Geplaatst In het weekend van 3-5 mei ben ik samen met mijn paardje, Mone, naar een trainingsweekend op Stal Mansour in Arnhem geweest. Dit weekend werden er lessen gegeven door Chris Irwin. Zijn manier van werken spreekt mij erg aan, en het leek mij leuk om een kleine foto impressie met jullie te delen.
Tips etc zijn altijd van harte welkom! Ik zit soms zo scheef als de toren van Pisa en mijn kapstokvoetjes zijn op veel foto's ook prominent aanwezig. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden.
Ik wilde niet specifiek een topic in HAW plaatsen, maar de andere foto fora dekten niet helemaal wat ik in mijn topic heb staan, dus dan toch maar hier
.Ik heb met Mone een aantal aandachtspuntjes. Mone kan zich erg vast houden, en mijn doel van het weekend was dan ook om daar doorheen te werken. Mone is heel los, maar in het werk houdt ze zich vaak vast waardoor ze stijf en soms bijna kreupel oogt. Maar als je er doorheen kan komen, dan kan ze hartstikke leuk lopen!
Dit is een foto van September 2013. De groep had mijn paard als verassing naar Arnhem laten komen, dus ik had geen idee dat ik een les moest gaan rijden. Zoals je hier wel ziet zijn we beiden vrij gespannen. Ik probeerde hier halt te houden zonder dat ze haar hoofd in de lucht zou gooien...
De les in 2013 hebben we rustig gehouden. Mone was erg stijf, dus we hebben in stap geprobeerd haar losser te werken. Dat lukte me destijds niet. Op een gegeven moment twijfelden we zelfs of ze niet kreupel was. Een controle door de osteopaat toonde aan dat ze fysiek wel in staat is om los te laten, maar zich zelf vast houdt. Dus iets om aan te werken. En nu ik weet dat ze het wel kan en niet door een fysieke (pijnlijke) oorzaak belemmerd wordt, durf ik ook door te pakken en zie ik het resultaat.
Het contrast met de afgelopen lessen is dan ook groot. Helaas laten foto's dat niet altijd mooi zien, maar ik kon het goed voelen. De mensen langs de kant viel het ook op, "Wat zijn jullie vooruit gegaan zeg!". Erg leuk om te horen!
Hier doe ik dezelfde oefening als op bovenstaande foto. Mone is wat afgeleid, maar je ziet duidelijk veel minder weerstand in haar lijf.
Hier heb ik gewoon een alert paard onder mijn kont die echt zo lekker aan het meewerken was. Vooral omdat ik haar veel minder (onbewust) aan het tegenwerken was. Een erg fijn plaatje vind ik.
Het werken naar de draf toe. Hier zie je nog een paard dat gewoon niet lekker ontspannen is. Hoofd omhoog, rug hol.
Deze foto geeft dan een veel meer ontspannen beeld. Helaas val ik vaak voorover en daardoor rij ik haar niet meer door. Je ziet op deze foto ook het tempoverlies. Maar ik zie ook een paard wat een stuk losser is dan hierboven, dus ik ben toch wel tevreden.
In de buitenbak kreeg ik haar een stuk minder makkelijk ontspannen helaas. Er was zoveel te zien en ik kwam daar niet zo makkelijk doorheen. Toch vind ik de foto niet naar om te zien. Ze is niet zo ontspannen als ik had gewild, maar wel een stuk verbeterd ten opzicht van 'vroeger'.
De stap ging een stuk beter. Ik vind alles makkelijker in stap, alleen is het tempo verlies daar ook een issue. Mone is van zichzelf gewoon niet echt snel, dus ik heb er altijd wel een uitdaging aan om haar op tempo te houden. Maar ik ben tevreden met dit plaatje.
Samen met mijn zus een pas de deux, haha!
En dit is dan een voorbeeld van hoe longeren niet moet... Wat ik hier aan het doen ben, geen idee. Ik geef signalen af die ik zelf ook niet snap, dus het is niet zo gek dat Mone besluit om niet te komen, van mij weg te buiten en lekker wat anders te gaan doen.
Hier gaat het ietsje beter, ik heb hier net een signaal gegeven dat Mone naar binnen moet komen in mijn richting. Mijn signalen zijn in elk geval een iets minder grote chaos.
Deze foto vind ik echt onwijs gaaf. Voor mij betekend deze foto zoveel meer dan vastleggen dat we over een boomstam stappen...
Toen ik Mone nog niet zo lang had, zijn we een paar keer aan de kletter gegaan als ik samen met haar op stal wilde. Mijn angst was dan ook nog steeds dat ze zou gaan rennen als ik haar ergens mee naar toe zou nemen wat in haar ogen vreemd of niet 100% vertrouwd zou zijn.
Meder door de lessen van Chris ben ik ontzettend gegroeid in het leren om Mone te geven wat ze nodig heeft om bij mij te willen blijven en dus niet het hazenpad te kiezen.
Deze foto heeft dat zo mooi vastgelegd. We gaan letterlijk een grens over, maar zo ontzettend zelfverzekerd. Mone is hier nieuwsgierig, liever heb je dat er een oortje in jouw richting staat, maar ze voelde hier ontzettend goed. Oren naar voren als ik alleen buiten was met Mone was voor mij altijd al reden tot paniek. Hier had ik er zo'n ander gevoel bij.
Hele gave foto, die voor mij echt een mijlpaal markeerd!
En tot slot een close up foto, gewoon omdat de foto erg mooi is! Ik zie hier twee rustige ogen. Een paard die op haar gemak is, ookal zijn we van huis.
, maar ga toch wat commentaar leveren 
