paard krijgt de boodschap: mijn leider zegt dat er niks aan de hand is en ik moet doorlopen, kan iets blijven kijken.Krijgt geen signaal om verdere spanning op te bouwen.

En voila, circel is doorbroken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-24 22:02

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-24 22:02

Elisa2 schreef:
Klinkt heel goed Ruitje.

Ts, ik pak even een andere invalshoek. Om dit gedrag bij jezelf en het paard te herkennen is het belangrijk om te voelen wat er gebeurd en wanneer.

Wat er vaak gebeurd is: paard schrikt, vind iets eng. Ruiter houdt de teugels goed vast, liever nog iets strakker want je weet maar nooit. En bevestigd zo het paard onbewust dat het inderdaad eng is waardoor het alleen maar meer spanning opbouwt.

Dat kan al doorbroken worden door: paard schrikt, ruiter zegt. Stel je niet aan, geeft been en laat de voorkant bewust los. Paard krijgt de boodschap: mijn leider zegt dat er niks aan de hand is en ik moet doorlopen, kan iets blijven kijken.Krijgt geen signaal om verdere spanning op te bouwen.

En voila, circel is doorbroken.

Dit is wat ik doe + wat ik probeer te doen maar wat me niet lukt omdat ik dan door angst niet helder blijf denken. Dus ik moet voor nu iets anders proberen. Probleem is dat hij zich niet laat tegenhouden door sloten en kruispunten enzo. Dus ik kom niet verder dan oh **** help!.. in situaties waarin ik geen gevaar zie en hij schrikt lukt me wel om niet in de teugel te gaan hangen en been eraan te houden en dan werkt het inderdaad wel

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-24 22:05

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-24 22:05

mce schreef:
TS, dat is heel logiisch, en heel menselijk.

zelf vertrouwen opbouwen door kennis en kunde gaat helaas niet snel en je eigen onzekerheid omzetten in zekerheid kost ook tijd en geduld.

probeer met schriktrainingen samen met je paard te ontdekken dat jij de leider van de kudde bent,

kijk naar het orenspel dan zie je hoe hij met je communiceert

je zegt zelf al dat je de omgeving goed "scant" zodat je ziet wat hij ook ziet,

zeg je dan wel eens met een klein kriebeltje op de nek: oke makker dank je wel, ik heb het ook gezien,
en jij kunt vanuit de ontspanning aangeven dat het niet spannend is

zulke communicatie is voor een paard belangrijk, zeker jonge dieren die nog veel op hun "leider" vertrouwen

laat het paard tijdens een buitenrit voelen dat jij de leider bent.

leuk deze leerprocessen, kost ffff tijd

Ik scan juist teveel waardoor ik onrust overbreng denk ik. Voor De rest heb je helemaal gelijk

**Geplaatst**: 25-09-24 22:19

Re: Vluchten bij schrik omzetten in iets anders

Geplaatst: 25-09-24 22:19

Ik heb mijn paard de touch geleerd. Als iets eng is gingen we samen op verkenning. Schrikken.. oh schrok je? Kom ga je mee? Dan gaan we kijken wat het is. Ze schrikt nog steeds, maar in een fractie van een seconde zie je haar nu onderzoekend worden en kijken of ze op onderzoek uit gaat. En meestal durft ze dat aan. Je kunt ze leren om niet meer te reageren maar je kunt ze ook leren hoe ze zelf met iets kunnen omgaan. Ik merk dat ze dit ook in haar “vrije” tijd is gaan doen omdat het een soort van vaardigheid is geworden om de wereld te onderzoeken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-24 22:23

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-24 22:23

pluisje88 schreef:
Ik heb mijn paard de touch geleerd. Als iets eng is gingen we samen op verkenning. Schrikken.. oh schrok je? Kom ga je mee? Dan gaan we kijken wat het is. Ze schrikt nog steeds, maar in een fractie van een seconde zie je haar nu onderzoekend worden en kijken of ze op onderzoek uit gaat. En meestal durft ze dat aan. Je kunt ze leren om niet meer te reageren maar je kunt ze ook leren hoe ze zelf met iets kunnen omgaan. Ik merk dat ze dit ook in haar “vrije” tijd is gaan doen omdat het een soort van vaardigheid is geworden om de wereld te onderzoeken.

Kan je deze wat meer toelichten? Of is het een methode die ik kan vinden op internet

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-24 22:25

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-24 22:25

ruitje schreef:
Ik heb dit meegemaakt met mijn 4 jarige en dat is nu als 5 jarige een ' oke dit is wel het andere uiterste, loop eens door' pony

Wat ik heb gedaan is op alle mogelijke vlakken dit triggeren, met zoveel mogelijk herhaling waarbij ik steeds iets veranderde.

