Beste Bokkers, welkom op het zoveelste "mijn paard maakt misbruik" of "mijn paard heeft trucjes om niet te hoeven werken" topic.
Ik heb heel wat topics gelezen met een ongeveer dezelfde titel, en verdorie ik herken bijna elke situatie.
Maar bij al die verhalen over paarden die eerst lekker liepen, en dan plots niet meer, zat altijd wel een medische verklaring achter. En dan ga je twijfelen.. Zou er iets niet lekker zitten bij mijn geval ?
Even een zeer lange achtergrond :
Ik rijd sinds een jaar een leuke (ronde) Arabo-Fries van 11 jaar.
Het is zo'n geval dat liever lui is maar toch lekker kan lopen. (als het dan écht moet)
Hij is een doetje, maar ik ben dat ook dus we zijn 2 doetjes bij elkaar.
Leuke combinatie toch ?
Al vanaf het begin werd mij verteld dat hij bij het rijden kan "nep manken", enkel in het begin, iets wat hij zichzelf heeft geleerd. "Als ik dit doe hoef ik niet te werken"- situatie, hij wisselde steeds van been en overdreef in zijn mank bewegingen. Maar het belangrijkste was dat je 'm der gewoon moest doorrijden en dan stopte die vanzelf wel, wat ook wel zo bleek te zijn.
Hij was gewoon traag maar verder niets op aan te merken.
Los in de bak kon hij er stevig vandoor gaan en alles lekker van zich af bokken, en na 5 minuten stond 'ie je aan te kijken met z'n puppy-ogen van; "ik ben klaar".
In maart zijn we met z'n allen verhuist naar een nieuwe stal, wat allemaal nieuw was voor hem maar na een maand was alles weer oké. (hij durfde eerst de poetsplaats niet in en nu gaat dat vanzelf)
Hij was daar nog steeds lekker te rijden - met ook wel slechte dagen natuurlijk - en dat manken ging met de tijd weg. Dat traag zijn bleef wel want zo is hij wel.

Hij kon zich ontspannen tijdens het rijden, ging met momenten nagefelijk lopen, zelfs tijdens het lessen. In de longeercirkel kon hij z'n ei kwijt en bokte af en toe nog, ik kreeg hem zelfs zo ver om zijn hoofd laag te houden en we werkte naar een "stofzuiger-houding", ik moedigde hem daar enorm hard voor aan en hij snapte het allemaal zo snel !
Maar dan werd het Juni/Juli.
Plots hadden we enkel nog maar slechte dagen.
Hij ging misbruik maken van mijn niet-consequent zijn, deed alles om niet te hoeven lopen.
Viel naar binnen, week weg, ging niet rechtdoor als ik wou aandraven, ging bokken met het aangalopperen (tja "bokken", hij plakte z'n benen tegen de grond en trok z'n hoofd naar beneden en maakte daarbij een hupsje zodat je weer stil stond en opnieuw mocht beginnen)
Hij deed het nooit puur om mij van z'n rug te gooien, hij wil gewoon stil staan.
Er werd mij steeds gezegd dat hij met m'n voeten speelde en ik gewoon moest doorrijden, streng moest zijn. Maar dat was heel moeilijk... Ik was altijd uitgeput en ik zie mezelf nu als een slechte ruiter, ik zie mezelf als de schuldige voor zijn gedrag.
Waarom ?
Wel, omdat ik niet de enige ben die met hem rijdt, we zijn in totaal met z'n 3'en.
Er wordt 5 dagen in de week iets met hem gedaan, wat goed is want hij heeft die aandacht nodig.
En die kuren, die heeft 'm enkel bij mij.
Onze instructrice rijdt hem 1 keer in de week, en zij weet van aanpakken/is consequent/kan elk paard zo wegrijden. Geen enkel probleem hij doet wat er van hem gevraagd wordt.
Dan is er nog bijrijdster nummer 2, zij is er nog niet zo lang bij dus ze kennen elkaar nog niet zo goed, maar hij doet wat ze vraagt, op een minder vlotte manier dan onze instructrice maar hij doet het wel.
Ik heb nog lessen genomen en ik kan hem moeilijk ontspannen krijgen, we lopen steeds te vechten.
Hij loopt dan wel maar dat is omdat onze instructrice er is en hij kent dat. "Dat is de stem van die strenge ik zal maar luisteren". Dus ja dan ligt het wel degelijk aan mij denk ik dan.
