Dit is mijn pony Elliot. Ik heb hem al een grote 5 jaar. 5 jaren met ups en vooral downs.
Het overlijden van mijn pony zijn beste maatje (mijn vader) als dieptepunt. We zijn ook van stal naar
stal moeten gaan. De ene keer klikte het niet met een ander paard, de andere keren voelde ik me er niet thuis en zag ik dat mijn pony zich er ook niet thuis voeld en zelfs depressief werd! Maar eindelijk zijn we in een gouden stal terecht gekomen, waar hij samen met nog 3 andere paarden in de zomer 24/7 en in de winter overdag buiten staan. De stalbazen zorgen ook voor mijn pony alsof het hun eigen paard is. En eindelijk, na 5 jaren zie ik dat mijn pony écht gelukkig is. Dat merk ik ook in zijn gedrag. Hij is véél aangenamer in de omgang, en veel werkwilliger. Sinds enkele weken gaan we op training bij een nieuwe lesgeefster. Een super fijne lesgeefster die eerst naar het paard kijkt en dan pas naar de ruiter.
Ik hou heel erg van dressuur. Mijn pony helaas wat minder. Daarom kies ik er voor om 1 keer in de week intensief dressuur te rijden, en de rest gewoon lekker te gaan wandelen. Daar kan hij heel erg van genieten (en ik ook trouwens

Dit zijn enkele foto's van onze eerste les. Wees een beetje lief voor ons.
Uiteraard hebben we eerst goed ingestapt. Het was de eerste keer dat we reden op deze nieuwe locatie. Ik heb hem met een losse teugel de piste laten verkennen.


Hier moet ik mijn hakken meer uitdrukken en mijn handen rechtop houden




en om een idee te hebben van waar we komen


En hoe ik hem kreeg

