Lola2018 schreef:(...) blokkeer ik volledig wanneer het woord galop valt en merk ik zelfs spanning tijdens de draf. Ik ben mij bewust van wat ik doe, maar in het moment is het een automatisch reactie. Ik ga knijpen en wil de handrem erop zetten, waardoor mijn paard juist gaat rennen.
Angst is een reflex.
Idd: een automatische reactie, op het moment dat jouw lichaam (niet je bewuste gedachten) om 'één of andere reden' vindt dat je in gevaar zou kunnen zijn.
Wat na een pijnlijke val goed 'thuis te brengen' is.
Goed om dit op te merken!
Citaat:
Ik ben benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft en hoe jullie het opgelost hebben. Ik krijg uiteraard begeleiding en volg meerdere keren per week les, met nu zelfs de stap dat we de galop in de longeerkraal doen en dat gaat best oké. Maar buiten het tijd geven om weer vertrouwen op te bouwen heb ik behoefte aan eventuele aanvullende tips van mensen die dit ook hebben gehad of bekend mee zijn.
Bekend met angst: Yep.
Angst tijdens het rijden: ook.
Aanpak 1 is zinnig: langzaam vertrouwen opbouwen, voelen wanneer je spanning opbouwt, Centered Riding is sowieso goed, en kan je ook duidelijk het verschil laten ervaren tussen 'wat een angstig lichaam wil' (oa bovenlichaam naar voor, handen omhoog, benen willen zich 'opvouwen', schouders naar oren) en 'het stapelen van de blokjes'.
Binnen je grenzen blijven en genieten van wat wel kan.
(En een serie stemmetjes in je hoofd het zwijgen opleggen, dat iedereen je een minkukel vindt als je niet galoppeert etc.)
Aanpak 2 is het serieus nemen van het gegeven dat het min of meer buiten jouzelf om gebeurt.
Er zijn verschillende technieken die de automatische/ reflex matige reactie kunnen beïnvloeden, dwz dat je die reactie wel blijft houden bij echt gevaar, maar niet 'als je ook maar denkt aan galop'.
Op het erf van de psycholoog is emdr het bekendste. (Ook hypnose, gespecialiseerde kinesiologie en somatic experiencing kunnen dit.)