Geplaatst 
Soms voel ik me zo 'dom', wanneer ik aan het rijden ben.
Zo ook vanmiddag en daarom wil ik dit topic maken, om jullie te vragen voor tips.
De situatie:
Samen met mijn haflinger, rijden wij per week 4x (soms 5x) in de bak.
En 9 van de 10 keer, heb ik echt het "Juppie" gevoel, want dan gaat het allemaal zo lekker.
Stap, draf, halthouden, de oefeningen... Dan voel ik me echt net 'Anky' .
Een grotere glimlach kan ik niet op mijn gezicht krijgen op dat moment.
Ik zou bijna zeggen: geen oefening is ons dan te gek
Maar... 1/10 keer, snap ik niks meer van mezelf.
Dan stap ik op en voel ik al heel snel dat er iets niet klopt. Op dat moment begint eigenlijk al wat te spoken in mijn hoofd.
Athos loopt op zo'n moment niet vloeiend, is vaak tegen de hand of juist heel sloom voor mijn been.
Na 20 minuten, ben ik het zat, raak ik lichtelijk overstuur en dan stoppen mijn gedachten niet meer.
"Loopt ie goed? - Is ie kreupel? - Is het zadel nog wel goed? - Waarom reageert hij niet zo fijn? - Zit ik hem teveel in de mond? - Hoe zit ik? - Hoe denken anderen over mij als ze me nu zien rijden? - Waarom lukt het nou niet?"
Met als gevolg: Ik rijd een volte en denk bij de middenlijn al aan de volgende oefening.
Of ik maak een slangevolte, maar ben na bocht twee al mijn concentratie kwijt.
En dan, ga ik onbewust voorover zitten, gaat Athos harder, lijkt hij moeilijker te sturen en word mijn onzekerheid groter en groter.
Hoe kan ik mezelf leren, om mijn eigen gedachten de baas te zijn? Een bizarre vraag misschien.
Vandaag snapte ik er weer niks van.
Twijfels over het zadel, twijfels aan mijn houding, twijfels over wat anderen denken (mensen die bij de bak kijken, of voorbijgangers, of wie op dat moment de bak met ons deelt). Onbewust geef ik drie hulpen tegelijk, zet ik mijn handen vast omdat hij harder gaat en vergeet ik mezelf te ontspannen.
Ik ben het een beetje beu!
Na 30 of 40 minuten, snap ik wat er mis gaat.
Dan staan we stil, ga ik bewust voelen hoe ik zit, rustig in en uit ademen. Ontspannen houding opzoeken, wel recht op zitten, Athos zijn reactie bekijken en dan stappen we rustig weg.
Heerlijk ontspannen, tot ik weer in de knoop kom.
Athos doet geen stap verkeerd. Een echte brave pony, die doet wat ik van hem vraag.
Het is mijn gedachten-gang, die het mezelf moeilijk maakt.
Tijdens de lessen voel ik soms paniek opkomen, omdat ik wederom de lat weer te hoog leg.
Ik geef eerlijk toe: Ik weet dat we samen heel veel kunnen, en dat ik eigenlijk teveel verwacht op zo'n moment.
Ik hoop dat het een beetje duidelijk te begrijpen is, want er spookt weer heel veel door mijn hoofd nu haha.
