Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Marsie2 schreef:Terugkomend op je vraag: Wat is de logica achter het binnenachterbeen onder laten treden?
Ik denk dat je dit los moet zien van de trainingsmethoden. Over het algemeen wenst men het paard meer op het achterbeen te krijgen, zodat de voorhand minder belast wordt. Het paard loopt van nature meer op de voorhand dan op de achterhand. Door het binnenachterbeen onder te laten treden, zal het paard automatisch meer op het achterbeen komen, wat een meer evenredige belasting van de voor- en achterhand tot gevolg heeft. En dat is wat je over het algemeen ook nastreeft in je training.
Avalanche schreef:Maar het zijn echt 2 heel verschillende dingen wat ze aan het doen zijn.
juniper schreef:Avalanche schreef:Maar het zijn echt 2 heel verschillende dingen wat ze aan het doen zijn.
Bedankt voor het meedenken Avalanche (en de rest ook natuurlijk ook). Ze geven all ik inderdaad een andere uitleg, maar in principe is wat ze doen het zelfde. Het paard buigt en het binnen achterbeen gaat schuin onder de massa. Dus meerdere trainers maken gebruik van de zelfde techniek maar ze geven er een andere uitleg bij. Maar als je die uitleg even weg denkt, wat gebeurd er dan in het hoofd van het paard waardoor deze techniek effectief is?
Avalanche schreef:Wat Tristan Tucker doet, heeft niet zo heel veel te maken met het binnenachterbeen, maar vooral met vluchtgedrag. Door het paard uit te leggen waar zijn positie is, en waar jouw positie is, en dat dat allebei fijne plekjes zijn waar het rustig is, en waar je kan ontspannen, leert het paard om zelf de ontspanning op te zoeken.
Wat je daarmee eigenlijk doet, is: je legt het paard uit dat het niet instinctief hóeft te reageren, dat het niet hoeft te vluchten, maar dat je ook kan kiezen om gewoon je veilige plekje op te zoeken, of kan gaan onderzoeken. Je leert het paard nadenken, en je leert het paard dat het controle heeft over zijn omgeving, dat hij een keuze heeft. Het paard leert ook dat het op een rustige manier kan bewegen, niet houterig en vluchterig, maar ontspannen.
juniper schreef:Mkango schreef:Tristan legt het uit toch? In plaats van dat hij het paard als een plank opzij laat gaan, vraagt hij haar te buigen, te ontspannen en zich zo langer te maken.
Dat is inderdaad de uitleg, maar wat is nu de logica er achter? Wat gebeurd er in de hersenen van een paard op dat moment?
juniper schreef:Mkango schreef:Tristan legt het uit toch? In plaats van dat hij het paard als een plank opzij laat gaan, vraagt hij haar te buigen, te ontspannen en zich zo langer te maken.
Dat is inderdaad de uitleg, maar wat is nu de logica er achter? Wat gebeurd er in de hersenen van een paard op dat moment?
juniper schreef:Dat is inderdaad de uitleg, maar wat is nu de logica er achter? Wat gebeurd er in de hersenen van een paard op dat moment?
josien_m_ schreef:Dus hoef je dat niet te trainen wanneer paarden dat uit zichzelf doen?
Ibbel schreef:juniper schreef:Dat is inderdaad de uitleg, maar wat is nu de logica er achter? Wat gebeurd er in de hersenen van een paard op dat moment?
Ik denk dat je de geestelijke vermogens van een paard een beetje te hoog inschat. Er gebeurt niets in de hersenen van een paard.
Jij vraagt het paard de achterhand te bewegen, hij doet dat, jij houdt op met vragen (druk gaat weg) en hé, paard ontspant.
Bijkomend voordeel: paard stapt naar jou toe en heeft minder de mogelijkheid dwars door je heen te rennen - want jij staat in de weg. En dat noemen 'we' dan: paard leert met stress omgaan.
Welnee, jij maakt het hem onmogelijk om het op een rennen te zetten, en tegelijkertijd conditioneer je hem (doordat je de druk wegneemt van het vragen weg te stappen met de achterhand) dat dat dus ontspanning oplevert.
Resultaat: paard leert niet weg te rennen als je de achterhand omzet. Doel bereikt, maar hang er in hemelsnaam niet al die hocuspocus aan vastHet is gewoon basale biologie, niets minder (en zeker niets meer)
Avalanche schreef:Maar het zijn echt 2 heel verschillende dingen wat ze aan het doen zijn. Ze doen absoluut niet hetzelfde. Het resulteert in min of meer hetzelfde beeld.
Als ik een paard naar voren lok met voer, of ik vraag het achter me aan te lopen, ziet dat er ook uit als hetzelfde. Het is het niet.
Sizzle schreef:Dat is niet „nu in“.
Het is van alle tijden dat een paard in de zijgangen zich niet goed kan vastzetten en in hyperfocus kan gaan.
Ook al in de tijden dat nog bijna niemand aan de hand werkte reed je een paard altijd al schoudervoor langs een eng object. Echt niets nieuws aan de horizon.