Simpelman schreef:Een goede zit bereik je niet door te doen.
Alles dat je doet wekt spanning op bij jezelf én bij je paard.
Spanning, hoe gering ook blokkeert/verduistert jouw voelen en dat van je paard.
Een volmaakte zit is: volmaakt niets doen in evenwicht zijn en 100% geconcentreerd voelen.
Als je dit bereikt is geen enkele zichtbare hulp meer nodig, slechts de intentie van een hulp is voldoende om je paard te besturen, paarden kunnen ongelooflijk goed “luisteren”.
Voor een goede zit zijn nodig: evenwicht en ontspanning.
Laat iemand je paard aan de teugel voor je begeleiden op de hoefslag, in stap, relaxed.
Vergeet je paard te rijden voor dit moment, je hoeft niets te doen, niet drijven, niet sturen, niets. Kijk rustig voor je uit, voel.
Stel je voor dat je hoofd op een stokje staat, je hals.
Het doel is om met zo min mogelijk spierspanning je hoofd te balanceren op het stokje.
Beweeg je hoofd naar voren en voel dat de spieren in de achterzijde van je hals zich aanspannen om te voorkomen dat je hoofd op je borst valt.
Beweeg je hoofd nu terug naar het balanspunt op het stokje, zoek het punt waarop je hoofd in balans staat en je hier nagenoeg geen spierspanning voor nodig hebt.
Herhaal het een paar keer.
Doe hetzelfde maar nu laat je je hoofd naar achteren bewegen en terug.
Hetzelfde naar links en naar rechts.
Je zult je er nu bewust van geworden zijn hoe je je hoofd met de minste inspanning kunt balanceren op je hals.
Je hals is nu volledig ontspannen.
Dit is het principe.
Doe hetzelfde met de bovenkant van je romp, je borst en je schouders, laat je bovenarmen helemaal los afhangen, leg je handen voor je in je schoot alsof je bid. Je kunt de teugels erdoorheen laten lopen, doe er niets mee.
Dit is een volstrekt natuurlijke houding, volledig ontspannen, in balans en rechtop.
Zoek nu in gedachten je zitbeenknobbels in het zadel.
Doe hetzelfde als hierboven vanuit je zitbeenknobbels.
Ontspan je volledig maar alert mét handhaving van je evenwicht, dus geen zoutzak.
“Geef je aan je paard”. Dit gevoel is heel belangrijk.
Alle spanning die je opwekt anders dan om je evenwicht te bewaren is fout.
Een juiste zit is een driehoekszit.
Je zit op je zitbeenknobbels én de binnenzijde van je knieën die als scharnier functioneren al je licht rijdt.
Leg opnieuw je benen aan aan het zadel door je voor te stellen dat je zoveel mogelijk de bovenkant van je dijen naar je zadel laat wijzen.
Laat je onderbenen ontspannen afhangen, ze liggen nu vanzelf goed, doe er niets mee. Voel.
Stel je voor dat iemand je paard in een flits onder vandaan haalt, je zult dan op je voeten willen landen, deze moeten zich dan dus onder je zwaartepunt bevinden.
Daar ligt je been goed of je nu met lange beugelriemen rijdt of met korte, je hoeft er niets voor te doen.
Zo rijdt je paard, het “kan niet makkelijker”, tijdens het licht rijden hoef je slechts je evenwicht te bewaren in dezelfde volledige ontspanning.
Ontspanning en voelen. Laat je meenemen, wring niet duw niet pers niet.
Besturen doe je heel zacht met je zitbeenknobbels, je kunt hier alles mee regelen, écht, tempo, verzameling, buiging, nageeflijkheid.
Dit klinkt als iets wat ik morgen voor mijn les even ga proberen! Het lijken me oefeningen waardoor je je erg bewust wordt van je zit. Ik krijg steeds te horen van mijn lesgever dat ik een goede zit heb wanneer ik mijn voeten uit de stijgbeugels haal, maar niet wanneer ik met stijgbeugels rijd. Misschien dat ik hierdoor ondervindt hoe ik correct moet zitten met stijgbeugels.
Geplaatst 
) lekker nageeflijk.
