bcd94 schreef:Hoi!
Een paard wat ik nu een tijdje rijd valt heel snel weg over zijn buitenschouder.
Ik heb altijd geleerd om mijn buitenbeen en teugel eraan te houden om te begrenzen, door mijn begrenzing loopt hij gewoon heen.
Als ik zijn buitenschouder terug probeer te plaatsen reageert ie niet zo heel erg.
...ik ben van de school:'oefeningen zijn gereedschap'.
Je begint in stap aan de lange teugel.
Stel, je bent op de rechterhand en hij ziet links in de verte iets interessants. Laat m een soort van wijken voor je rechterbeen.
En doe 'de snake walk', een soort van slangevolte. Maar het zijn hoeken, en ze zijn onregelmatig. Jij bepaalt of je laten we zeggen vanaf de D met 30 of 40 graden naar links gaat, of je drie, vier vijf of zes pas rechtuit gaat (recht betekent recht!) en hoe scherp je daarna naar rechts gaat, etc etc.
Kun je al leuk het plaatsen van de schouders oefenen.
En: kleine tip: buitenbeen als begrenzer is ook echt een been - niet je kuit. Sommigen zeggen knie, anderen zeggen dijbeen, weer anderen spreken van een veegbeweging met je hele been.
Citaat:
Hij vind het moeilijk om goed onder te treden met zijn achterhand en mist soms wat impuls. Hij is liever lui dan moe.
Inmiddels heb ik hem wel scherp aan mijn been gekregen dus dat scheelt wel wat.
Als ik hem lekker actief rijd buigt hij netjes af en heeft dan ook heel erg de neiging om terug te vallen in tempo.
Hij is een tijdje gereden door iemand die als hij afboog het wel best vond, als hij maar in de krul liep, tempo maakte dan niet meer uit dus ik denk dat dit ook wel een gewoonte van hem geworden is.
Ik denk dat hij vreselijk stijf is.
Mind: er was een tijd dat zaken als schouderbinnenwaarts gewoon tot het basisgereedschap van een beetje ruiter hoorden.
Mijn tip: vierkantjes stappen met correcte stelling en buiging.
Zoiets als vier pas/ 90 graden buigen, zes pas rechtuit, weer vier pas/ 90 graden buigen.
Die afwisseling buig - recht - buig werkt sneller dan 10x de grote volte.
(Uiteraard is 'valse stelling', bovenste twee halswervels naar binnen 'taboe'. In het zadel zie je het oogkapje schemeren.)
Bij een correcte buiging vaak halt, aaien en lieve woorden. (Vooral als je de overgang stap-halt op zit en gewicht kunt maken een extra oefening! "Dus ruim belonen".)
En op gegeven moment ga je vierkante slangevoltes maken, grote voltes als honingraat, etc etc.
...in mijn ervaring: de eerste les 'moest het nog wennen', halverwege de tweede les zagen we een blije snoet en een voorwaarts paard!
(De verklaring was ongeveer als volgt: een paard is een dier van beweging, dus weinig voorwaartse drang 'zou niet moeten'. Het gebrek aan souplesse zorgde voor de 'rem'.)
Citaat:
Ik denk dat als hij meer vanuit achter gaat lopen hij misschien ook minder snel weg valt.
Om zijn achterhand sterker te maken doe ik al oefeningen als balkjes draven, achteruit lopen enz.
Prima, en afwisselen met halsstrekken en af en toe een paar pasjes wat verruimen.