Je kan elk klein stukje van het rijden pakken en dat helemaal plat oefenen en generaliseren.

Bijvoorbeeld opstappen: met kruk, zonder kruk, van rechts, van links, met skippyballen op de rug, met paarden eromheen dravend. Tijdens het rijden op en af op de meest gekke momenten. Terwijl er iemand met een zeil staat te wapperen, terwijl iemand aan het hoofd grondwerk oefeningen vraagt, met elke dag een andere stagiaire, met 2 stagiaires om en om, met een Engels zadel, met een westernzadel, met een barebackpad....

Nouja, enz enz. Ik pakte zeg maar een stukje en gooide haar op alle vlakken plat met het oefenen van dat onderdeel. En dan oefende ik dus niet 'het onderdeel' ( mijn pony had geen opstapprobleem) maar het: 'je reactie als je iets eng vind is dit' , dus je geeft bij elke spannende situatie aan wat de gewenste reactie is.

Die van mij stopt nu als er een onzekere ruiter op zit, dat heb ik er een jaar ingetraind want ze moet kinderpony worden

Ik heb haar daardoor ook juist in het afgelopen jaar laten werken door 10 verschillende mensen, van een zachtaardige jonge meid tot 1 die opstapte en zonder nadenken haar been naar voren gooide 'want ik moet mijn beugel verstellen' . Ik schatte uiteraard steeds in wat kon en was erbij, maar mijn pony is heel mak geworden van generaliseren en verschillende ruiters.

Rijtechnisch loopt ze daarom uiteraard achter, maar daar kan je een stuk beter aan werken als ze eenmaal mak zijn

Goede ideeën! Ik probeer de situatie aan te passen aan mij (altijd op rn af op dezelfde plek, handelingen in dezelfde volgorde enzo. En dat moet ik eigenlijk juist niet doen

**Geplaatst**: 25-09-24 22:41

Geplaatst: 25-09-24 22:41

Ik laat mijn paard de enge dingen ook aanraken met z'n neus

Verder ben ik bezig met het paard meer zelf laten nadenken, ipv aan van alles te laten wennen (dat ook, maar ik wil dat het paard zelf weet hoe hij de ontspanning kan opzoeken, wat de situatie ook is). Maar ik heb de mijne nog maar net, dus kan nog niet er heel veel over zeggen.

**Geplaatst**: 25-09-24 22:58

Geplaatst: 25-09-24 22:58

Dahlia85 schreef:
Hoi allemaal,
Mijn 5 jarige is paard is een schat eersteklas maar nog groen. Hij is sinds 3,5 jaar oud onder het zadel maar omdat ik naarmate ik wat ouder word ook voorzichtiger/onzekerder/meer bewust van gevaar ben straal ik dat denk ik ook wel uit. Waar ik als tiener alles durfde zie nu veel beren op de weg en scan ik de omgeving de hele tijd op mogelijk "gevaar". Hier werk ik aan met een instructrice want uiteraard wil ik daar wat aan doen.

Als oma van 60+ die met grote regelmaat in het zadel zit (plm half buiten en half in de bak) : ik snap dat je voorzichtiger bent.
Met het scannen van de omgeving is op zich niets mis, het punt is wel dat je ondertussen iets moet uitstralen naar je paard 'ik ben de leidende merrie, ik let op, loop maar rustig door'.
Paradox is, dat Knollie zes zintuigen heeft die stuk voor stuk beter werken dan de mijne....
... dus ik let in mijn rijden erg op spanning bij mijn paard.
Een instructrice kan je helpen met je alert maken op je eigen eventuele spanningen. (Laag ademen, schouders los, niet klemmen etc.)
En uiteraard met ontspannende oefeningen voor onderweg. Zowel voor jou, maar zeker ook voor je dier!

Citaat:
Nu mijn vraag, mijn paard valt bij schrikken (fight, flight, freeze) duidelijk onder de categorie flight. Zodra hij schrikt (tot aan op hol slaan) gaat hij echt in standje 'ik ren en niks houd me tegen'.
En dan ben ik als onzekere ruiter natuurlijk niet heel geschikt omdat ik hem dan niet goed help weer rustigte worden.

Ik heb het makkelijk met mijn Spaanse: de erfenis van de bergpaarden maakt dan Andalusiërs doorgaans stil staan bij onraad.
(De echte freeze is neurologisch gesproken een heftiger schrikreactie, als je dier uit freeze komt kan een dier alsnog op hol slaan...)

