samanthaaxx schreef:Hier heeft ze voor gekozen omdat Promise erg dwars werd, ging bokken als ik tempoverhoging van haar vroeg, aansprong in galop als ik tempoverhoging vroeg, eenmaal in de galop als een debiele malloot ervandoor vloog, zonder stuur, zonder rem en zonder enige controle. Vanuit dat tempo stond ze dan ook ineens stil.
In mijn belevenis is het onbegrip, in de belevenis van mijn instructrice is het onghoorzaamheid. Nu denk ik van allebei wen beetje..
Ze heeft het nu een week super goed gedaan, maar sinds eergisteren bokt ze weer wanneer ik tempoverhoging vraag.
Ik laat haar aan de voorkant met rust, houd natuurlijk wel licht contact en vraag haar voornamelijk haar achterhand te gebruiken.
Jij hebt meer ruitergevoel dan je instructrice. Het is meer onbegrip (heeft je paard ooit goed geleerd wat de bedoeling is van de communicatie met de ruiter?) en ook kán ze het niet met zo'n kromgereden lijf. Bokken, tempoversnellen, rondcrossen, dwarsheid, allemaal tekenen dat het lijf niet in orde is. Het lijf niet in orde en daarom misschien ook niet tussen de oren. Je paard ervaart veel ongemak, misschien zelfs pijn in het lijf.
'Even erdoorheen rijden' om 'gehoorzaamheid' af te dwingen, zal op den duur funest worden. Je krijgt als je geluk hebt een murw gereden paard, dat de pijn verdraagt, en zijn dagen uitzit. (Los van pees/rugblessures die gaan optreden, of kissing spines of artrose in de wervels). Als je pech hebt gaat je paard nog meer in verzet en krijg je een 'gevaarlijk' paard.
Als ik het zo lees, is jouw instructrice van de simpele 'rijdt m erdoor' methode, met weinig finesse. Paardrijden is echter veel meer gevoel, communicatie met paard, uitleggen aan het paard, en als ik het zo lees, moet je daarmee weer vooraan beginnen, je paard recht leren rijden op een vriendelijke manier, en als de wiedeweerga een andere (intelligentere?) instructrice.
Zo te lezen ben jij wel iemand met een behoorlijke dosis verstand.
Niet ten einde raad zijn, een andere instructeur zoeken.