Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Inoterry schreef:Bij een tinker die vanuit het niets ineens schrikachtig word, gaat er bij mij toch wel voorzichtig een alarmbelletje gereed staan. Ik ben geen expert op PSSM gebied, ben er nog maar pas achter dat mijn paard het zeer waarschijnlijk heeft. Maar Hij is in elk geval aanzienlijk minder schrikachtig sinds hij natuurlijke vitamine E en extra eiwitten krijgt. Ik wil niet zeggen dat jouw paard dat heeft, maar als je dit niet opgelost krijgt door vertrouwen te kweken en er naast te lopen kan je het wel in je achterhoofd houden.
Gypsy schreef:Mijn merrie was eerst ook zo. Ik ben honderden keren afgestapt om samen dingen te gaan bekijken. En dan uitgebreid belonen als ze kalmeerde. Uiteindelijk groeide haar zelfvertrouwen en was afstappen niet meer nodig.
Knert schreef:Gypsy schreef:Mijn merrie was eerst ook zo. Ik ben honderden keren afgestapt om samen dingen te gaan bekijken. En dan uitgebreid belonen als ze kalmeerde. Uiteindelijk groeide haar zelfvertrouwen en was afstappen niet meer nodig.
Nou ik ben niet zo van afstappen tenzij het echt gevaarlijk wordt. Dan liever ergens met een boog eromheen of wat gespring.. en rustig kijken. Afhankelijk wat aan lijkt te slaan.
Maar afstappen? Liever niet..
Pauww schreef:Ik stap net wel af als mijn paard iets té eng vindt. Ik heb mijn paard ook eerst grondwerk aangeleerd, dan vanaf de grond opgeleerd en daarna erop. Zo kan je dus altijd een stapje terug doen of 'terug naar de basis' als ze onzeker worden (ook voor een ouder paard dat al langer bereden wordt). Ik twijfelde zelf ook eerst of ik mijn paard dan net niet 'beloonde' ofzo door af te stappen als ze ergens niet langs wou, maar ik heb met de tijd gemerkt dat dit echt wel werkt. Ze houdt bijvoorbeeld echt niet van riooltjes, dus ben ik in het begin heel vaak moeten afstappen om haar voor te gaan over het riool. Maar nu neemt ze deze vlotjes terwijl ik erop blijf zitten. Bij een nieuw riool oefenen we dan eerst weer een paar keer aan de hand voordat het vlot gaat onder het zadel.
Als jij je dus minder angstig voelt op de grond, dan zou ik vanuit mijn ervaring je aanraden om te blijven afstappen als je aanvoelt dat je paard ergens écht niet wil langs gaan. Het blijft natuurlijk moeilijk om aan te voelen hoe veel druk je kan zetten zonder ze banger te maken. Ik denk dat het afstappen als ze bang zijn ze ergens ook toont 'ik snap dat je bang bent, ik begrijp je en ik ben nog steeds een leider voor je, dus ik zal je hierbij helpen' (als dit niet te zweverig klinkt, moeilijk te verwoorden).
Knert schreef:Soms moeten ze er gewoon doorheen, Als je afstapt neem je ze teveel mee aan het handje. De Ruiter zit erop, niet ernaast. In de bak stap ik ook niet af als ze het eng vinden. Dan probeer je ook dingen uit, zonder ze te slaan ofzo.
Als ze het echt enorm eng vinden, dan bedenk ik wat anders. Ruime boog erom heen, paard laten kijken. Heel onveilig? Dan gaat veiligheid voor en stap ik wel af. Zelden is het heel onveilig.
Vergeet niet dat er weer op komen ook een ding kan zijn.
Dit paard van ts ging al mee op buitenrit begreep ik. Waarom nu ineens bang? Is het echt angst of bevestigde angst van de ruiter?
Als de ruiter te angstig is en bij afstappen zelf angst af kan laten vloeien, tja dan gewoon doen.
Maar veel is mogelijk vanaf je zadel!
Sloffer schreef:Probeer eens in een dergelijke situatie eens flink te gapen. Het klinkt misschien vreemd, maar door dat te doen haal je bij jezelf en bij het paard de spanning eraf.
tamary schreef:Knert schreef:Soms moeten ze er gewoon doorheen, Als je afstapt neem je ze teveel mee aan het handje. De Ruiter zit erop, niet ernaast. In de bak stap ik ook niet af als ze het eng vinden. Dan probeer je ook dingen uit, zonder ze te slaan ofzo.
Als ze het echt enorm eng vinden, dan bedenk ik wat anders. Ruime boog erom heen, paard laten kijken. Heel onveilig? Dan gaat veiligheid voor en stap ik wel af. Zelden is het heel onveilig.
Vergeet niet dat er weer op komen ook een ding kan zijn.
Dit paard van ts ging al mee op buitenrit begreep ik. Waarom nu ineens bang? Is het echt angst of bevestigde angst van de ruiter?
Als de ruiter te angstig is en bij afstappen zelf angst af kan laten vloeien, tja dan gewoon doen.
Maar veel is mogelijk vanaf je zadel!
Alleen voorop lopen is iets anders dan ander paard voor/naast je die als buffer kan dienen(m.a.w. die wordt eerst opgegeten door het enge ding volgens paardenlogica).
Je paard en jezelf zijn zelfvertrouwen veel makkelijker kwijt dan rijk. Of de ruiter de oorzaak is (zelf bang of teveel gevraagd) of dat paard de start is, maakt eigenlijk niet echt uit. Jullie moeten het samen doen en als 1 partij niet (goed) durft, dan zal de andere partij moeten helpen. Stap terug door afstappen en dus weer naar een punt dat wel veilig voelt zodat leren en nadenken weer mogelijk is, voorkomt een hoop ellende. Veel is op te lossen door laten stilstaan en bekijken wat er is (en aandacht daar houden), maar dat is niet altijd veilig mogelijk of genoeg als je niet goed oplet wat paard aangeeft. Afstappen, zeker bij een flinke grondwerkbasis geeft je een veilige fundering incl. gewoonte van paard om daar naar jouw te luisteren en bij jouw antwoorden te zoeken ipv zelf de standaard "ren er van weg" oplossing in te zetten.