Citaat:
Kan ik dit gedrag ombuigen naar een andere reactie (het liefst meer Freeze). Dan word ik weer wat stoerder en kan hij ook op mij vertrouwen.
Wie heeft tips?
Wees aardig voor me

Wat betreft voorkomen: werk op 100 manieren aan onderling vertrouwen.
Hoe makkelijk kun je hem tijdens het poetsen laten ontspannen...?
Als dat lukt: tijdens het poetsen iemand een kleine 'prikkel' laten geven? (Een paraplu op tien meter afstand oid.)
Idem als je hem aan het halstertouw hebt, en als je er op zit.
Dan is er de 'truc van Tristan' (trucker van trt).
Laat je paard stilstaan op/bij de plek waar het griezelig is.
Ik vraag halt zodra ik spanning (meer dan nieuwsgierigheid) merk.
Tristan zakt dan onderuit in cowboy houding, je laat je dier kijken, vriendelijke woorden, aaien - rust dus.
Als de rust hersteld is, stap je met een wending weg. Let op: test: is het een rustige stap of een dribbel?
Bij dribbel weer stilstaan etc.
Na een paar passen rustige stap ga je aan het werk.
...zodra je de enge plek nadert: weer halt, rust.
Wegstappen, aan het werk - en op gegeven moment ben jij degene die de halt vraagt, want voor het paard is het inmiddels een rustplaats geworden.
(Opmerking 1: die rustplaats werkt fantastisch in de bak, maar kan buiten wat lastiger zijn.
Opmerking 2: Tristan stelt dat als je paard dit goed kan in de bak, je het ook buiten kunt gebruiken, omdat je paard gaat leren dat hij kan ontspannen waar hij eerst een monster zag.)

En als er bij het rijden dingen mis gaan:
one rein stop heeft zin.
"Dressuur natuurlijk" heeft dit uitgebreid naar 'het pauzehokje' (ik meen one rein stop/ halt en wending om de voorhand gevolgd door 'hoofd laag' dwz hals strekken tijdens halthouden.
Er is inmiddels een soort van veiligheidsgordel rond de hals van het paard in de handel.
...en jezelf inpeperen: "duw je voeten in de beugels, voeten IETS naar voren en schouders terug" (prepared for trouble heet dat bij eventing).

**Geplaatst**: 26-09-24 08:38

Geplaatst: 26-09-24 08:38

Dahlia85 schreef:
Elisa2 schreef:
Klinkt heel goed Ruitje.

Ts, ik pak even een andere invalshoek. Om dit gedrag bij jezelf en het paard te herkennen is het belangrijk om te voelen wat er gebeurd en wanneer.

Wat er vaak gebeurd is: paard schrikt, vind iets eng. Ruiter houdt de teugels goed vast, liever nog iets strakker want je weet maar nooit. En bevestigd zo het paard onbewust dat het inderdaad eng is waardoor het alleen maar meer spanning opbouwt.

Dat kan al doorbroken worden door: paard schrikt, ruiter zegt. Stel je niet aan, geeft been en laat de voorkant bewust los. Paard krijgt de boodschap: mijn leider zegt dat er niks aan de hand is en ik moet doorlopen, kan iets blijven kijken.Krijgt geen signaal om verdere spanning op te bouwen.

En voila, circel is doorbroken.

Dit is wat ik doe + wat ik probeer te doen maar wat me niet lukt omdat ik dan door angst niet helder blijf denken. Dus ik moet voor nu iets anders proberen. Probleem is dat hij zich niet laat tegenhouden door sloten en kruispunten enzo. Dus ik kom niet verder dan oh **** help!.. in situaties waarin ik geen gevaar zie en hij schrikt lukt me wel om niet in de teugel te gaan hangen en been eraan te houden en dan werkt het inderdaad wel

Ik begrijp het, angst kan heel verlammend zijn.

Ik denk wel dat je gebaat kan zijn bij meer dressuurmatige controle. Dat hij niet meer weg kan sprinten maar dat je hem gewoon bij je kunt houden. Dat begint eigenlijk al heel klein met het paard meer aan het werk zetten buiten, zorgen dat hij nageeflijk is en blijft. Als hij ergens kijkt dat je al met een klein beetje contrastelling er voor kunt zorgen dat hij bij jou blijft. (zonder vast te blijven houden aan die voorkant maar gewoon blijven rijden) Het makkelijkste is om wat contrastelling te vragen naar de holle kant, met die contrastelling kunnen ze niet veel vaart rechtuit meer maken dus ben je ze voor als ze er vandoor willen gaan. Dat doe je dan in/ voor spannende situaties voor de rest rij je gewoon normaal.

