Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Ragdollcat schreef:Ik zeg altijd, het dierenwelzijn gaat voor!!!
Het mag geen pijn en ongemak lijden..........Als ie wat heeft dan moet het geholpen worden en als het werkt dan werkt het.
En werkt het niet dan werkt het niet...........dan weet je voldoende (dat het niet heeft geholpen en of genezen, maar wel een hoop tijd en geld aan verspild).
Ik zou gewoon als dierenarts gewoon doen zoals wat je geleerd hebt.
Als de klant het anders wilt dan gaat ie maar op zoek naar wat anders, dat hoef je niet te doen.
Je moet gewoon doen zoals wat jij geleerd hebt en ernaar gaan handelen om paarden en ponys te helpen.
Inoterry schreef:Zelf ben ik nu, voor het eerst, regelrecht tegen het advies van de DA in aan het gaan. Mijn paard heeft heel snel last van overvulde hoefgewrichten en stond daarvoor op speciaal beslag. Zijn stralen waren aan het wegrotten, zijn voeten begonnen steeds smaller af te lopen en hij moest nog te vaak naar mijn zin ingespoten worden. Heb er nu de ijzers onderuit laten halen en nu krijgt hij dagelijks kurkuma en duivelsklauw. Op dit moment doet hij het goed maar de tijd zal leren of dat zo blijft.
eilleen333 schreef:Maar ik merk wel dat de gemiddelde mening bij de mensen met een natuurlijke visie wat genuanceerder ligt. Ik denk dat ik toevallig wat extremen tref de laatste tijd.
eilleen333 schreef:Dat sowieso! De beestjes gaan voor!
Zelf loop ik er bijvoorbeeld tegenaan dat de reguliere diergeneeskunde weinig kan betekenen voor mijn paard. Ik kreeg via facebook bioresonantie geadviseerd, en iemand raadde me een dieet aan. Dat dieet strookt echter totaal niet met wat ik op de uni heb geleerd, maar het is wel lastig. Regulier weten ze het ook niet, hoe diep moet ik dan in alternatief duiken zonder mezelf te verliezen? Ik kan me voorstellen dat ik niet de enige eigenaar ben die hier tegenaan loopt.
BMHP schreef:Je spreekt jezelf in de OP tegen;
je geeft aan voor het dier (paard) daar te zijn maar je hebt vraagtekens bij wat je een eigenaar moet vertellen die liever een alternatief verhaal hoort dan de profesionele diagnose van een DA.
Er bestaat geen compromis bij het stellen van de diagnose, er zijn bij een behandeling meerdere wegen die naar succesvol herstel kunnen voeren. (hoopt dat dit je helpt)
VogeltjeM schreef:Je zou mij absoluut in het hokje "natural" kunnen plaatsen (bitloos, ijzerloos, inloopstal met onbeperkt hooi, doe bijna alles met clickertraining) maar ik ben zelf wetenschappelijk opgeleid en heb echt niks met alternatieve geneeswijzen en mijn man is dierenarts
eilleen333 schreef:Ragdollcat schreef:Ik zeg altijd, het dierenwelzijn gaat voor!!!
Het mag geen pijn en ongemak lijden..........Als ie wat heeft dan moet het geholpen worden en als het werkt dan werkt het.
En werkt het niet dan werkt het niet...........dan weet je voldoende (dat het niet heeft geholpen en of genezen, maar wel een hoop tijd en geld aan verspild).
Ik zou gewoon als dierenarts gewoon doen zoals wat je geleerd hebt.
Als de klant het anders wilt dan gaat ie maar op zoek naar wat anders, dat hoef je niet te doen.
Je moet gewoon doen zoals wat jij geleerd hebt en ernaar gaan handelen om paarden en ponys te helpen.
Dat sowieso! De beestjes gaan voor!
Zelf loop ik er bijvoorbeeld tegenaan dat de reguliere diergeneeskunde weinig kan betekenen voor mijn paard. Ik kreeg via facebook bioresonantie geadviseerd, en iemand raadde me een dieet aan. Dat dieet strookt echter totaal niet met wat ik op de uni heb geleerd, maar het is wel lastig. Regulier weten ze het ook niet, hoe diep moet ik dan in alternatief duiken zonder mezelf te verliezen? Ik kan me voorstellen dat ik niet de enige eigenaar ben die hier tegenaan loopt.
En dan heb je bv ook boxrust. Stel dat de dierenarts dat voorschrijft. Bijvoorbeeld na een koliek OK. Ik ben zelf helemaal niet van paarden op stal, maar nood breekt wet. Alleen ben ik dan wel zo dat boxrust voor mij een rekbaar begrip is.
Mijn paard had bv een peesprobleem, en moest eigenlijk op de box. Ik heb gekozen om haar op een paddock te zetten omdat ik het niet vond kunnen dat ze al die tijd in een box stond terwijl de de ruimte en buitenlucht gewend is. Dan nam ik het risico op een gekke sprong voor lief (maar daar is ze gelukkig toch te lui voor, haha!)
eilleen333 schreef:Klopt, ik vind het alleen lastig. Ik ben de laatste tijd bij een aantal paarden gevraagd voor advies. Beiden hoefbevangen, de ene acuut, de ander chronisch.(...)
Nou, ze werden beiden op de bute gegooid zonder een arts gezien te hebben.(...)
Het acute paard stond een week of 2 op de bute en op 3 benen. Stond te trillen en hyperventileren. Toen is er een arts gekomen voor morfine en de dag erna zijn er foto;s gemaakt. Het zag er redelijk uit qua botten etc. Ze adviseerden in de kliniek een beslag, maar dat wilden de eigenaren perse niet, en er zouden hoefschoenen komen. Dat duurde ruim een week, en toen begon het hoefbeen door de zool te komen. Paard is naar een therapeut gegaan die haar van de bute haalde en daarna was het hek van de dam. Paard is na bijna 2 weken toch ingeslapen, omdat ze niet meer in de benen kon komen.
Dat frustreert me dan echt mateloos. Perse niet willen luisteren naar een arts, en dan dus alternatief gaan werken. Dat acute geval had zeker kans gehad als er direct adequaat was gehandeld. Het duurde allemaal eindeloos, en nu is het paard er niet meer. Zo zonde. En dan kan ik dus praten wat ik wil, maar ze vertikken het en worden alleen maar kwaad als er iemand over begint.
Dan voel ik me zo machteloos, en vraag ik me soms af of we niet compleet ons doel voorbij schieten en het welzijn van de dieren in het gedrang gaat komen.
Maar dat ligt dus niet perse aan "natuurlijk" willen zijn. Heb ook een draadje op facebook lopen en daar zegt men ongeveer hetzelfde als hier.