Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-01-18 16:34

Een nieuw begin, een kans, een hele hoop werk, ...

Geplaatst door de TopicStarter : 08-01-18 16:34

Het is al lang geleden, maar misschien weten sommige van jullie dit nog wel.
Dit was mijn laatste topic:
https://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=8&t=1894982

Voor degene die niet alles terug willen lezen, even in het kort: Door een gruwelijke inschattingsfout
van mijzelf ben ik, anderhalf jaar geleden, samen met mijn paard midden tijdens een wedstrijd op de grond belandt. Ik ben er fysiek heel goed vanaf gekomen.
Erna is er nog vanalles gebeurd, zoals uiteraard een onderzoek door de dierenarts. Na wat discussie, heen-en-weer getelefoneer en een second-opinion is eruit gekomen dat deze reactie te extreem was voor de ini-mini afwijking die ze op de foto's konden vinden. Niets medisch dus. Het zadel was ook goed, tanden goed, ... Niets stond in de weg om gewoon door te gaan en opnieuw te gaan rijden (maar dit keer met meer voorzichtigheid natuurlijk).
Alleen... Ik geef ook therapie met paarden. Uiteraard kon er niemand meer op rijden na dit accident. Kon ik het bedrijf draaiende houden met 1 pony, werd mijn naam niet te slecht na dit ongeval (indien ik het paard nog hield) en werd mijn paard wel gelukkig van op jonge leeftijd pensioen krijgen. Veel vragen voor 1 persoon. Het topic is toen wat stilgevallen maar met de recente ontwikkelingen zou ik jullie steun en aanmoediging toch weer kunnen gebruiken.

Na het stilvallen van het vorige topic is er veel gebeurd. Ik heb uiteindelijk niet de beslissing kunnen nemen om hem te verkopen (anders was dit topic er ook niet geweest

). Na het ongeluk heb ik nog 1 keer gereden (vlak erna) om het zadel te controleren maar daarna was het eigenlijk vooral eten geven en worstelen met mijn eigen gedachten.
Na een tijdje merkte ik dat mijn paard toch weer na mij begon te trekken. Hij vroeg echt mijn aandacht en toen ik hem die niet kon geven (nog steeds dat worstelen met mijn eigen gedachten maar ook met de mening van mijn omgeving), deed het hem ook niet goed. Ook fysiek ging hij achteruit.
Het ongeluk gebeurde in augustus en ik denk dat ik uiteindelijk in november pas de knoop heb kunnen doorhakken. Ik kon hem niet verkopen (mentaal voor mij) en hij werd hier niet gelukkig van dus ik moest veranderen. Ik heb toen mijn instructrice gebeld met het verhaal en haar gevraagd of ze het zag zitten om hem opnieuw te beleren. Ze zag het niet erg zitten maar wou het toch een kans geven.
Uiteindelijk heeft dit verhaal een dikke 3 maanden geduurd. Mijn instructrice wou heel veel longeren (niet onder de man), wandelen in de rijbak, grondwerk doen. Ik snap best dat dit ook heel belangrijk is, maar hij was braaf, longeren en wandelen kan ik ook zelf (zonder dat ik er voor hoef te betalen) en ik wou iets wat in mijn ogen veel belangrijker was: Er weer op zitten en met kleine stapjes naar een dressuurproefje toe werken. En begeleiding met buiten rijden, zodat ik op de juiste manier de spanning kon laten afvloeien zonder dat hij zich afsloot. Of zodat zij in ieder geval kon zien wat ik met afsluiten bedoelde (in de rijbak thuis was het altijd zo'n sukkeltje dat mijn instructrice ook helemaal uit de lucht kwam vallen met het ongeluk). Ik ging uit huis, dus ik had het geld ergens anders dringender nodig, plus dat ik het niet vooruit zag gaan op deze manier, het sprookje hield op.

Er volgde een vrij turbulente periode in mijn leven waardoor ik minder tijd had voor het paard. De pony draaide wat overuren in het bedrijf. Ik draaide overuren in mijn vaste werk. En er was dan dat eerste echte huishouden. Toch vond ik tijd voor het paard. Af en toe longeren, wandelen op straat, elke week werd er wel iets gedaan. Zo heb ik er een paar keer gewoon op gezeten en hem zelfs een tijdje het mentuig opgedaan. Niet met de bedoeling om hem voor de koets te zetten, maar omdat het wandelen buiten op die manier een nieuwe vorm aannam: Hij moest alleen voorop lopen en ik had minder kans op ongelukken omdat ik er niet op zat.