Het gaat er eigenlijk om dat jij steeds de controle kunt blijven hebben/ houden en het paard het niet overneemt. Voordeel is dat je moet blijven rijden dus geen tijd hebt om allerlei doemscenario's in je hoofd af te spelen.

**Geplaatst**: 26-09-24 10:27

Geplaatst: 26-09-24 10:27

Dahlia85 schreef:
Elisa2 schreef:
Wat er vaak gebeurd is: paard schrikt, vind iets eng. Ruiter houdt de teugels goed vast, liever nog iets strakker want je weet maar nooit. En bevestigd zo het paard onbewust dat het inderdaad eng is waardoor het alleen maar meer spanning opbouwt.

Dat kan al doorbroken worden door: paard schrikt, ruiter zegt. Stel je niet aan, geeft been en laat de voorkant bewust los. Paard krijgt de boodschap: mijn leider zegt dat er niks aan de hand is en ik moet doorlopen, kan iets blijven kijken.Krijgt geen signaal om verdere spanning op te bouwen.

Dit is wat ik doe + wat ik probeer te doen maar wat me niet lukt omdat ik dan door angst niet helder blijf denken.

Angst is geen gedachte ofzo,
angst is je overlevingsinstinct.
En Moeder Natuur vindt dat we het beste overleven op onze reflexen, dus het heldere, logische nadenken "Oh ja, laat ik nu op manier X de boodschap geven dat er niets aan de hand is" lukt dan niet.

Neem je angst serieus, want je paard doet dit ook ("Oh, mijn mens vindt dat er een monster is - wegwezen!")

En nog even over rijkunst.
Ik hoor tot diegenen die eerst hun dier in 'verticale balans' brengen, dat geeft al rust. (Fysiek gesproken krijgt je dier het gevoel van "a leg at each corner", lekker stabiel.)
Vanuit die rust krijg ik een ontspannen paard, inclusief ontspannen kaakgewricht (ook bekend als 'nagefelijkheid', maar itt mijn stalgenoten is dat geen kwestie van constant bewegen en knijpen en doen met de teugels om het hoofd maar naar beneden te krijgen en te houden).
... zodra mijn Knollie zogezegd 'de linkerteugel pakt (of de rechter, net hoe het uitkomt)' weet ik dat er iets loos is. Paard is niet meer ontspannen.
...in de bak denk ik dan vooral aan oefeningen, buiten begin ik met om mij heen te kijken.

En er is zo'n oud advies "beloon, dwz aai met je binnenhand".
Als er buiten iets geks is, laat ik mijn paard kijken en pak ik mijn doorhangende binnenteugel stiekem iets korter.
Mijn buitenhand is mijn contactteugel (in principe altijd) en we zijn langs heel wat rare zaken gereden waarbij ik in een soort van verlichte zit zat, paard nadrukkelijk hoofd opzij
(wat verder dan een ideale schouderbinnenwaarts, maar het dier wil terecht het gekke ding met twee ogen zien)
en dan vanuit halt voorwaarts in stap schouderbinnenwaarts, aaien met de binnenhand, (het is leuk aan die kant!)
zachtjes drijven binnenkuit naar buitenteugel (dat kent mijn paard).
(Zou het dier te ver van het gekke ding af gaan, dan heb ik een korte binnenteugel in de hand en duw ik met mijn buiten-bovenbeen.)

**Geplaatst**: 26-09-24 10:53

Geplaatst: 26-09-24 10:53

Eerlijk TS? Volgens mij ben je gewoon goed bezig

Je paard is nog jong. En jij bent geen 14 jaar meer - ik ook niet, dus ik snap het haha. Ik ben ook een over-scanner

Ik had wel het geluk een vrij wijs paard te hebben, dat ook nog eens een goeide opvoeding had gehad en niet uit een glazen kastje kwam, zegmaar. Misschien was het ook rasgebonden, ze was een halve Quarter en meestal best cool en chill.