Maar dan liet ik hem in de longeerpiste, zijn hoofd ging niet meer naar beneden, ik moest er meer achter gaan om hem vooruit te laten gaan. Galop ging niet meer vanzelf. (note : in het begin kreeg ik hem in een stap-galop overgang) Het plezier was plots weg.
Ik heb hem 2 keer aan de longe gehad in de grote bak, de eerste keer ging, ik kreeg hem ook zo ver om een rondje te galopperen. Aan een halstertje dan wel en in een mega wind. (was een test hoe hij op zo'n wind zou reageren, nou niet dus) De tweede keer was met z'n hoofdstel en dus met bitje, hij ging plots licht onregelmatig lopen op z'n linkervoorbeen, niet manken zag er eerder stijfjes uit. Op de rechterhand hetzelfde been. Ik was helemaal in de war, dat had hij nog nooit gedaan, hij zou toch nooit gaan "nep-manken" als hij niet moest rijden. Maar dit was subtieler, niet zo overdreven.
Heb direct gevraagd aan bijrijder nummer 2 of ze daar iets had van gemerkt, bleek van niet maar ze ging er op letten.
Gisteren weer gaan rijden, weer een gevecht maar heb een paar toeren heel hard op de gas geduwd, hij moest gewoon even GAAN. En toch weer even die stijfheid in zijn schouders, en weer heel subtiel. Dus voor mij was dat niet nep meer...
Dus na dat lezen van al die topics heb ik geleerd dat friezen niet snel laten merken dat ze ergens last van hebben, maar wat als (en nu even een rare redenering) hij dat enkel bij mij laat "zien", omdat ik hem al zo goed ken en omdat hij niet mega hard moet lopen bij mij en dan de kans niet krijgt zogezegd ? (eigenaar rijdt niet/nauwelijks)
"Ga dan overgangen rijden", ja lekker als hij bij elke stap-draf overgang gaat vechten.
Een paard gaat toch niet liggen vechten zonder reden, die gaat jouw hulpen toch niet tegenwerken omdat 'ie "gewoon" wil stilstaan ?
(en dan even over mij, ik heb een dikke 2 jaar geleden een ongeval gehad waardoor ik nu weinig kracht lijk te hebben in mijn benen, en daardoor nogal snel uitgeput ben. En eens ik moe ben tijdens het rijden, werken mijn benen niet meer mee en verander ik in een grote flubber. Mijn techniek lijkt ook mega hard achteruit te zijn gegaan sinds ik met een dressuurzadel rijd, want je hebt met een verzorgje niet altijd de keuze natuurlijk. En ik heb altijd al een slechte relatie gehad met dressuurzadels raar maar waar. Tijdens de zomer doe ik het met een bareback pad. Vorige winter stond hij heel erg frisjes waardoor hij af er en toe vandoor ging of schrok, dus dat doe ik niet zonder zadel.


Hij is niet gecheckt door een DA of een osteopaat, hij is wel stijver op links dan op rechts, op rechts durft hij zelfs TE flexibel zijn soms. Ik vind het moeilijk om aan de eigenaar te vragen om een check-up, als ik de enige ben die voelt dat het niet helemaal oké is, en als onze instructrice zegt dat er helemaal niets mis is tijdens het rijden, en bijrijder nummer 2 voelt ook niets verkeerd, wat ben ik daar dan tegen ?
Wordt hij te veel gereden ?
Krijgt hij niet genoeg te eten, zodat hij weer vrolijke energie krijgt ?
Voelt hij zich echt niet goed, en ben ik het doetje waar hij kan tegen staan klagen ?
Ik kan moeilijk een onderzoek eisen, stel dat ze niets vinden, dan moet ik maar een nieuw paard zoeken om te rijden.
Ik ga gewoon van 0 weer starten, rijden op het gemakje, als ontspanning, miscommunicaties vermijden. Af en toe lessen en geen te hoge eisen stellen, het moet leuk blijven.
Desnoods rijd ik niet voor een paar weken, koop ik een extra longe en zet ik hem aan de lange lijnen als afwisseling, dat hij moet nadenken. Ik kan al mijn moed bij elkaar schrapen en met hem wat gaan springen, want dat vind hij super. Buiten wandelen is momenteel niet echt een optie, we hebben geen wandel-buddie en hij kan nogal heftig reageren.
Ach
Mijn ei is kwijt.
Alvast bedankt als je dit helemaal hebt gelezen, het is wel wat.