In dat jaar tijd heeft hij nooit een been fout gezet. Het 'mennen' ging zelfs beter dan wat de pony in de eerste 3 maanden heeft gepresteerd..
Dus het is tijd voor een nieuwe stap. Echt opnieuw beginnen en doorzetten. En ik heb mezelf een deadline gegeven. Daarom heb ik jullie steun, aanmoediging en tips nodig. Ik heb mezelf tot de zomer gegeven. Als ik tegen de zomer nog niet buiten durf te rijden met hem, moet ik een ander baasje voor hem zoeken, iemand die beter met hem om kan. Buiten rijden staat voor mezelf als brug voordat er iemand anders op mag. In het verleden werden er de gekste dingen met hem gedaan in de rijbak. Als ik durf buiten te rijden en dat gaat goed, vertrouw ik hem ook weer genoeg met anderen in de rijbak.

1 januari is de tijd van de goede voornemens, maar ik ben 30 december al begonnen. De trailer stond aangekoppeld en die kans heb ik benut om (na wat grondoefeningen) even met de trailer bezig te zijn. Gewoon erin lopen en even blijven staan, geen druk, verder niets.
De dag erna ben ik begonnen met longeren. Een begin van 10 minuten stappen en draven...
Ondertussen heb ik op 1 dag na (woensdag = rustdag hier) elke dag gelongeerd en ziet onze sessie er zo uit;
- 20 minuten longeren: stappen, draven, stap-draf overgangen en in-draf overgangen en 1 x een overgang naar galop.

Komende week wil ik meer draf-galop oefeningen doen. De week erna in-galop overgangen en stap-galopovergangen. En de week erna het zadel erop.
Tussendoor de tijd langzaamaan verlengen tot 30 minuten en daarna 45 minuten. En misschien eens een paar balkjes neerleggen op de longeercirkel.

Maar dan... Mijn instructrice bellen voor een 1e keer erop of gewoon erop gaan terwijl iemand anders longeert? Of eerst nog longeren met het hoofdstel aan zodat ik ook teugels heb als ik erop ga...
1 ding is zeker, ik ga in geen geval erop zonder dat er iemand anders op de wei is. Maar de rest,.. Willen jullie mij volgen, steunen en advies geven navenant dit proces verder gaat?

**Geplaatst**: 08-01-18 16:51

Geplaatst: 08-01-18 16:51

Ik heb net ook even je vorige topic doorgenomen. Terwijl ik het hele verhaal lees, lijkt er iets vitaals terug te komen; het paard sluit zich mentaal voor je af. Je geeft aan dat dit normaal is bij een dier die een grote klik heeft gehad met z'n andere eigenaar.

Ik vraag me af of je niet te snel met hem bent gegaan (daar hij nog weinig v.d. wereld had gezien) en dat dat dé reden is geweest dat hij zich afsloot. En dat hij uiteindelijk het steigeren heeft gebruikt om aan te geven dat het teveel is. Ik ken het paard verder niet, maar dat komt er bij mij direct naar boven.

Je lijkt nu alles weer helemaal opnieuw te hebben aangepakt, wat knap! Sluit hij zich nog zo af? Met dit verleden zou ik het dier toch even laten oppakken door een professionele ruiter. Die kan hem even een schone nieuwe ervaring geven, waar jij toch zal opstappen met veel spanning (logisch!) maar dat zal hij ook voelen. En ik denk dat ik zou afraden je huidige instructrice erop te laten, zij daar wat terughoudend in het verhaal lijkt en wellicht ook spanning meeneemt.

Kortom, ik wil je vooral heel veel wijsheid en succes wensen. Knap dat je dit traject aangaat, maar pas ook goed op jezelf

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-01-18 17:11

Geplaatst door de TopicStarter : 08-01-18 17:11

freetorun schreef:
Ik heb net ook even je vorige topic doorgenomen. Terwijl ik het hele verhaal lees, lijkt er iets vitaals terug te komen; het paard sluit zich mentaal voor je af. Je geeft aan dat dit normaal is bij een dier die een grote klik heeft gehad met z'n andere eigenaar.

