Sinds een paar maanden zit ik op dagbesteding en krijg ik ook als deel van de dagbesteding les. Iets wat ik al altijd heb willen doen. Ik heb zelf op stages eerder op paarden gereden maar nooit heel veel. De laatste keer dat ik op een paard zat was 4 jaar geleden

Ik heb in die tussentijd al veel geleerd. Maar 1 ding is bij mij altijd een flinke battle geweest: de teugels.
In het begin trok ik nogal heel veel, waar ik spijt van heb ondertussen. Maar dat werd me ook vrij snel afgeleerd. Ik heb er wel nog steeds moeite mee om te sturen en dan alsnog mijn handen (vrijwel) voor me te houden (tips daarvoor zijn fijn). Ik stuur altijd door mijn binnenhand naar de zeikant te doen. Ik trek niet meer natuurlijk. Alleen lichte druk op de teugel zodat her paard voelt wat ik bedoel. Maar ik ga zo ver naar de zeikant dan mijn handen dus niet meer voor me zitren maar een kilometer verderop

Nou zit ik meestal op een haflinger genaamd Arie. Hij heeft mij persoonlijk ook heel veel geholpen met teugelgebruik. Hij is gevoeliger in de mond dan anderen. Hij stribbelt ook absoluut tegen als je echt flink gaat trekken. En hij maakt er ook wel eens een spelletje van natuurlijk want het is eenmaal een haflinger

Arie is er ook eentje die graag gewoon vrij veel teugel heeft. Vaak gaat hij dan juist ook heel mooi lopen. Vooral in de bak. Maar we gaan ook wel eens op buitenrit. Gezien hij een hongerige eigenwijze haflinger is, eet hij graag. Heel graag. Bij hem moet je ook echt heel erg preventief werken. Je moet echt al meteen handelen als je al merkt dat hij naar grasjes loopt te kijken. Hij is er ook zo eentje die heel sneaky steeds een beetje dichter naar de zeikant van de weg loopt om zo bij het gras te komen

Maar dat ben ik hem tegenwoordig altijd voor. Als je hem niet hebt kunnen tegenhouden voordat hij gaat eten luistert hij ook bijna niet meer. Ik denk dat alleen echt ervaren ruiters dat voor elkaar zouden kunnen krijgen. Om die reden loopt er meestal ook iemand langs hem gelukkig, sinds de meeste buitenritten alleen stappen zijn. Bij hem kun je alles doen wat je wil: trekken, je stem gebruiken, je been gebruiken. En dan duwen, stampen, tikken, alle goede en slechte manieren van je been gebruiken op een sterke manier, zweepje gebruiken (nier slaan natuurlijk), noem het op. Hij luisterd bijna niet. Wat ik ny meestal doe is combinatie van de teugels naar de zeikant trekken, en met trekken bedoel ik alleen zoveel trekken als nodig is, dus gewoon zo min mogelijk echt trekken, en been erbij om hem weer op de weg te sturen. Dat werkt tot nu toe het beste. Maar zoals ik al zei, hij is er duidelijk in dat hij trekken niet leuk vindt, dus dat probeer ik ten alle tijden te voorkomen. Arie is er ook zo eentje waar je heel duidelijk en vrij streng moer zijn, màààrr hij is ook weer heel gevoelig en raakt saar makkelijk gestresr door als je weinig positieve feedback geeft. Hij heeft ook vaak maar een korte span in focus. Dus in de bak moet je hem ook echr regelmatig kleine pauzes geven als je wil dat hij goed functioneert en luistert. Hij is anders niks waard. Ik ben zelf ook extreem gevoelig voor andermans emoties, zo ook van paarden. Dus ik doe zelf ook heel veel op gevoel. Dat is ook mijn kracht bij het werken mer paarden. Tot nu toe heeft me dat heel erg geholpen. En omdat paarden me heel makkelijk spiegelen raak ik daardoor natuurlijk ook heel bewust van mijn eigen gevoelens. Dus ik kan zo wel ook echt leren andersmans gevoelens te scheiden met die van mij en ervoor zorgen dat ze geen effevr hebben op mijn eigen emoties. Ik kan ook echt letterlijk de pijn in de mond voelen als ik te hard trek (ja ik neem dus ook andermans pijn over).
Mijn nouja, eh, baas, is rij instructeur. Ze is ook een hele goede instructeur. Zij, en haar vriendin, die ook een goede instructeur is, hebben me dus ook geleerd om zoveel mogelijk de teugels alleen te gebruiken mer sturen en eventueel stoppen. Er zijn er meer op dagbesteding die heel ervaren zijn die hetzelfde zeggen. Maar dan zijn er ook een paar, ook die regelmatig op Arie rijden, die juist zeggen dat je bij hem moet trekken. Dat zijn dan wel ook dezelfde personen die denken dat je je rot moet schreeuwen als de hond van mijn baas niet luistert

Dus ja natuurlijk luister ik daar niet naar. Maar, daardoor ga ik wel heel vaak nadenken. Hoe staan andere mensen in het gebruik van teugels?
Dus bij deze de vraag. Hoe en waarvoor gebruiken jullie precies jullie teugels? Doen jullie enige vorm van trekken of absoluut niet? Ik ben zelf kwa ervaring denk ik nu een beetje tussen beginner en intermediair in denk ik. We zijn net begonnen mer langzaam leren galopperen. Dus ik ben van meninf dat mijn gebruik met teugels echf nog lang niet goed genoeg is. Her is ook heel moeilijk om het goed volgens her boekje te leren op dagbesteding. Daar kan mijn baas verder niks aan doen. Er zijn nu eenmaal veel mensen met een beperking (ikzelf ook), veel mensen met weinig ervaring in rijden en anderen die weer heel goed zijn, en ze kan er zelf ook lang nier altijd bij zijn als we bijvoorbeeld op buitenrit gaan. Er wordt wel altijd gezorgd dat er iemand met ten minste gemiddelde ervaring mee gaat gelukkig. Daarom zoek ik zelf vaak ook heel veel op en kijk ik ook veel op bokt rond om dingen te leren en proberen toe te passen in de praktijk. Ik wil gewoon goed leren paardrijden waar beiden her paard en ikzelf er veel plezier in hebben. Daarom ben ik zo nieuwsgierig naar dit onderwerp.
En, als je niet trekt, hoe doe je her dan wel? Als je wel trekt, wat maakt dat je denkt dat her paard dat kan hebben? Ik oordeel verder niemand. Iedereen heefr eenmaal zijn eigen mening. Barst lekker los. Ben benieuwd waar deze discussie heen zal gaan
