
Ik heb vroeger een keer een slechte ervaring gehad met een verzorgpony, toen we buitenreden spoot ze er in een keer van tussen. Na een paar honderd meter erop gezeten te hebben in volle rengalop ben ik r heel hard vanaf gevallen. (Kon drie dagen niet lopen van de pijn) Nu dacht ik er na bijna zes jaar wel overheen te zijn.
Ik heb mijn eigen paard en in de bak kan ik er alles mee. Zeilen, paraplu's, plassen water in de wei, het maakt niet uit wat je verzint, hij zal er (onder)door of overheen lopen/springen.
Dat wordt een heel ander verhaal als we naar buiten gaan. Bij 7/10 van de gevallen gebeurt er niets en hebben we een heerlijke buitenrit achter ons. Maar in de andere 30% zit het probleem. Dan begint hij te dribbelen en raak ik volop in paniek, ik verstijf en kan niet meer helder nadenken. Hij is er nooit met me vandoor gegaan. In tegendeel, als een ander paard gaat sprinten kijkt hij die na een stapt rustig verder. Maar ik vertrouw hem gewoon niet buiten.
Weet iemand wat ik hier aan kan doen? Op dit moment is het zo erg dat ik er langzamerhand aan begin te denken hem maar te verkopen, hoewel ik in de bak zonder tuig op hem kan rijden (mocht ik willen met ogen dicht). En dat zou ik heel spijtig vinden!