Ik vraag me af of je niet te snel met hem bent gegaan (daar hij nog weinig v.d. wereld had gezien) en dat dat dé reden is geweest dat hij zich afsloot. En dat hij uiteindelijk het steigeren heeft gebruikt om aan te geven dat het teveel is. Ik ken het paard verder niet, maar dat komt er bij mij direct naar boven.

Je lijkt nu alles weer helemaal opnieuw te hebben aangepakt, wat knap! Sluit hij zich nog zo af? Met dit verleden zou ik het dier toch even laten oppakken door een professionele ruiter. Die kan hem even een schone nieuwe ervaring geven, waar jij toch zal opstappen met veel spanning (logisch!) maar dat zal hij ook voelen. En ik denk dat ik zou afraden je huidige instructrice erop te laten, zij daar wat terughoudend in het verhaal lijkt en wellicht ook spanning meeneemt.

Kortom, ik wil je vooral heel veel wijsheid en succes wensen. Knap dat je dit traject aangaat, maar pas ook goed op jezelf

Alvast bedankt voor je reactie. Ik denk ook dat het deels kwam omdat ik te snel ging. Maar het kwam ook zeker deels omdat ik niet afstapte.. Ik had niet na de omgeving moeten luisteren maar na mezelf en de uitroeptekens niet moeten negeren. Dan was het zeker niet zover gekomen. Vanaf nu houdt niemand mij tegen om af te stappen hoor!

Sinds dat ik het ongeluk heb gehad, heeft hij zich een paar maanden helemaal afgesloten van mij. Hij wou zelfs geen eten meer aannemen van mij. Maar daarna hebben we opnieuw de band opgebouwd en tot nu toe heeft hij zich nog helemaal niet afgesloten. Zelfs met het mentuig (wat helemaal nieuw is) ging het goed. Heel even wat spanning maar omdat er toen direct iemand langs hem ging lopen was dat heel snel weg..

Wat je zegt ivm de andere ruiter.. Daar sta ik volledig achter. Zelfs als ik met de super brave pony na buiten ga merk ik dat ik veel spanning opbouw en telkens terugdenk aan het ongeval. En dat gaat hij direct merken. Daarom dat ik in eerste plaats ook al ben begonnen met buiten wandelen met mentuig, zodat hij zelf leert lopen, zonder mij. En dat ik ook graag begeleiding wil met buiten rijden.
Een andere ruiter zou een oplossing zijn en ik ken ook wel wat ruiters die met zo'n introvert paard kunnen omgaan maar ik zou het mezelf nooit vergeten als een vriendin/kennis zou verongelukken met mijn paard omdat ik het zelf niet durfde.. En een professioneel vindt ik heel moeilijk.. Wie gaat er goed met dat soort paarden om? Wie geeft hem rust op die momenten ipv door te gaan en weer een grens over te gaan? Wie durft erop? En als ik met hem ter plekke geraak (na veel oefenen op de trailer om daar geen spanning te hebben), gaat hij zich dan niet vanzelf afsluiten omdat het een vreemde locatie is? Dan is het de eerste 3 maanden weer weggegooit geld puur omdat het een vreemde locatie is.. Ik heb er best wel wat voor over, maar het moet wel goed besteedt geld zijn..

**Geplaatst**: 10-01-18 16:24

Re: Een nieuw begin, een kans, een hele hoop werk, ...

Geplaatst: 10-01-18 16:24

Ik lees vooral dat jij heel druk bent geweest en niet altijd voldoende aandacht hebt voor je paard. Zo iets kan gebeuren. Maar als je echt wil werken aan een vertrouwensband na zo'n ongeval dan zou ik veel meer met mijn paard bezig gaan. En dan heb ik het niet over rijden maar juist over kijken naar zijn gedrag, voelen hoe zijn energie is. Daar zou ik minstens een uur per dag voor uittrekken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-01-18 22:46

Geplaatst door de TopicStarter : 10-01-18 22:46

Abacab schreef:
Ik lees vooral dat jij heel druk bent geweest en niet altijd voldoende aandacht hebt voor je paard. Zo iets kan gebeuren. Maar als je echt wil werken aan een vertrouwensband na zo'n ongeval dan zou ik veel meer met mijn paard bezig gaan. En dan heb ik het niet over rijden maar juist over kijken naar zijn gedrag, voelen hoe zijn energie is. Daar zou ik minstens een uur per dag voor uittrekken.