Af en toe kwamen we wel iets nieuws tegen, want wandelen in de bossen, over de velden, op straat, ... vonden wij altijd het leukste.
Ik heb vooral ook aan mezelf leren werken. Ik deed wat Elisa2 zegt: onbewust die teugels iets aanhalen, de benen een fractie strakker, mijn houding stijver. Ik ben héél erg op mijn lichaamstaal gaan letten.
Anderzijds ook op de hare, van op de grond. Maandenlang. Zonder tussendoor te rijden. Ik heb haar leren lezen, wat later in het zadel heel erg van pas kwam; ik had aan de beweging van een oor genoeg

En àls we dan iets tegenkwamen, of als de enge tandarts langskwam, of de buren hadden een dakwerken op het dak, ... dan vertrouwde zij mij eigenlijk werkelijk altijd genoeg om niet aan de kletter te gaan. In al die jaren was een huppeldrafje het engste wat ze ooit gedaan heeft

Ik ben blijven over-scannen, zo ben ik nu eenmaal. Maar door de tijd te nemen om elkaar écht te leren kennen en vertrouwen, heb ik heel veel miserie kunnen vermijden.
Toen wij "op wandeling" wilden, hebben we dat eerst heel lang enkel van op de grond gedaan. Ik heb mijn grens stukje bij beetje verlegd, en de hare op die manier ook.

**Geplaatst**: 26-09-24 13:25

Re: Vluchten bij schrik omzetten in iets anders

Geplaatst: 26-09-24 13:25

TS, juist als je zelf veel scant overzie je wel of niet de gevaren en daar moet je dus eerst voor je zelf goed onderscheid in maken want heus niet alles is eng
Succes

**Geplaatst**: 27-09-24 15:58

Re: Vluchten bij schrik omzetten in iets anders

Geplaatst: 27-09-24 15:58

Ik vind bij dit soort gevallen de Tristan Tucker methode wel heel fijn werken. Dan leer je een paard dat bij enge situaties er ook andere opties zijn. Echt een prettige methode en ik heb er bij meerdere paarden al goede resultaten bij gezien.

**Geplaatst**: 23-12-24 22:33

Geplaatst: 23-12-24 22:33

Je vraagt of je de flight reactie van je paard om kunt buigen naar een freezereactie; dat kan niet, dit is per individue een overlevingsinstinct waar je in schiet. De stress voor het paard is dezelfde of erger. Wat me dwars zit is dat jij alleen maar bezig bent met je eigen angst, en helemaal geen aandacht hebt voor de emoties van je paard. Je hebt liever dat hij freezet dan vlucht, maar zijn stress zou gelijk blijven. Ik begrijp wel waar het vandaan komt maar ik vind het niet ok. Je schrijft ook ergens dat je paard door sloten en hekken heen gaat?? Maar wat doe je met hem op de openbare weg, met zoveel angst? Dat lijkt me niet handig en veilig. Er zijn verschillende manieren waarop je dit aan kunt vliegen. Door jouw angst kan een paard erg onzeker worden en dan schrikt hij natuurlijk sneller. Dus je zult vooral aan jezelf moeten werken. Er zijn speciale instructeurs voor angstbegeleiding. Ook kan EMDR therapie soms goed helpen.Dit is zonder paard, om je eigen stressreactie blijvend omlaag te brengen door dingen te verwerken. En als je paard zonder jou ook schrikreacties vertoont is er misschien iemand anders zonder angst die hem kan trainen om te ontspannen bij nieuwe of plotselinge dingen. Succes! En ook naast een paard kun je enorm veel plezier hebben met poetsen, grondwerk, wandelen etc. Je hóeft er niet op he

**Geplaatst**: 23-12-24 22:51

Geplaatst: 23-12-24 22:51

Om te beginnen: dè oplossing bestaat niet.

Ik zie vanalles langs komen wat vrijwel allemaal potentieel goed is, als het bij je paard past, en bij jou.

Ex-mijn-Welsh-Cob had het specifiek: als het (kort) achter 'm gebeurde, zette hij het op een lopen.
Dat hebben we heel simpel opgelost: aan de lange lijnen, instructrice erachter en werken. Hij schrok, sprong weg, instructrice bleef staan. Hij sprong dus gewoon in het bit en dat is niet zo aardig. De tweede keer deed ie dat nog een keer maar bij de derde keer bedacht hij zich in de aanzet, stopte en keek om. We hebben 'm helemaal plat geknuffeld en hij heeft het nooit meer zo heftig gedaan.

Maar een held is hij nooit geworden. Hij was betrouwbaar genoeg voor z'n ervaren nieuwe baas maar dat bangige is er nooit helemaal uit gegaan. Dat is toch z'n karakter.

Daar zit de grens hoe ver je kunt komen. Het stukje echt karakter zul je nooit helemaal plat kunnen oefenen, zoals Ruitje het zo mooi omschrijft, maar met de rest kun je echt heel ver komen.

Welke bij jou passen: gewoon proberen, niet te bang zijn voor fouten maar wel kijken dat je voortgang boekt. De enige fout die je echt kunt maken is het niet proberen

Maar doe ze wel een voor een. Sommige zaken kun je mixen maar spring niet van de hak op de tak. Geeft een aanpak de kans om te gaan werken.