Bokt.nl

Avalanche81 schreef:

Stelling is buiging in de hals, buiging is in het hele lijf. Stelling is niet zo moeilijk, de hals van een paard is heel buigzaam.

Buiging is lastiger, want daarvoor moet het paard van de binnenschouder af, maar begrenst worden op de buitenschouder. En dat houdt in dat het paard dus rechtgericht moet worden, dus de achterbenen in het spoor van de voorbenen.

lichtheid schreef:

Avalanche81 schreef:

Stelling is buiging in de hals, buiging is in het hele lijf. Stelling is niet zo moeilijk, de hals van een paard is heel buigzaam.

Buiging is lastiger, want daarvoor moet het paard van de binnenschouder af, maar begrenst worden op de buitenschouder. En dat houdt in dat het paard dus rechtgericht moet worden, dus de achterbenen in het spoor van de voorbenen.

Dit is onjuist.
Stelling is het wanneer het paard in de nek naar één zijde inknikt, omstreeks 2cm.
We zien dan het binnenoog, de rest van het paard blijft recht.
Stelling bereik je door op de binnen teugel een korte ophouding omhoog te geven en weer los te laten.
Bij stelling neemt het paard iets vermeerderd aanleuning op de buitenteugel.
Buiging bereik je wanneer een paard in losgelatenheid gaat, de hals wil strekken en daarmee aanleuning neemt.
Hier is de hulp, iets vermeerderde druk op het binnenzitbeen, binnenkuit, ophouding op de buitenteugel en het paard zélf de buiging laten aannemen door de buitenteugel iets te verlengen.

MCE schreef:

het moet aan één kant langer worden, moet vloeiend doorlopen toch!!
stelling is het einde van de lengte buiging, kan alleen als het paard goed in balans is.

inknikken is i.m.o. weer vastzetten van de binnen kant, komt de balans niet ten goede


maar misschien bedoelen we wel het zelfde

lichtheid schreef:

Stelling is het wanneer het paard in de nek naar één zijde inknikt, omstreeks 2cm.
We zien dan het binnenoog, de rest van het paard blijft recht

MCE schreef:

inknikken is i.m.o. weer vastzetten van de binnen kant, komt de balans niet ten goede

MCE schreef:

stelling is het einde van de lengte buiging, kan alleen als het paard goed in balans is

lichtheid schreef:

MCE schreef:

het moet aan één kant langer worden, moet vloeiend doorlopen toch!!
stelling is het einde van de lengte buiging, kan alleen als het paard goed in balans is.

inknikken is i.m.o. weer vastzetten van de binnen kant, komt de balans niet ten goede


maar misschien bedoelen we wel het zelfde

Stelling is het begin van de lengtebuiging.

Het is het nageven op één teugel en daarmee iets vermeerderd aanleuning nemen op de andere.
In de Duitse klassieke dressuur rijden we het paard op de zijden in de rijbaan met stelling op de binnenzijde.
(In de Franse klassieke dressuur stellen we het paard recht op de rechte lijn.)
In de Duitse dressuur rijden we het paard met naar voren gekantelt bekken en inbuigende knieën(de ruggganger), voor het begin hiervan hebben we stelling nodig, dus iets vermeerderde aanleuning op de buitenteugel, met de buitenteugel en de voorwaartse drang stellen we voorhand voor de achterhand.
Voorwaartse drang is VOORWAARTS dat wil zeggen langzamer bewegen en grotere én energiekere passen maken dan het paard vanuit zichzelf zou maken. Dit geeft in alle lichtheid het gevoel alsof we het paard onder ons "sluiten", het gevoel dat we kunnen hebben bij het dansen van een Engelse wals, licht en zacht, samen één.

Dit alles in tegenstelling tot de "nieuwe inzichten rijderij" die alleen maar met de handen bezig is het paard op de voorhand tussen twee voorbenen te balanceren.

lichtheid schreef:

De rijkunstige uitdrukking "stelling" wil zeggen dat het paard in de nek (atlas-draaier) het hoofd iets (2cm) dus) naar één zijde kantelt, we zien dan het binnenoog. Dit kan aalleen in losgelatenheid.
Wie denkt dat dat anders is moet de boekjes even opnieuw lezen. Om te kunnen communiceren moeten we ons houden aan de algemeen aanvaarde uitdrukkingen en hun betekenissen.

MCE schreef:

lichtheid schreef:

De rijkunstige uitdrukking "stelling" wil zeggen dat het paard in de nek (atlas-draaier) het hoofd iets (2cm) dus) naar één zijde kantelt, we zien dan het binnenoog. Dit kan aalleen in losgelatenheid.
Wie denkt dat dat anders is moet de boekjes even opnieuw lezen. Om te kunnen communiceren moeten we ons houden aan de algemeen aanvaarde uitdrukkingen en hun betekenissen.

het kantelt niet het gaat in een vloeiende lijn mee de oortjes blijven altijd horizontaal,

lezen, dank voor uw tip, alleen in de praktijk zijn er verschillende interpretaties mogelijk blijkt

Avalanche81 schreef:

Eens en oneens. Ik heb paarden rechtgericht gekregen juist door te spelen met stelling en buiging, met als voorwaarde dat paard wel op beide voorbenen gelijk gewicht moet pakken. Alleen stelling vragen is idd geen optie, het is altijd het einde van balans, en een gevolg daarvan. Alleen krom trekken (om het maar even lomp te zeggen) brengt een paard uit balans, niet erin.

Je moet het imo ook niet gebruiken als een symptoombestrijder, het heeft altijd een doel. Mijn doel is om de buiging goed te krijgen, zodat het paard van de binnenschouder af komt, en soms maakt de lichtere kant aan pakken beter dan gaan 'knokken' op de zware kant. Ik wil de korte kant van het paard langer maken, niet de lange kant korter.