Komende zondag heb ik mijn paard alweer een jaar. Wat vliegt de tijd. Ik ben ooit begonnen met paardrijden omdat het 'moest' van de kinderfysio aangezien ik een coördinatie stoornis heb. Hierdoor heb ik minder balans en vind ik bepaalde bewegingen moeilijker. Met lopen fietsen etc. zie je gelukkig niks meer waar ik heel erg dankbaar ben maar opstappen op een paard is voor mij een uitdaging.
Toen ik mijn paard vorig jaar ging proberen toen was hij slecht aan het been. De oude eigenaresse vroeg direct al of ik een zweepje wilde maar ik wilde eerst zonder proberen en idd hij wilde absoluut niet. Met zweepje, ook al gebruikte ik hem niet, was hij lekker voorwaarts. Toen ik hem heb laten keuren en daarna gekocht heb ik eerst een poosje met zweepje gereden. Echter merkte ik dat ik en mijn handen best wel strak hield zodra ik een zweepje mee had. En ik merkte ook dat ik niet altijd door had waar ik mijn zweepje hield. Toen heb ik eerst even een week of 4 geprobeerd zonder zweep wat redelijk ging alleen merkte ik dat ik meer aan het werk ging dat mijn paard. Toen opperde een stalgenoot of spoortjes niet wat voor mij was. Ik dacht kan altijd proberen, maar omdat ik het niet gewend was wilde ik een zo kort en vriendelijk mogelijk spoortje. Ik merkte dat dat voor mij echt als een verademing voelde. 1 hij was veel actiever en hield mijn been stiller en ik kon mijn handen beter ontspannen. Ik was even gestopt met lessen op de stal waar mijn paard staat omdat ik merkte dat dit niet helemaal paste bij mij en kreeg nu hulp van een stalgenoot. Dit werkte voor mij heel erg fijn en zij was heel erg van het achter naar voren rijden en precies zoals ik het fijne rijden voor ogen had. Echter gaf zij 2 maand geleden aan dat ik eigenlijk zonder spoor zou moeten rijden. Als hij nu niet reageerde was hij niet goed aan mijn been en moest ik eerst focussen op dat hij beter aan mijn been werd door consequent te zijn. Ik sluit mij hier volledig bij aan, alleen vind ik het soms best wel moeilijk. Bijvoorbeeld van draf naar galop is ivm mijn stoornis een behoorlijke opgave. Ik verlies daar mijn balans sneller, omdat je moet gaan doorzitten en dan de overgang moet maken naar de galop. En doordat ik mijn balans verlies en hij niet helemaal 100% aan mijn been is probeer ik hem in galop te krijgen door mijn benen een keer goed te klemmen, want een schopje geven dat lukt bij mij niet omdat ik die beweging niet kan maken zonder te gaan stuiteren in mijn zadel.
Ergens wil ik best wel graag doorzetten om zonder spoortje te rijden, alleen reed ik gisteren met de springles een x weer met spoortje en dat was echt een verademing dat ik toch ga twijfelen of ik niet met spoortje zal rijden. Ik weet dat hij beter aan mijn been moet zijn en we zetten ook wel stapjes alleen soms vooral met galop is het dan een gevecht omdat ik hem dan niet zo goed in galop krijg. Ik vroeg mij af of jullie nog tips hiervoor hadden voor het probleem.

Dit spoortje gebruik ik.
Alvast heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal.