Lizzle schreef:Ik rij nu zo'n zelfde paardje. Het enige dat je kan doen is terug naar een rustpunt, met je zit. Ik ben nu "zover" dat ik in zo'n rendraf in tempo kan terugrijden voor een tijdje, totdat ze weer harder gaat, en opnieuw, etc. Ook de aandacht verzetten doet wonderen, "want hoe kan je corrigeren zonder te weten waar je heen gaat." Ik rij bijvoorbeeld vier slangenvoltes met in elke bocht een volte 15 meter.
-edit: maar je blijft van de voorkant af. Juist been, miniophouding en hand toestaan. Altijd in de volgorde, nooit anders.
Maar dit alles onder leiding van een (klassiek geschoolde) instructrice. Leer steeds meer tips en trics, maar soms moet je gewoon even terug naar halthouden, wachten tot je een ons weegt op ontspanning, belonen en weer verder.
Hij is keurig terug te rijden op zit en kan best aardig verzameld lopen maar slechts voor een korte tijd want ik zit dan letterlijk op een levende tijdbom en het voelt alsof hij ieder moment kan exploderen. Hij zou er nooit zomaar vandoor gaan hij blijft controleerbaar als hij zo snel gaat en bokt niet. Ik probeer hem zoveel mogelijk afwisseling te bieden ik rijd veel voltes en dergelijke maar daar wordt hij alleen maar heter van. Het helpt om hem bij je te houden maar ook daar voelt hij als een tijdbom.
Ik zit verder zo min mogelijk aan de voorkant maar heb wel een constant contact met de mond.
Halthouden oefenen we ook veel inderdaad! Erg moeilijk om stil te staan als je dat niet wilt he 
gelukkig ben ik vrij geduldig en moet hij wachten totdat ik zeg dat ie kan gaan.
Eileen_ schreef:Wat doet hij als er een andere rustige maar consequente ruiter op zit? Of heb je dat nog niet geprobeerd?
Sinds ik hem rijd hebben er niet veel anderen op gereden. Mijn zusje rijd hem regelmatig maar dat is meer voor de leuk dan dat ze echt met hem traint. Zij krijgt ook les met hem maar zij vindt het snelle juist wel leuk... Ik zal dat idee eens voorleggen bij de eigenaar!
Fransje_70 schreef:Het voortdurend in moeten houden van je paard is niet handig, want zoals je al schrijft mondt dat uit in een gevecht. Probeer de snelheid er niet uit te krijgen door druk op beide teugels, maar rijdt m eens in buitenstelling, een aantal rondjes
Het is heel lastig voor hem dan vaart te maken. Als ie jouw tempo heeft stel je m rechter en neem je normaal contact aan. Op t moment dat ie weer hard vooruit gaat zet je m in buitenstelling. Zo moet hij zelf zijn balans elke keer vinden en dat neemt de vaart eruit. Je komt dan hopelijk uit de gevechtmodus met hem. Ook buiten kan je m recht of links stellen als ie weer te hard wil. Let wel, als hij t juiste tempo heeft meteen hoofd weer recht stellen ook al is het maar 2 passen. Dat is zijn beloning voor het juiste tempo. Uiteindelijk zal hij dit gaan snappen als jij consequent blijft handelen. Ik heb op deze manier mijn jonge paard ook geleerd dat ik het tempo bepaal en niet zij.
Bedankt voor je tips! Ik heb dit nog niet geprobeerd en inderdaad probeer ik ook een manier te vinden om onder dat gevecht uit te komen.
@ivy_ ik weet niet veel over zijn achtergrond, wel weet ik dat het paard dit al deed toen de eigenaar hem kocht een paar jaar geleden. Ik denk dat dat het eerste is dat ik heb geprobeerd helaas helpt dit niet echt, als het aan hem ligt stopt hij namelijk niet
Het is niet mijn eigen paard en de eigenaar wil graag deze richting. Verder lijkt het cowboy dressage erg op gewoon dressuur alleen dan met een westernzadel en dergelijke.
Ik heb geen mogelijkheid tot andere instructie maar daarentegen weet ik dat mijn instructrice professioneel is en ook zelf een hoge positie heeft binnen de cowboy dressage.
aeolusnr1 schreef:De oorzaak moet je niet bij het paard zoeken, zoek die bij jezelf en bij de manier van omgaan met dit paard.
Je zou versteld staan op welk een korte tijd ook dit paard rustig kan stappen.
Voor je verder gaat met het lessen zou ik eerst aan de samenwerking vanuit vertrouwen en rust werken en eens dit klaar is weer de gewone lessen hervatten.
Ik weet dat velen dit een beetje een wazig en spooky idee zullen vinden, toch ben ik er heilig van overtuigd dat al bij een eerste training dit een duidelijke verbetering zou moeten kunnen aantonen.
Eerst mind control dan pas body control, en jij probeert eigenlijk body control (hem een beetje inhouden , hem tegenhouden, ....) dat werkt enkel tegen je en is een verkeerde manier van benaderen.
Je moet het paard overtuigen dat rustig lopen een voordeel biedt , het paard zal het dan ook met alle plezier willen doen.
Ik probeer ook niet perse de oorzaak bij het paard te zoeken want ik weet wel degelijk dat ik degene ben die het gevecht begint. Heb je misschien tips over het mind control?
Geplaatst 
sinds een maand of acht rijd ik een Rocky mountain en het zodra je er op ziet gaat er een knop om in zijn hoofd, hij heeft het idee dat hij moet rennen. En in principe is hij goed in te houden, hij stapt erg snel maar stopt wel gelijk wanneer ik dat wil. In het begin loopt hij nog vrij ontspannen maar omdat ik hem probeer in te houden kropt hij al die energie op en raken wij beiden gefrustreerd. Hij trekt erg graag de teugels uit mijn handen en houdt de hele tijd zijn mond open en loopt te kauwen op het bit. Ik heb totaal geen strenge hand en zijn tanden zijn allemaal correct, dus ik denk dat dit voorkomt uit stress en frustratie. 
