Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Yacintha schreef:Ik leer hier alle ruiters de eerste optie die jij beschreef. Eerst duwen, dan harder duwen en dan inderdaad een tikje.
Hier mogen ze juist niet constant been geven omdat dan de beenhulp uiteindelijk naar de achtergrond verdwijnt. Het is dan altijd aanwezig, dus waarom zou hij er ineens wel op moeten reageren?
upendo schreef:Als je been blijft geven wordt het onduidelijk wat je nou wil van je paard.. Moet 'ie dan steeds harder?
Dus mijn inziens is de eerste beschreven optie het fijnste.
Deroda schreef:Als ik het goed lees wil je tweede instructrice wel dat je je been er af haalt zodra je paard reageert toch? Dus in essentie lijken ze hetzelfde te willen: op een zo klein mogelijke hulp een reactie. Misschien dat de tweede instructrice vond dat jouw hulpen wat grof leken? En dat ze daardoor zei: niet groffer worden, maar de hulp iets langer aanhouden? Voor beide is wel iets te zeggen denk ik. Zolang het werkt, dan werkt het. Zo te horen werkte het echter voor jou en jouw paard niet, terwijl de eerste methode wel werkt. Ik zou dan ook voor de eerste methode gaan. Probeer echter wel om je hulpen steeds klein te beginnen. Je paard moet absoluut reageren, maar probeer elke dag ook je tweede/volgende hulp kleiner te maken.
Succes
Abacab schreef:snel been geven, maar wel op het juiste moment van de beweging!! En vooral dat laatste gaan vaak mis. De timing van het moment waarop jij been geeft bepaald of je paar direct kan reageren of dat hij eerst de pas moet afmaken voordat hij jou kan gehoorzamen.
Been geven moet altijd kort en snel. Ter voorbereiding kun je even klikken met je tong. Bij geen reactie mag de hulp iets groter en uiteindelijk mag je je stokje gebruiken
Maar het belangrijkste van al je hulpen is het moment dat je je hulg geeft. Hoe is de positie van zijn benen tav het moment van de hulp. Dat is de essentie. EN dat is ook bijzonder moeilijk.
Veraaaaah schreef:Mijn is ook altijd geleerd been geven (aandrijven met je kuiten) reageert het paard niet dan iets harder. Reageert hij vervolgens nog niet met de zweep een tik geven. Het kan even duren voor het paard het snapt (mijn paard had het niet na 1 les door) maar daarna valt het kwartje vanzelf.
Wat ik vaak zie is dat mensen been blijven geven waardoor het paard als het ware afstampt en helemaal niet meer reageert.
Eztelly schreef:Ik sluit mij bij de eerste manier aan. Dat werkt vaak het best.
Maar als een paard echt niet wil draven dan geef ik hem ook wel langer been. Is wel mn laatste optie want het is wel minder vriendelijk dan de eerste manier vind ik.
Janneke2 schreef:...en: vaak vergeten (want vele misverstanden over)
vlak voor je een overgang wil rijden even je bekken iets terugkantelen.
(Evt aangevuld met: ietsje 'knijpen' met je dijbenen en zachtjes je kuit wat aanleggen.)
De functie van dit 'even terugkantelen' is je paard alert maken "we gaan iets doen".
Militair gesproken: het aankondigingscommando.
Die ene korte, snelle kuithulp - goed getimed op het achterbeen in kwestie - is dan het uitvoeringscommando "nu graag draf".
(Zoals ik aan de longe zeg "En....draf!" Dan is 'en' de aankondiging en 'draf' de hulp voor de gewenste actie)
Cerahkat schreef:Eztelly schreef:Ik sluit mij bij de eerste manier aan. Dat werkt vaak het best.
Maar als een paard echt niet wil draven dan geef ik hem ook wel langer been. Is wel mn laatste optie want het is wel minder vriendelijk dan de eerste manier vind ik.
Bedoel je met langer been: langer druk geven of vaker druk geven?