Hoi iedereen!
Ik rijd sinds november vorig jaar een paard van een vriend van me. In het begin verliep het vrij goed. Het paard had een half jaar stil gestaan, maar na een aantal keer kon ik stappen, draven met mooie ontspanning. Aan de galop was echter nog werk, dus ik ging op zoek naar een lesgever. De problemen escaleerden aangezien ik niet direct een lesgever vind, maar het paard wel wou blijven rijden zodat hij beweging had. Ik ben er verschillende keren afgevallen nadat hij de hele piste was rondgecrosst en me eraf had gebokt. Ik wist dat de oorzaak hiervan bij mij lag, maar ik wist niet wat ik fout deed. De eigenaar heeft er vroeger steeds lrv mee gereden en ook nooit problemen gehad met het paard. Dit leidt bijgevolg natuurlijk tot frustraties. Want ik moest op den duur zelf te voet naar het paard tot aan de binnenpiste stappen, omdat ik een gevaar op de baan was als ik erop zat.
Even vermeld ik ook nog dat het paard medisch in orde is. Ik kan wel eventueel vragen aan de eigenaars of ze zijn rug willen laten nakijken, maar aangezien de eigenaar er de eerste keren ook nog heeft opgezeten en Paso toen niets fout uithaalde, zie ik hier het nut niet echt van in, ik denk eerder dat het probleem bij mezelf ligt.
Ik ging, na enkele keren hard gevallen te zijn, niet meer alleen rijden en indien er niemand mee kon, longeerde ik hem op de wei. Na enige tijd had ik toch een lesgever gevonden met een piste die iets verder gelegen was als de wei waar hij staat. Daar neem ik nu ongeveer wekelijks les. De laatste lessen gaan vrij goed. Er is wat gesleuteld aan mijn houding en tegen het einde van de les loopt hij vrij ontspannen en heb ik het gevoel dat ik de baas ben. Zowel een rustige als een middengalop kon ik vragen zolders dat hij de intentie had om weg te lopen. Echter, vandaag wou ik nog een proberen in de binnenpiste te gaan rijden met iemand erbij. Ik was al te voet tot daar gestapt aangezien hij onderweg voor het minste stopte. Aangekomen bij de piste, was hij zeer rustig en kon je hem omschrijven als een 'loom paard'. Het eerste kwartier heb ik goed kunnen rijden, ik voelde dat ik controle had. Tussenin stapte ik even met losse tegen. Daarna draafde ik terug aan en toe gebeurde het: hij versnelde zijn draf. Ik probeerde vooral te letten op mijn houding, maar tevergeefs. Hij begint te galopperen en versnelt z'n tempo enorm, daarna nog een bok erbij en bijgevolg lag ik op de grond. Direct terug opgestapt en geprobeerd om te draven. Echter was ik nu alle controle die ik in het begin dacht te hebben, kwijt. Ik heb hem nog kunnen laten werken in stap en draf, maar de galop geb ik niet meer gevraagd uit schrik.
Iemand die zoiets heeft meegemaakt? Ik heb enorm veel geduld, maar deze situatie begint me echt te veel te worden. Paardrijden is voor mij normaal iets dat mijn stress weg haalt en waar ik enorm veel plezier in heb, maar dat plezier is stukje bij beetje aan het verdwijnen. Bij elke stap die ik denk vooruit te gaan, ga ik uiteindelijk precies terug achteruit.
Ik heb enorm veel motivatie om terug wedstrijden te kunnen rijden en de achttaltrainingen terug te kunnen meedoen, paar dat zie ik op deze manier in de toekomst niet gebeuren.
Wat ik graag nog zou proberen in de toekomst zijn de volgende zaken: zitles nemen, meer grondwerk (hij luistert wél echt goed aan de hand), eventueel terug naar de longe?
Heeft iemand nog ideeën?
Sorry voor het lange verhaal, maar ik ben echt radeloos en zou graag een oplossing vinden voor mijn probleem!