Bedankt voor je reactie. Ik ben inderdaad altijd druk, maar wie niet.
Buiten dat kan ik je wel vertellen dat ik niet alleen aandacht heb voor mijn paard met rijden. Ik ben al minstends een uur per dag op de wei, enkel voor de verzorging. En dan ben ik tussendoor ook veel bezig met de paarden. Alles wat ik op 'hun' weide doe is immers interressant en moet geïnspecteerd worden. Evenals hetgeen wat de hond doet.
Plus dat ik voor t longeren poets en na t longeren 2 keer per week ga uitstappen op straat (onbekend terrein maar erlangs en niet erop).
Erlangs bezig zijn is minstends even belangrijk.

Maar buiten dat gaat het erom dat ik weer kan rijden en dat we kunnen groeien als team. Dus ik heb me in de openingspost inderdaad gericht op t trainingsgedeelte na t rijden toe..

Vandaag was het weer een rustdag (ik moest de hele dag werken). Morgen staat longeren op t programma en vrijdag ga ik na t longeren nog eens met t mentuig werken. Ik denk dat dit ook wel een meerwaarde is omdat ik op die manier toch minder spanning doorgeef bij het op straat lopen en hij leert op eigen benen staan. Wat denken jullie daarvan?

**Geplaatst**: 10-01-18 23:59

Geplaatst: 10-01-18 23:59

Waarom aanhouden? Dit paard is geen match met jou, jouw angst en onzekerheid en dat levert gevaarlijke situaties op. Kan hij niet terug naar de oude eigenaar waar hij wel een sterke band mee had. Of vraag die te hulp.

Doorgaan met een combinatie die niet werkt is zonde, het is je hobby, je passie en het moet leuk. Normaal gesproken ben ik juist van het doorzetten, maar dit levert zo te lezen veel spanningen op. Houden van is ook loslaten als dat beter is voor het dier, een ander kan ook goed zijn voor jouw paardje.

**Geplaatst**: 11-01-18 00:13

Re: Een nieuw begin, een kans, een hele hoop werk, ...

Geplaatst: 11-01-18 00:13

Ik lees nu het gesteggel over de prijs met de oude eigenaar. Geen goed woord voor over. Jou lukt het niet met dit paard, je hebt geen of een moeizame match met hem. Hij is in ieder geval bij jou niet vooruitgegaan als rijpaard, helaas. Je kunt beter je verlies nemen, zie het maar als leergeld, en hem teruggeven aan de oude eigenaar. Voordat het een keer flink misgaat en je je plezier in de paarden verliest.

Slachtprijs is overigens 250 euro voor een stevig paard.

**Geplaatst**: 19-01-18 02:41

Re: Een nieuw begin, een kans, een hele hoop werk, ...

Geplaatst: 19-01-18 02:41

Ik kan hier met je over meepraten! Ik heb gelukkig weer het intensieve rijden op kunnen pakken dus ben je een stap voor, daarmee kan ik je misschien helpen. Ik zal mezelf kort toelichten voor je;

Eerste eigen paard en een instructrice die talent zag. Na een week het zadel erop en doel zo snel mogelijk wedstrijd starten. Hier maakte ik een enorme fout, ongeluk tot gevolg. Een paard is nou eenmaal een dier waarmee je langzamerhand een band mee opbouwt. Hoe verliefd je ook bent, je paard moet wennen aan de nieuwe situatie. Maargoed na mijn val ook continu bang wat mijn enigzins sensibele paard voedde en dus een normaal rondje stappen al teveel werd. Instructrice vervangen en vanaf daar enorme sprongen gezet! Rustigaan opgebouw met grondwerk, longeren zegmaar alles zonder eeop te hoeven. Tot op een dag ik zoveel vertrouwen had en ze helemaal naar mijn hand gezet was op de grond. Samen met mijn instructrice, die een uur lang tegen me praatte zodat ik niet eens aan angst kon denken haha, erop geklommen. Dit is nu 2 maanden geleden en inmiddels ben ik startklaar. Geef de hoop niet op wil ik hiermee zeggen al zou ik het begrijpen. Ik ben tot op de dag van vandaag heeeeeeul blij dat ik weer rijd op mijn eigen paard en onze band is sterker dan ooit!